Լուսանկարը՝ Լուսինե Մարտիրոսյանի
Մեր ազգը գնալով հայրենասեր է դառնում… Այս քանի օրվա անցուդարձը ստիպեցին ինձ մտածել մեր հայրենիքի ու ժողովրդի մասին: Երևի թե մերօրյա երիտասարդները ավելի պայքարող են և գիտեն իրենց ու իրենց երկրի արժեքը:
Հասարակ մի բան: Երբ ականատես եմ լինում, թե ինչպես է երեխան բարկանում ծնողի վրա, որ աղբը չթափի… Միգուցե զարմանո՞ւմ եք, չգիտեմ, բայց ավագ սերնդի բերանից հաճախ եմ լսում. «միայն քո աղբը չթափելով երկիրը ավելի մաքուր չի դառնա», բայց ուրախ եմ, որ մենք հասկանում ենք, որ յուրաքանչյուրիցս է կախված մաքուր կդառնա՞, թե` ոչ:
Բոլորս էլ ականատես ենք մեր երկրում տիրող իրավիճակին, նաև տեսնում ենք, որ մեծամասամբ մեր երիտասարդներն են հասկանում, որ իրենք ենք իրենց երկրի տերը: Շատ ուրախ եմ դրա համար, շատ ուրախ եմ, որ այդ սերնդի մի մասնիկը ես եմ: Պետք չէ միայն բողոքել և փնովել, պետք է ամեն ինչը դարձնել ավելի լավը գործով, ոչ թե զուտ խոսքերով ու բողոքներով: Չէ որ մեր փրկությունը մեր հավաքական ուժի մեջ է…