Ճամբարային հինգերորդ օրը նույնպես հագեցած էր: Բացի այն, որ այսօր գնացինք նկարահանումների, մենք ունեցանք նաև մի շատ հետաքրքիր հյուր: Խոսքս կինոռեժիսոր Արման Երիցյանի մասին է, ով, ի դեպ, այս տարի «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնում արժանացավ գլխավոր մրցանակի: Նա խորհուրդ տվեց միշտ լինել ազնիվ նույնիսկ մեր ստերի մեջ, այսինքն՝ ասել այնպիսի սուտ, որը սուտ չէ: Ըստ կինոռեժիսորի՝ հիշվում է թե՛ ազնիվը, թե՛ անազնիվը, բայց ամեն դեպքում անազնիվը ավելի շուտ է մոռացվում: Նա սովորեցրեց ջնջել ամեն տեսակ վախ ու կասկած մեր ներսից, չանել ոչինչ առանց սիրելու, քանի որ այդ դեպքում ինքներս չենք սիրվի: Այս բոլորը շատ կարևոր են ոչ միայն կինոյի ոլորտում, այլև կյանքի ցանկացած պահի: Մենք դիտեցինք նաև կինոռեժիսորի «Մեկ, երկու, երեք» ֆիլմը, որը պատմում էր մեծահասակների վախերի, սերերի, մենակության և առհասարակ ամեն տեսակ ապրումների մասին: Ֆիլմը վերջին շրջանում ամենալավն էր իմ տեսած այն ֆիլմերի մեջ, որոնք պատմում են մարդկային այդպիսի ճակատագրերի մասին:

Միլենա Խաչիկյան, Երևան

***

Ես ծանոթացա կինոռեժիսոր Արման Երիցյանի հետ: Պարոն Երիցյանը մեզ համար վարպետության դաս անցկացրեց ռեժիսուրայի վերաբերյալ: Բացատրեց, թե ինչպես կինոյի, ֆոտոյի թեմա գտնենք: Արման Երիցյանի հետ եկել էր նաև Նահապետ անունով մի աճպարար: Նրա աճպարարությունները ամենահետաքրքիր ու չբացահայտված մասն էին: Արման Երիցյանը մեզ բերեց մի եզրակացության, որ մենք շատ ենք սիրում խաբվել: Իսկ Շուշանը ամբողջ ժամանակ ուզում էր Նահապետի աճպարարությունները բացահայտել, բայց դա նրան չէր հաջողվում: ԴիտեցինքԱրման Երիցյանի ֆիլմերից «Մեկ, երկու, երեք»-ը: Ֆիլմում պատմվում է մի քանի տարեց մարդկանց մասին: Նրանցից մեկը իր տանը մինչև առաստաղ հասնող ավելորդ իրեր էր հավաքել: Իրերն այնքան շատ էին, որ կարելի էր դրանով մի ահռելի «թանգարան» բացել: Փողկապներով լի ճամպրուկ, բազմահատոր գրքեր, որոնցով կարելի էր նոր գրադարան բացել, պարկերով շորեր, որոնցով շատ անապահով ընտանիքներ կարող են հագնվել: Բայց դա չէ կարևորը: Շատերը կան, որ մեծ տարիքում սկսում են «փակվել» և կրկնում են, որ «բեռ են դարձել», բայց նրանք չեն ասում, որ բեռ են: Նրանք ակտիվ կենսակերպ են վարում՝ պարում են, երգում, ուրախանում, մասնակցում մրցույթների: Նույնիսկ շատերի համար դառնում օրինակ: Մի հետաքրքիր կարգախոս կա. «Ապրիր այնպես, որ ներկայությունդ լինի հաճելի, իսկ բացակայությունդ՝ նկատելի»: Այդ տարեցները արդեն չեն պատկերացնում իրենց կյանքն առանց իրար: Մեկի ներկայությունը հաճելի է մնացածին, իսկ բացակայությունը նկատվում է: Հատկապես, երբ 84-ամյա ֆիզիկայի ուսուցիչը հիվանդացավ, բոլորով գնացին նրան տեսակցության: Նրանք այնքան են մտերմացել, որ նույնիսկ երկուսը մտածում էին կյանքի մնացած մասը համատեղ անցկացնել: Ընկերության համար տարիքը չի խանգարում. կարող է մանկությունից ճանաչած մարդը լինի «անծանոթ», իսկ մեկ օրվա ծանոթը դառնա կյանքի ուղեկից: Ընկերները կյանքը դարձնում են հիասքանչ ու հետաքրքիր:

