Իզա Ասծատրյանի բոլոր հրապարակումները

Թթի փառատոն Քարահունջում

Սյունիքի մարզի Գորիս համայնքի Քարահունջ բնակավայրում  տեղի ունեցավ Թթի փառատոն: Տարբերվող և հետաքրքիր փառատոն էր, որին մասնակցում էին տարբեր համայնքներ, իսկ մասնակիցները հերթով մոտենում էին, ուսումնասիրում տաղավարները: Փառատոնը Քարահունջի բնակիչներից մեկի՝ Անդրանիկ Բաղդասարյանի այգում էր, տեղի ունենում: Այգին շատ մեծ էր և թթի ծառերով լի:

Շուտով փառատոնը մեկնարկեց, երաժշտությունը հնչեց, սկսվեց թութ թափ տալու մրցույթը, որը զբոսաշրջիկների համար հրաշքի պես բան էր: Մրցույթը 3 մասնակից ուներ. Քարահունջից Մանվել Ալավերդյանն ու Սաշիկ Դարբինյանը, մյուս մասնակիցը Գորիս համայնքի բնակիչ` Լյովա Հակոբյանն էր: Թութը թափ տվեցին, տեղում օղի քաշեցին և հյուրասիրեցին մասնակիցներին: Ինչ ասեմ, հետաքրքիր էր: Մրցույթը հաղթողներ և պարտվողներ չուներ, 3 մասնակիցներն էլ նվերներ ստացան:

Տաղավարներից մեկում խմոր էին հունցում, լավաշ թխում, հյուրասիրում տոլմա, նաև խաշիլ էին եփում: Մի աղջիկ տարազը հագին, երկանքով փոխինձ էր աղում և խաշիլ եփում: Փառատոնի տարածքում գյուղական ամեն ինչ կար. թթի չամիչ, թթի օղի, դոշաբ, թութ, անգամ ձի, էշ, որոնց հետ մարդիկ լուսանկարվում էին: Տաղավարներում կային տարազներով տիկնիկներ, որոնք Քարահունջի երեխաներն էին պատրաստել, հայկական տարազի նախշերով պայուսակներ, որոնք տուրիստների ուշադրությունն էին գրավում, իսկ բարձր տրամադրությունը ապահովում էր «Մասունք» ազգագրական երգի-պարի համույթը:
Փառատոնին աչքի էին ընկնում 2 փոքրիկ, ովքեր հայկական տարազներով էին, բոլորը մոտենում էին նրանց և նկարվում, դե նրանք էլ մեծ հրճվանքով էին իրենց գործն անում:

Կարող եմ ասել, որ ինքնատիպ փառատոն էր, Քարահունջի բնակիչները շատ հյուրընկալ էին, հետաքրքիր էր նրանց հետ շփվել: Կարծում եմ տարեցտարի փառատոնն ավելի բովանդակալից կդառնա և մեծ համբավ ձեռք կբերի:

Հալիձորի թութը հասել է

Լուսանկարը՝ Իզա Ասծատրյանի

Լուսանկարը՝ Իզա Ասծատրյանի

Եթե չգիտես, որ թութ թափ տալը խառնաշփոթ մի բան է, մարդիկ էլ՝ հարսանքավորներ, ուրեմն հենց հիմա արի Հալիձոր: Թութ թափ տալու սեզոնն է:

Գրեթե ամեն օր՝ առավոտ ծեգին, տրակտորների անիվները շարժվում են դեպի մեր հին գյուղի՝ թթի ծառերով լցված այգիները: Հա, մի զարմացեք: Մեր գյուղում հարևաններով, ընկեր-բարեկամներով ձեռք ձեռքի տված գնում են թութը թափում, բերում ու մի քանի շաբաթ հետո մաքուր թթի օղի քաշում: Բա պիտի լավ օղի ունենան, որ ուղարկեն Մոսկվայում բնակվող բարեկամներին, կամ էլ հյուրերի մոտ գլուխ գովեն, թե ինչ որակյալ օղի են քաշում: Իսկ երեկոյան՝ արևը մայր մտնելուն պես, վերադարձող տրակտորների ձայնն եմ լսում նորից:

