Բարև բոլորին: Ինչպես վարչապետն է ասում՝ հուսով եմ, լավ եք: Վերջին անգամ մոտ մեկ ամիս առաջ էի ձեզ հետ զրուցել: Անկեղծ ասած՝ շատ էի կարոտել, փորձում էի ինչ-որ բան գրել, բայց չէր ստացվում: Վերջապես այստեղ եմ և ուզում եմ խոսել մի շատ կարևոր թեմայից՝ օտարերկրացիներից և նրանց հանդեպ ունեցած մեր վերաբերմունքից:
Մի քանի օր առաջ Երևանից Մեղրի էի գալիս ու ականատես եղա, թե ինչպես էր մի տղամարդ հայերենով վիրավորական բառեր ասում չինացի զբոսաշրջիկի հասցեին՝ մտածելով, որ նա, միևնույնն է, ոչինչ չի հասկանում: Գիտե՞ք, շատերին թվում է, թե դրանք ուղղակի կատակներ են, հավեսով կծիծաղենք ու կանցնի, կգնա: Բայց դրանք ուղղակի կատակներ չեն:
Մենք անընդհատ մեզ վեր ենք դասում մյուսներից, նման անփույթ կատակներ ենք անում, առիթը բաց չենք թողնում և ամեն հարմար պահի բողոքում ենք «երկրի մեջ լցված» օտարերկրացիներից: Այս ամենն էլ վերջանում է նրանով, որ զբոսաշրջիկները հիասթափվում են մեզնից և մեր երկրից, մենք էլ բողոքում ենք, թե ինչու տուրիզմը չի զարգանում:
Թվարկածս խնդիրների սկզբնաղբյուրը մեր «հայավարի» մտածելակերպն է: Մեզ դեռ փոքր տարիքից համոզում են, որ հայից լավը չկա, բոլորը վատն են, հայը լավն է: Շատ անգամներ եմ տեսել, երբ նույն տիպի տգեղ արտահայտություններ անում են երեխաները, իսկ նրանց ծնողները, փոխանակ ասեն, որ չի կարելի, գովում և ուրախանում են: Ոչ ոք չի կարող պատկերացնել, թե այդ պահին ինչքան եմ զայրանում։ Մեր մտածելակերպը փոխելու համար շատ-շատ երկար ժամանակ է պետք (դե, ցանկության մասին էլ չասեմ):
Սիրելիներս, եկեք ուղղակի հիշենք, որ վատ ազգ չկա, կան վատ մարդիկ: Ոչ մի հանգամանք մեզ չպետք է թույլ տա փնովել մյուսներին միայն նրա համար, որ նրանք չունեն նույն մաշկի գույնն ու արտաքինը, ինչ մենք: Մենք բոլորս տարբերվում ենք մեր արտաքինով, իսկ ներսում նույն օրգաններն ու ոսկորներն են: Եթե մենք նման կերպ վարվում ենք մեր հյուրերի հետ, մի օր էլ մենք ենք նման տհաճ իրավիճակում հայտնվելու նրանց երկրում: Սիրենք միմյանց, հարգենք միմյանց և փորձենք մի քիչ ավելի բարյացկամ լինել:
Մինչ նոր հանդիպում:
ԽՄԲԱԳՐՈՒԹՅԱՆ ԿՈՂՄԻՑ. Անահիտի նյութը մեզ խորհելու առիթ տվեց, մի՞թե մենք իսկապես այսպիսին ենք: Իսկ ի՞նչ ես դու կարծում: Արձագանքիր: