Ըհըն, էս էլ «243ա» լսարանը, էն որ համակարգչային է, բայց համակարգիչները չենք օգտագործում: Ընդհանրապես, անցած տարի ծրագրավորման դասերը շատ ձանձրալի էին անցնում: Առանձնապես ստացած գիտելիքներով էլ չեմ կարող հպարտանալ, դե, իհարկե, 60%-ն էլ իմ մեղքով, որովհետև եթե մարդ ուզում է սովորել, դե, ասենք մեր կուրսի Գրիգորի նման, սովորում է: Խելացի տղա է, չեմ հասկանում՝ ինչի է դասի գալիս, մեկ է՝ տարվա սկզբին արդեն բոլոր նյութերը կարդացած է լինում, դասերին էլ, մեղմ ասած, ձանձրանում է:
Էս տարի մեր ծրագրավորման դասին, ինչ խոսք, անհարմար ստացվեց: Չէինք հասկացել, որ մոտավորապես մեր տարիքի լսարանում նստած աղջիկը մեր դասախոսն է: Ամերիկյանն է ավարտել: Մտած-չմտած՝ ասում է. «Համակարգիչները միացրեք»… Տարօրինակ մարդ է: Ո՞վ է տեսել՝ ծրագրավորման դասին համակարգիչները միացնեն: Երեխեքից մեկն էլ, որ հարցրեց՝ կարո՞ղ է դուրս գալ, թե՞ ոչ, ասաց, որ էլ չհարցնենք, եթե ուզում են դուրս գալ, կարող են դուրս գալ, նույնիսկ՝ անվերադարձ: Շատ տարօրինակն է: Սպասեք, էս դեռ ամենը չի: Ասաց, որ Slack հավելվածը քաշենք ու էդտեղով մեզ նյութեր ու տնայիններ կուղարկի, մենք էլ հարցեր ու քննարկումներ կարող ենք անել:
Հա, էդ ամենը մեզ համար տարօրինակ էր: Երևանի պետական համալսարանում էդ տարօրինակ էր, որովհետև մենք սովոր ենք էստեղ ամեն ինչին միայն տեսականորեն ծանոթանալ, չիմանալ կիրառությունը: Մեզ գալիս են ու ասում, որ դասին հանկարծ հեռախոսի ձայն չլսվի, որ դուրս չգանք դասից, որ մի քանի դաս չնստելուց հետո վերջում դժվար կստանանք, ու իրենց մոտ նշում են բացակայությունները: Հա էս էն վատ «ավագ դպրոցներից» է, որ ընդունվելու համար կրկնուսույցի մոտ պիտի պարապես: Էս դեպքում, օրինակ, գնաս ծրագրավորման դասերի, եթե իհարկե Գրիգորը չես, կամ շատ չես սիրում ինքնուրույն բզբզալ:
Իսկ էդ ընթացքում մի տեղ՝ անկյունում, էն ծայրի համակարգիչն է ուրախանում, որ իրեն օգտագործում են: