Լուսանկարը` Զարուհի Գևորգյանի

Բնությունը իր հրաշքներով զարմացնում է մարդկանց:

Անձրևից հետո ժպտում է արևը, հայտնվում է գեղեցիկ ծիածանը: Կարծես՝ տենչում ես ապրել, շարունակել կյանքդ:

Վերջերս ես՝ էլիզա Նանայանս, հյուրընկալվել էի Աջարիայի Բաթումի քաղաքում: Վանիկը և տիկին Սաթենիկը սիրով ընդունեցին և հյուրասիրեցին ինձ։ Սակայն գլուխ բարձրացրեց ինձ միշտ տանջող ոտքիս ցավը։ Նրանց ավագ դուստրը ՝ Գոհարիկը, ուղեկցեց ինձ «Մեծ կենտրոն» հիվանդանոց, որտեղ ինձ հետազոտելուց հետո առաջարկեցին վիրահատություն՝ ոտքի կոնք-ազդրային հոդի առաջնային ամբողջական փոխարինում։ Հմուտ և գիտակ բժիշկ Լևան Գվասալիայի թեթև ձեռքով վիրահատությունը հաջող  անցավ։ Հաջորդ օրը, երբ մի քանի ժամ էր անցել վիրահատությունից, ես սկսեցի քայլել։ Հիմա ես լավ եմ և երջանիկ եմ իմ չորս երեխաների և ինը թոռնիկների հետ։ Շնորհակալություն բժիշկ և բուժաշխատողներ, ձեր հոգատար վերաբերմունքի համար։ Դուք աստղեր եք մութ երկնքում, քանզի գիշերն էլ չեք քնում՝ փրկելով բազմաթիվ մարդկանց կյանքեր։ Շնորհակալություն հիվանդանոցի գլխավոր բժիշկ Միշա Մելաձե, որ ունեք այդպիսի հմուտ մասնագետներ, հանձինս ոսկի ձեռքեր ունեցող Լևան Գվասալիայի, Մամոգա Թևիձեի, գեղեցկուհի ավագ քույր Գոհարիկ Գալուստյանի և բարեսիրտ ու չքնաղ Մարիաննա Խաչատրյանի նման աշխատողների։

Թող ավելի ամրապնդվի հայ և վրաց ժողովուրդների բարեկամությունը: Ես շատ ուրախ եմ, որ Բաթումում գործում է Հայ առաքելական զորավոր եկեղեցին, գործում է նրան կից հայկական մանկապարտեզ, տարբեր խմբակներ։ Ես եղա եկեղեցում, ինձ օրհնեց Տեր Արարատ Գումբալյանը:

Ես պատանի չեմ, այլ 65 տարեկան տատիկ եմ, բայց շատ ուզեցի, որ իմ երախտիքի նամակը հենց 17-ում տեղադրվի:

Էլիզա Նանայան, 65 տարեկան,Շիրակի մարզ գյուղ  Փոքր Սեպասար