Մուշեղ Վարդանյան, ք.Վայք

***

Մեր մտածած սցենարով մենք նկարեցինք մի ֆիլմ: Ֆիլմը կյանքի նկատմամբ տարբեր մարդկանց վերաբերմունքի մասին է: Ճոճանակին հայտնվում են տարբեր մարդիկ, ապրում իրենց տարբերվող կյանքը: Մեկը սիրում է մյուսի հաշվին ապրել, մեկն իր կյանքի իմաստը ուտելն է համարում, մյուսը քնած է անցկացնում…

Ալբերտ Մկրտչյան, գ.Վահրամաբերդ

***

Վերջապես եկավ մեր հերթը, ու պետք է կինո նկարեինք: Ուղևորվեցինք գյուղ Սոլակ: Ֆոտոներ և հարցազրույցներ արեցինք տեղի բնակիչների հետ: Հետո եկանք, և ես նկարահանվեցի ֆիլմում: Ճիշտ է, դերը փոքրիկ էր ու, ես եսասեր մարդու դեր էի տանում, բայց ինչպես ասում են, ամեն մեծ բան փոքրից է սկսվում: Կինոռեժիսոր Արման Երիցյանը մեզ վարպետության դաս տվեց: Ու շատ դրական լիցքեր ստացա նրանից: Այնքան սիրուն էր պատմում ֆիլմի մասին, որ ակամայից ես էլ սիրով լցվեցի: Նրանից սովորեցի շատ օգտակար բաներ: Օրինակ, պետք չէ հեռուն գնալ նոր գաղափարներ գտնելու համար: Պետք է ուղղակի նայել շուրջը, և գաղափարները ակամայից կծնվեն:

Լիա Ավագյան, գ. Կարմիրաղբյուր

***

Մեր առաջարկած գաղափարներով նկարահանվեց ֆիլմ: Ինձ շատ դուր եկավ այդ գործընթացը: Ճիշտ է, իմ դերը այնքան էլ դժվար չէր, բայց ես այն մեծ պատասխանատվությամբ և հպարտությամբ կատարեցի:
 Ձեռքբերում էր այն, որ իմ մեջ արթնացավ ռեժիսորի ունակություններ, և ես սկսեցի ռեժիսորի նման մտածել:
Հետաքրքիր էր կինոռեժիսոր Արման Երիցյանի հետ հանդիպումը, ով իր աշխույժ և հումորով լեցուն խորհուրդներով իր փորձը կիսեց մեզ հետ: 
Հետաքրքիր էր Արման Երիցյանի «1,2,3» ֆիլմը, որը չնայած նրան, որ սովորական մարդկանց մասին է, բայց շատ լավ և հետաքրքիր ֆիլմ էր:

Հարություն Հայրապետյան, գ. Ամասիա

***

Այսօր ես առաջին անգամ իմ կյանում մասնակցեցի ֆիլմի նկարահանումների: Ինձ միշտ հետաքրքրել է, թե ինչպես են դրանք ընթանում, բայց իմ պատկերացրածից ավելի հետաքրքիր էր: Տարբեր մարդիկ, տարբեր դերերով էին հանդես գալիս, այդ թվում նաև ես: Այնուհետև մեզ հետ իր փորձով կիսվեց կինոռեժիսոր Արման Երիցյանը: Մենք դիտեցինք նրա նկարահանած «1,2,3» ֆիլմը: Տպավորությունները մեծ էին, ֆիլմը վավերագրական էր և պատմում էր ծեր մարդկանց կյանքի պատմությունը, ովքեր թեև տարիքով շատ մեծ էին, սակայն պարում էին պարի համույթում: Պարը օգնում էր իրենց ապրել:

Լիլիթ Կիրակոսյան, ք. Հրազդան

***

Ես շատ էր սպասում այս օրվան, թե երբ կհանդիպեմ «Ոսկե ծիրան» միջազգային կինոփառատոնի այս տարվա մրցանակակիր ռեժիսոր Արման Երիցյանին: Տպավորությունները շատ մեծ էին «1,2,3» ֆիլմից: Անկախ ինձնից ուրախացա, երբ ֆիլմի հերոսներից մեկի` Միքայելի տունը մաքրած տեսա:

Սևակ Կիրակոսյան, գ.Վահան

***

Ձեռքբերումներիցս մեկը երևի դերասանություն անելն էր, որը կարծում եմ, վատ ստացվեց: Փորձեցի նյութեր գրել և ուղղել նախկինում թույլ տված սխալները: Մեծ ձեռքբերում էր նաև սովորել ֆիլմի նկարահանման հետ կապված հմտություններ: Բացի այդ, դիտեցինք հուզիչ վավերագրական ֆիլմ, որը միայնակ մարդկանց մասին էր: Ես հասկացա, որ չնայած միայնակ լինելուն, մարդիկ փորձում են ուրախ լինել, պարի են գնում, երգում են:

Սոնա Զաքարյան, գ. Դարբաս

***

Ես տեսա, թե ինչպես են ընթանում ֆիլմի նկարահանման աշխատանքները, և դա ինձ ուղղակի հաճույք պատճառեց: Ինձ շատ էր հետաքրքրում այս ամենը: Ինչպես խաղալ, ինչպես բռնել տեսախցիկը, երբ խոսել ու էլի շատ-շատ բաներ: Ես այսօր տեսա այն, ինչ ուզում էի տեսնել, և նույնիսկ մասնակից դառնալ:
Մեզ հյուր էր եկել ռեժիսոր Արման Երիցյանը: Նա ինձ շատ դուր եկավ: Նա մեզ պատմեց, թե ինչի մասին և ինչպես կարելի է ֆիլմ նկարել: Ինձ համար նորություն էր, որ ֆիլմի նկարահանումը կարող է տևել երեքից չորս տարի: Ես նրանից սովորեցի կյանքի տված հարվածներին պատասխանել աշխուժությամբ ու կենսուրախությամբ:

Լիլիթ Սուքիասյան, ք.Ստեփանավան

***

Ես ունեցա իմ դերը և հենց այսօր էլ նկարահանվեցի:Այսօր ինձ համար ավելի հետաքրքիր էր, քանի որ մենք նկարահանեցինք ֆիլմի մի մասը, հետո անձրևը վարարեց, ու մենք դադարեցրինք նկարահանումները: Սովորեցի ինչպես դերասանություն անել, ինչպես գաղափարը դարձնել սցենար ու ինչպես նկարահանել ֆիլմ, որն ինձ շատ պետք կգա հետագայում:

Մարիամ Հովհաննիսյան, ք.Արարատ

***

Այնպիսի օր չեմ տեսել, որ պարապ մնանք: Ամեն օր առավոտյան արթնանում, նախաճաշում ենք և անցնում գործի: Այսօր, ինչպես մյուս օրերը, շատ հագեցած էր:
Մենք նկարահանեցինք ֆիլմ: Մինչև ֆիլմ նկարելը ինձ թվում էր, որ այդ ամեն ինչը շատ հեշտ է, բայց պարզվեց, որ դրա համար շատ աշխատանք պետք է անել:

Մերի Սարգսյան, ք. Ճամբարակ

***

-Ու՞ր ենք գնալու նկարահանման:
-Սոլակ:
-Ցոլա՞կ:
-Սոլակ, ս, ս…
Այս երկու օրվա ընթացքում համարյա բոլորի միջև այս զրույցն էր լինում: Օրվա սկզբին մեզնից վեց հոգի գնաց Կոտայքի մարզի Սոլակ գյուղ՝ ֆիլմ նկարելու: Իսկ մյուսներս տեղում այլ ֆիլմ նկարելու և «Խաբարբզիկի» համար նյութեր գրելու:

Աստղիկ Ղազարյան, գ.Գետահովիտ

***
Պետք է ամեն ինչի մեջ հետաքրքրություն փնտրել, բայց նաև պետք չէ հետաքրքիր նյութեր փնտրել բոլորին ծանոթ ու հայտնի մարդկանց և իրադարձությունների մեջ: Հարկավոր է նկարելու նյութ փնտրել ամենահասարակ մարդկանց մեջ, քանի որ այն, ինչը ճոխացված է և հայտնի բոլորին, արդեն իսկ անհետաքրքիր է:
Արման Երիցյանի «Մեկ, երկու, երեք» ֆիլմը դիտելով տեսա, որ ամեն մարդ, ամեն անհատ ունի իր կյանքի պատմությունը, որը ժողովրդին հետաքրքրում է ավելի, քան ինչ-որ սերիալներ կամ հայտնի մարդկանց մասին նկարահանված ֆիլմեր: 
Ինչպես ֆիլմի հերոսները` ովքեր տարեց էին, ես նույնպես մեկ անգամ համոզվեցի, որ կյանքի ամեն րոպեն պետք է ապրել, չպետք է մտածել մենության մասին ու տխրել: Այսօր վարպետության դասին ես նաև որոշ բաներ իմացա կինոարվեստի մասին: Հասկացա, որ իսկապես ֆիլմ նկարելը խաղ ու պար չէ, ամեն դետալ պետք է մշակվի մանրակրկիտ, քանի որ ֆիլմի իմաստը հասկանալու համար պետք է պատկերները հստակ մտածված լինեն:

Սաթենիկ Գալստյան, գ. Արարատ