Տեսնել է պետք, թե ինչպես են թթով լիքը տակառները շխկշխկացնելով՝ թութը թափահարում: Արևից կարմրած այտերով ու գյուղական կոլորիտը լրացնող ցիլինդրով տղամարդիկ իրենց տեղն են զիջում կանանց, որոնք տրակտորի ձայնին հակառակ՝ փորձում են միմյանց հետ զրույցի բռնվել: Խոսում են առօրյա հոգսերից, երեխաների հաջողություններով հպարտանում, ծիծաղում: Իսկ վերջում էլ «օֆ» են քաշում, որ կյանքը շատ դժվար է, որ չեն հասցնում անգամ նկատել իրենց բալիկներին, կարգին սիրել ու վայելել կյանքը:

Չէ, գյուղացու կյանքը բարդ է, բայց լիքը, ամեն օրը՝ տարբերվող: Ոչինչ, որ շատ են աշխատում, չէ՞ որ դրանից մարդկային հարգանքն ու կամեցողությունը չի տուժում: Մարդիկ գիտեն՝ ինչպես դաստիարակել երեխաներին ու ցանկացած պարագայում մարդ մնալ:

Լուսանկարը՝ Իզա Ասծատրյանի

Լուսանկարը՝ Իզա Ասծատրյանի

Գյուղի թարմ օդն ու արևածագի հետ լսվող թռչունների ծլվլոցը ուրիշ գանձի հետ չես փոխի: Բայց, եթե տրակտորների ձայնը չեմ հասցնում լսել, ուրեմն «այլընտրանքային» զարթուցիչն է ինձ արթնացնում. հարևանը թութ է թափում: Նրա թթի ծառերն այնքան մեծ են, որ ճյուղերը գալիս կախվում են մեր տանիքի վրա: Թութը թափ տալիս այն ծեծում է մեր տանիքը: Մենք էլ թթի ծառեր ունենք: Փոքր են, բայց թութը պարտադիր թափ ենք տալիս: Էլ ավելի հետաքրքիր է անցնում պապիս այգում, երբ ահել-ջահելներով ու թոռներով պապիս հրահանգներով թութ ենք թափում:

3-4 տարեկան էի, երբ գնում էինք պապիս մաքուր ու խնամված այգին: Ամենքս մեր գործը շատ լավ գիտեինք: Ես, քանի որ փոքր էի, միայն հավաքում էի ծառերի տակի թութը, իսկ խոստացված պաղպաղակը ինձ էր սպասում: Տատս սիրով ճաշն էր պատրաստում: Նրա ճաշերը ոչ մի ուրիշ ուտեստների հետ չես համեմատի: Ուրիշ են՝ համով-հոտով: Քեռիս թթի ծառն էր բարձրանում, թափ տալիս թութը, շնչակտուր իջնում ու ագահաբար սառը ջուր խմում, ծխում: Դե, մյուսները սովորական գործերով էին զբաղվում. շոր էին փռում ծառի տակ, որ թութը լցվի վրան (մեր բարբառով այդ շորին ասում են քառխանա): Օրվա վերջում մի լավ շունչ էինք քաշում, ասես մի մեծ հոգսից պրծանք: Ծանր էր, բայց հաճելի, երբ պապիս գովեստի խոսքերն ու օրհնանքն էինք լսում: Հոգնածությունն էլ անցնում էր, երբ վազում էինք փողոց ու խառնվում մի գնդակի հետևից վազվզող երեխաներին:

Երբեմնի լավագույն ավանդույթները մինչ օրս էլ շարունակվում են, միայն ես եմ արդեն մեծացել: Տարիների ընթացքում միայն հասկացա, որ ինձ համար թութ թափելու համն ու հոտը սպասված պաղպաղակն էր, թթից քաղցրացած վարսերս, կարմրած այտերս ու ինքնամոռաց ինքս ինձ հետ խոսելը…

Ոչխարների խուզման փառատոնը Սյունիքում

Հունիսի 10-ին Սյունիքի մարզի Տաթև համայնքի Խոտ բնակավայրում գտնվող Սյունիքի անասնաշուկայի տարածքում տեղի ունեցավ «Ոչխարների խուզման փառատոնը», որի նպատակն էր՝ առավել ճանաչելի դարձնել Վայոց Ձորի և Սյունիքի մարզերի տեղական արտադրանքը, ավանդույթներն ու մշակույթը, ինչպես նաև նպաստել զբոսաշրջության զարգացմանը: Արդեն երեք տարի է, ինչ անցկացվում է փառատոնը: Երկու տարի անընդմեջ անց է կացվել Հալիձոր գյուղում՝ Տաթևի ճոպանուղու հարակից շրջանում, իսկ այս տարի՝ Խոտում: Փառատոնի մասնակիցներին իրենց ուղերձները հղեց ՀՀ Գյուղատնտեսության փոխնախարար Աշոտ Հարությունյանը:

-Ոչխարաբուծությունը Հայաստանում ունի հազարամյակների պատմություն և այժմ էլ հանդիսանում է անասնաբուծության կարևոր ճյուղերից մեկը: Սյունիքի մարզն ունի նպաստավոր պայմաններ ոչխարաբուծության զարգացման համար, և տևական ժամանակահատվածում ձևավորվել է հարուստ փորձ: Պատահական չէ, որ այս գեղեցիկ միջոցառումը, վերջին տարիներին, հենց Սյունիքի մարզում է կազմակերպվում, քանի որ այս տարածքում դարեր շարունակ բուծվել են հայկական լեռնաշխարհին շատ հարմարված և ժողովրդական սելեկցիայի արդյունքում ստեղծված ոչխարի այնպիսի արժեքավոր ցեղատեսակներ, ինչպիսիք են` մարզեղ, խոզբախ և Ղարաբաղի ցեղերը: Ավելին, այս տարածաշրջանը աչքի է ընկել նաև գորգագործության հարուստ ավանդույթներով, որոնցում պատկերվել են զանգեզուրյան ոճին բնորոշ զարդանախշեր,- իր ողջույնի խոսքում ասաց փոխնախարարը,- հարգելի հյուրեր, սիրելի գործընկերներ, թույլ տվեք մեկ անգամ ևս ողջունել արդեն ավանդույթ դարձած «Ոչխարների խուզի» փառատոնի անցկացման կապակցությամբ, ցանկանալ հաճելի օր, ուրախ ժամանց, իսկ փառատոնի մասնակիցներին մաղթել հաջողություններ:

Ողջույնի խոսք հղեցին նաև Տեղական Ինքնակառավարման վարչության պետ Աշոտ Գիլոյանը, Սյունիքի փոխմարզպետ Վարդան Դավթյանը և այլոք: Փոխմարզպետը հատուկ շնորհակալություն հայտնեց այս հետաքրքիր փառատոնի գաղափարը հղացողներին, մասնավորապես Նորվեգիայի Թագավորության պատվո հյուպատոսին, ինչպես նաև միջոցառման աջակիցներին, կազմակերպիչներին, «Տաթևի Վերածնունդ», «Հայրենիք» հիմնադրամներին, Շվեցարական զարգացման համագործակցության գործակալությանը և իհարկե, Ռազմավարական զարգացման գործակալությանը:

Ոչխարների խուզմանը փառատոնին մասնակիցները Վերիշեն, Սվարանց, Կոռնիձոր, Խոտ, Քարահունջ, Հալիձոր, Գորայք, Նորավան, Բռնակոթ համայնքներից էին: Վիճակահանությամբ ընտրվեց մասնակիցների հաջորդականությունը: Չորսական մասնակից՝ յուրաքանչյուր փուլին մասնակցելու համար: Ժյուրին հաշվի էր առնում ոչ միայն արագությունը, այլև վնասվածքները և որակը: Մինչ իրենց հմտություններն էին ցուցադրում ոչխարների խուզման մասնակիցները, բեմը տրամադրվել էր համերգային խմբերին ու երգիչներին:
Փառատոնի բարձր տրամադրությունը ապահովում էին The time project-ը, լարախաղաց Վլադիմիր Հակոբյանը, Dj Mish-ը և Անահիտ Ամիրխանյանը և Դավիթ Հակոբյանը:

Շուտով ժյուրին հայտնեց առաջին երեք հորիզոնականը զբաղեցրած մասնակիցների անուները:
Երրորդ հորիզոնականը զբաղեցրեց Էդգար Զաքարյանը՝ Սիսիանի տարածաշրջանի Շաքի համայնքից, երկրորդ տեղը` Ռոմանոս Սարգսյանը՝ Գորիսի Տաթև համայնքի, Շինուհայր բնակավայրից, իսկ առաջին տեղը զբաղեցրեց ՊավլիկԿիրակոսյանը , Գեղարքունիքի մարզի Ճամբարակ համայնքի Վահան գյուղից:

Հաղթողները ստացան խրախուսական նվերներ, բոլոր մասնակիցներին տրվեցին շնորհակալագրեր:

Արդեն երեք տարի է ինչ մասնակցում եմ փառատոնին, միշտ հետաքրքիր և յուրովի է կազմակերպվում այն: Քանի որ այս տարի միջացառմանը միացել էր նաև Վայոց Ձորը, հետաքրքրությունը ավելի էր մեծացել: Հերթով մոտենում էի տաղավարներին, լուսանկարում, յուրաքանչյուր տաղավար տարբերվում էր: Սեղաններին այնքան հետաքրքիր ձեռագործ աշխատանքներ կային, որ ոչ ոք չէր կարողանում անտարբեր անցնել: Զբոսաշրջիկների ուշադրությունը գրավում էին հատկապես ձեռագործ աշխատանքները: Հետաքրքիր միջոցառումները շատ էին և գրավիչ:

Երեխաների համար էլ կազմակերպվել էին խաղեր, նրանց խաղահրապարակը առանձին էր: Հատուկ երեխաների համար գառնուկներ կային, և նրանք հերթով մոտենում էին, հիանում, շոյում և քննարկում, թե իրենք որ գույնի գառնուկից ունեն, սև՞, թե՞ սպիտակ: Իսկ բատուտի համար իրար հերթ չէին տալիս: Նրանց բատուտի մեջ տեսնելուց, ինչ մեղքս թաքցնեմ, ես էլ ուզեցի մտնել, բայց ինձ ստիպելով հրաժարվեցի:
Շատ էին նաև օտարերկրյա զբոսաշրջիկները: Մի ռուս աղջիկ մոտեցավ, խնդրեց, որ իրեն լուսանկարեմ, դե չմերժեցի, հեռախոսը տվեց, անցա գործիս: Մի քանի անգամ նկարելուց հետո, եկավ , վերցրեց, նկարները նայեց, խնդրեց, որ մի քանի անգամ ևս նկարեմ, նկարեցի, շնորհակալություն հայտնեց և հեռացավ:

Փառատոնն այնքան հետաքրքիր էր, որ խորհուրդ կտամ չբավարարվել միայն կարդալով և լուսանկարները դիտելով: Հաջորդ տարի այս օրերին հիշեք, նորից է լինելու: Կսպասեմ ձեզ այնտեղ:

Հալիձորի երեխաները

Ինձ համար դա մի ուրիշ աշխարհ է, որտեղ անգամ ամենապարզ երևույթը կարող ես իդեալական դարձնել: Դա մի գունավոր թելի կծիկ է կարծես, որը բացելով` նոր աշխարհ ես բացահայտում: Իսկ երբ թվում է, թե գտել ես կծիկի ծայրը, այն անհաս մի բան է դառնում ու շարունակում քեզ ձգել դեպի կատարելություն: Լուսանկարչությունը ճաշակ է թելադրում ու հրամայական դառնում սեփականն ունենալու գործում:

Ես մի հասարակ աղջնակ եմ, ով երազում է իր աշխարհը կառուցել ու իր տեղն ու դերն ունենալ մոլորակի վրա: Շատ խուճուճ են երազանքներս, երբեմն`շատ հստակ, բայց գիտեմ, որ կյանքից կարևորագույն ձեռքբերումը լինելու է լուսանկարչության հմտություններ ձեռք բերելը… Դա էլ արվեստ է, որի լեզուն ճիշտ հասկանալով միայն կարող ես գտնել քոնը: Սիրում եմ ասելիքս բարձրաձայնել լուսանկարչության լեզվով, ապրել բնության ամենասքանչելի կանաչի մեջ ու կերտել այն գեղեցիկը, որով ապրել է պետք, հենց այնպես…

