Վե՞րջ, գնու՞մ ենք, լավ էլի՜: Շատ շուտ անցան օրերը. հենց դրանից էի վախենում: Ամեն ինչը շա՜տ կկարոտեմ. մեր խենթությունները, բոլորի սենյակներով շրջագայելը, նստարանը, որտեղ նստելով մեքենայաբար սկսում էի ստեղծագործել, բոլորի քաղցր բարբառները, խաղահրապարակը, ուր միշտ կանգնում էի ճոճանակի մոտ՝ Մարիամին փրկելու (շա՜տ եմ սիրում Մարիամին):
Երեխաներից չխոսեմ. առանց նրանց օրս արդեն չեմ պատկերացնում, բոլորն ինձ համար շատ թանկ մարդիկ դարձան: Երևի անուններ չնշեմ, որ հանկարծ որևէ մեկին չմոռանամ:
Աշխատակազմն ուղղակի հրաշք է, շա՜տ եմ սիրում բոլորին, օր-օրի ավելի մտերմացա նրանց հետ. առանց նրանց անհնար կլիներ որևէ բան անելը: Հուսով եմ, որ մի օր նորից կհանդիպենք: Կկարոտեմ…