Մանկության հիշողությունս գրպանումս է: Հա՛, գրպանումս, որովհետև բոլոր զգեստներս ընտրել եմ գրպանով: Հիշողությունը, լավ ու անմոռանալի պահերը ստիպում են անցյալս հիշել: Հիշել ու ժպտալ:

Մանկական հիշողություններս ամենաշատը կապված են մանկապարտեզի ու ամենամտերիմ ընկերուհուս հետ:
Մանկապարտեզ հաճախել եմ երկու տարեկանից, (դե, մայրս այնտեղ էր աշխատում): Մանկուց ինձ ահավոր երես են տվել: Մանկապարտեզի դաստիարակչուհին ինձ շատ է սիրել ու սիրել է կամակորություններս: Պատմեմ մի դեպք:
Մի անգամ մանկապարտեզում, երբ նորեկներ են եկել, ու բավականին շատ են եղել երեխաները, մեր դաստիարակչուհին հոգնած նստել է: Դե ես էլ առիթից օգտվել ու սկսել եմ խաղալ մազերի հետ: Երբ երեխաները անընդհատ գոռացել են. «Ընկեր Կիմա, ընկեր Կիմա», նա հոգնածությունից չի պատասխանել, ես եմ պատասխանել.
-Ձայներդ կտրե՛ք, ընկեր Կիման մեռել է:
Ու հենց այդ պահից սկսած գրեթե ամեն օր հիշում էին դա ու ծիծաղում:

Եվ ես շատ «նրբանկատ» եմ եղել: Երբ գույքի տարեկան հաշվետվության ժամանակ այնտեղ եմ եղել, հաշվարկելու ժամանակ տնօրենը դիմել է մայրիկիս.

-Անժելա՛, գրիր ձեր խմբին 2 նոր խալի:
Ու այդ պահին ես՝ նոր ի հայտ եկող սխալներ ուղղելու հատկանիշս վեր հանելով, գոռացել եմ.
-Դե հերիք է, խալի չէ՝ գորգ, գորգ…
Բայց ամենագիժ օրերը ունեցել եմ ընկերուհուս՝ Մելսիդայի հետ:
Մելսիդան հիմա17 տարեկան է, նույն գյուղի, նույն թաղամասի, նույն շենքի բնակիչներ ենք ու միասին եք մեծացել: Ես ու նա անչափ տարբեր մարդիկ ենք, բայց ունենք երկու նմանություն:Սիրում ենք գիրք և ունենք նույն մանկական հիշողությունները: Երկուսս էլ սիրել ենք լուսինը, ու հիմա էլ ենք սիրում:
Մի անգամ դրսում խաղալիս սկսել ենք միմյանց մոտ նախանձ առաջացնել, և Մելսիդան դիմելով ինձ ասել է.

-Ան՞ՙ, տես էս լուսինը պապաս է գնացե ֆռցրել,- կիսալուսին էր:

Ես էլ լաց լինելով վազել եմ տուն, և բավականին ժամանակ նեղացած եմ մնացել նրանից: Ու գիտե՞ք, երկար ժամանակը ինչքան էր: Տասը րոպե,և մինչև այժմ մեր նեղանալու ժամանակը մի քանի րոպե է, ու դրանից հետո կամ ես կամ նա վազել ենք մյուսի տուն և դռան հետևից գոռացել.
-Ան՞ կամ Մե՞լ, կգա՞ս դուրս:

Եվ այդ պահին մոռանալով ամեն ինչ վազում էինք խաղալու:
Եվ ես այս հիշողությունները այսօր, այս նյութի համար չեմ գրել, այլ հիշել եմ ամեն օր: Հիշել և որոշել եմ, նպատակ դրել, որ երբեք չկորցնեմ այդ ընկերությունը, հիշողությունը: Պահեմ գրպանումս և միշտ ժպտամ: