Լուսանկարը՝ Արտյոմ Մամյանի

Մեր գյուղերն ու քաղաքները հարուստ են բնությամբ, սարերով ու լեռներով: Ծննդավայր, որտեղ ամեն մի ծառ ու թուփ արդեն հարազատ են դարձել։ Երբ նայում ես սարերին, դրանց հետ հաստատ կապված լավ հիշողություններ կան, երբ առավոտյան բացում ես աչքերդ, լուսամուտից դուրս ես նայում, հասկանում ես, որ միայն դա կարող է լինել իդեալականը այն ամենի մեջ, ինչը շրջապատում է քեզ, և այն կոչվում է բնություն:

Սիրո՞ւմ եք բնություն, կանաչ դաշտեր, մաքուր օդ: Ես էլ եմ սիրում, բայց ի՞նչ կլինի ձեզ հետ, երբ մի առավոտ արթնանաք և տեսնեք՝ ինչ-որ մի ռուսական ընկերություն որոշել է գալ և մեր անաղարտ բնությունը քայքայել: Երբ ասում եմ՝ քայքայել, հասկացեք՝ ամբողջովին վերացնել, քանի որ նրանք մեր սարերը քանդելու և նրանց փոխարեն հանքեր կառուցելու նպատակով են գալիս:

Լուսանկարը՝ Արտյոմ Մամյանի

Հա՞նք, երբ տեսնում ես Թեղուտի մեծ վերքը, սիրտդ արդեն վախ է ընկնում, շուրջը՝ կանաչ անձեռակերտ բնություն, իսկ այդ բնության սրտում Թեղուտն է՝ իր սահմանը չերևացող հանքով: Դե, երևի մտածել են, որ պետք չի տարբերվել և հենց դրա համար էլ որոշել են նրա շրջակայքն էլ հանք դարձնել: 10000 աշխատատեղ կբացվի, մարդիկ նյութական խնդիրներ չեն ունենա: Լավ, հասկացանք, նյութական խնդիրներ չեն ունենա, իսկ առողջակա՞ն: Մտածե՞լ են արդյոք՝ ի՞նչ կլինի մարդկանց վիճակը մի քանի տարի հետո, երբ տարածաշրջանի գրեթե 50 տոկոսը ապրուստի միջոցը վաստակում է հենց անասնապահությամբ:

Հայաստանը ցանկանում են զարգացնել էկոտուրիզմի ոլորտում, հաստատ կարող եմ ասել, որ սա այն տարածաշրջանն է, որը կարող են էկոտուրիզմի կենտրոն դարձնել: Բայց ի՞նչ են անում հիմա։ Դե, հիմա էլ տուրիստները կգան, կզմայլվեն մեր չքնաղ, համաչափ փորված հանքերով, կնկարվեն նրանց ֆոնին և կհեռանան:

Սրբասարը տասնյակ և հարյուրավոր կիլոմետրեր հեռու է գտնվում Արագածից, բայց երբ կանգնում ես Սրբասարի գագաթին, Արագածի չորս գագաթն էլ երևում է, սա բացառիկ երևույթ է:

Լուսանկարը՝ Արտյոմ Մամյանի

Չենք թողնելու, չենք թողնելու նույնիսկ մի քար անգամ հանեն մեր սարերից: Հասարակ գյուղացուն մի ծառ անգամ չեն թողնում կտրել, իսկ իրենք եկել ու հեկտարներով անտառապատ տարածք են հանքարդյունաբերության կենտրոն դարձնում: Գիտակցում ես, որ դու մի քանի տարի հետո փակելու ես տանդ դուռը և հեռանալու՝ չգիտես, թե ուր, բայց հաստատ գիտես, որ հեռանալու ես, քանի որ այստեղ ապրելը այլևս իմաստ չի ունենալու, որովհետև ամեն ինչ աղտոտված է լինելու:

Մենք հայ ենք, մենք գիտենք մեր հողի գինը, մենք են մեր սարերի տերը, և ոչ մի նոր հանք չի բացվելու:

Լուսանկարը՝ Արտյոմ Մամյանի

Ոչ մի նոր հանք:

Ըլող բան չի: