Ողջույն, այսօր, մի կերպ կտրվելով տոնական խառնաշփոթից, խոսելու եմ Սփյուռքի նախարարության, FAST եւ IDEA հիմնադրամների, Դիլիջանի միջազգային դպրոցի (UWC) և Impact Hub Yerevan-ի հետ համատեղ իրականացված «ՆերՈւԺ» ծրագրից։ 4-օրյա այս ծրագրի նպատակն էր` հայազգի երիտասարդ ձեռներեցների համար Հայաստանում բիզնեսով զբաղվելու հնարավորություններ ստեղծել։

Մոտ մեկ ամիս առաջ տեսա հայտարարություն, որ կամավորներ են անհրաժեշտ ծրագրի իրականացման համար ու որոշեցի դիմել։ Այդ ժամանակ դեռ պատկերացում չունեի, թե ինձ ինչ է սպասվում։ Կամավորությունն ինձ համար մի ուրիշ աշխարհ է։ Չկա ավելի հաջող ձև նոր փորձ ձեռք բերելու ու գիտելիքներդ գործնականում փորձարկելու համար: Համ էլ, ընկերներիցս մեկը Իսպանիայից ժամանելու էր Հայաստան` ծրագրին մասնակցելու համար, ու իր ոգևորությունը ինձ էր փոխանցվել։ Ես այն երջանիկների ցանկում էի, ովքեր հաջողությամբ անցան հարցազրույցը ու որպես կամավոր մասնակցեցին ծրագրին։

Իսկ հետոն․․․ Հետոն արդեն լիքն էր նոր ու հավես ծանոթություններով, փորձություններով ու հաղթանակներով։ Դիլիջանի Միջազգային դպրոցը հյուրընկալել էր ՆերՈւժի բոլոր մասնակիցներին։ Մթնոլորտը չափից շատ ջերմ էր ու ընկերական։ Դպրոցի ուսանողները մեզ դիմավորեցին որպես իրենց համայնքի մի մասի։ Առավոտները միշտ խառն էին, միշտ ինչ-որ բան կար անելու, օգնելու։ Մասնակիցները անընդմեջ հետաքրքիր քննարկումների, հանդիպումների մեջ էին։

Իսկ երեկոները․․․ Ավելի խառն էին, քան առավոտները։ Ուշ երեկոյան, երբ արդեն օրվա ծրագիրը բարեհաջող ավարտված էր, տեղի էին ունենում մաֆիայի, թենիսի ու այլ խաղերի առաջնությունները։ Կարճ ասած՝ մաֆիան ելնում էր որսի։

Այս չորս օրերի ընթացքում մի ամբողջ կյանք ապրեցինք։ Վստահ եմ, անգամ այն սփյուռքահայ ստարտափերները, որոնք չհաղթեցին վերջնական մրցույթում, մեծ փորձառություն ու նոր ընկերներ ձեռք բերեցին։ Ունեցանք շատ պատվարժան հյուրեր։ Մեզ այցելեց նաև Նիկոլ Փաշինյանը, շրջեց մի քանի սենյակներով և ծանոթացավ նախագծի ընթացքին։ Հնարավորություն ունեցանք նաև իրեն հարցեր ուղղելու, ու դե իհարկե, սելֆիի․․․

Ամենամեծ ձեռքբերումս նոր ընկերներն էին, իսկ ամենալավ օրը՝ վերջինը։ Վերջնական մրցույթից հետո մեզ միացավ ազգագրական պարային խումբ։ Մի քանի րոպե անց ամբողջ սրահը ոգևորված պարում էր։

Ու էսպես լիքը, լիքը հավես բաներ` երեկոյան հոգի կանչելուց մինչև աշխատանքային խառը մթնոլորտ։

Կյանքում կան պահեր, որ չեն մոռացվում: Դե, կամ էլ մենք չենք ուզում մոռանալ:

Դրանք ստեղծվում են ինչ-որ փոքր որոշումներից ու դառնում մի մեծ պատմության սկիզբ․․.