Վերջերս 17-ում տեսա երեխաների իրավունքների պաշտպանությանն առնչվող մրցույթի հայտարարություն: Լինելով անփորձ մեկը, ով միայն սիրողական նկարներ է արել, բայց մասնակցության մեծ ցանկությամբ որոշեցի իրական ու մաքուր կերպարներ կերտել` իմ աչքերով: Հալիձորի ցերեկներում մանկություն ապրող ճստիկ-պստիկներ էին վազվզում, մոտեցա, զրուցեցի, ես էլ խաղացի հետներն ու ընկերացա: Նրանց ծնողների թույլտվությունը ստանալուց հետո անցա բուն գործին: Ու նկարեցի գունավոր, գեղեցիկ ու փայլփլուն աչուկներ, ընկերություն, սեր ու լիքը ջերմություն … Ահա իմ հերոսները:

 

Եվրոպայի օրերը շարունակվում են. Գորիս

Մայիսի 20-ին Գորիսում մեկնարկեց Եվրոպայի օրվան նվիրված միջոցառումը: Այդ նպատակով Գորիս էր ժամանել Հայաստանում ԵՄ դեսպան Պյոտր Սվիտալսկին: Նրան ընդունեց Գորիսի քաղաքապետ Վաչագան Ադունցը: Հանդիպման  մեկնարկին  քաղաքապետը նախ շնորհակալություն հայտնեց   հյուրերին ` Եվրոպայի օրվան նվիրված  միջոցառման մեկնարկը Գորիսում տալու համար: Շուտով հրավիրվեց մամլո ասուլիս ԵՄ դեսպան Պյոտր Սվիտալսկու հետ: Մենք՝ 17-ի թղթակիցներս, նույնպես մասնակցում էինք մամլո ասուլիսին և պարոն Սվիտալսկուն մի քանի հարց ուղղեցինք:

-Ի՞նչ երիտասարդական ծրագրեր է իրականացնում Եվրամիությունը Գորիսում:
-Մենք այստեղ ունենք Եվրաակումբ, հուսով եմ, որ տեղեկացված եք: Անցյալ տարի մենք եկանք Գորիս՝ ակումբի առաջին նիստին, առաջին հանդիպմանը մասնակցելու,- ասաց պարոն Պյոտր Սվիտալսկին:-Իսկ առաջիկայում ինչպիսի՞ ծրագրեր են նախատեսվում:
-Այդ ուղղությամբ մենք մտածում ենք: Մի շարք նախաձեռնություններ կան, որոնց Հայաստանը կարող է մասնակցել, այստեղ ներգրավված են նաև գորիսեցիներ: Ունենք կրթության ոլորտում ծրագրեր, համոզված չեմ, թե Գորիսից որևէ դպրոց մասնակցում է, համենայնդեպս, Հայաստանից մի շարք դպրոցներ մասնակցում են Եվրամիության այս կրթական նախաձեռնությանը: Անցած չորեքշաբթի ես հանդիպել եմ այդ դպրոցների աշակերտներից մի քանիսին, կարող եմ պարզապես հույս հայտնել, որ կա՛մ մոտ ապագայում, կա՛մ հետագայում Գորիսը, կա՛մ Գորիսի դպրոցների աշակետները նույնպես կմասնակցեն: Ունենք մի շարք նախաձեռնություններ քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների համար, հուսով ենք, որ դրանց շրջանակում, կան նաև երիտասարդական ծրագրեր, որոնց կարող են մասնակցել Գորիսի երիտասարդները: Այսինքն, երիտասարդությունը մեր ուշադրության կենտրոնում է: Հրավիրում եմ բոլորիդ այցելելու մեր ֆեյսբուքյան էջը և տեղեկանալու բոլոր հնարավորությունների մասին,- ասաց պարոն Պյոտր Սվիտալսկին:

Վատ եղանակի պատճառով մամլո ասուլիսը կարճ տևեց:
Մամլո ասուլիսից հետո պարոն Պյոտր Սվիտալսկին ողջունելով հանդիսատեսին, բեմից իր ուղերձը հղեց:-Շատ ուրախ ենք՝ կրկին այցելել այս գեղեցիկ այգիների քաղաքը: Կարելի է ասել, այստեղ է ծնվել աշխարհի ամենահամեղ լոբին: Եվ իհարկե, ուրախ ենք, որ կարող ենք տոնել Եվրոպայի օրը` մեր ընդհանուր տոնը: Ցանկանում ենք Եվրոպայի օրը տոնել հայերի հետ, որովհետև համոզված ենք, որ հայերը Եվրոպայի ընտանիքի անբաժանելի անդամն են: Իսկ Եվրոպայի օրը խորհրդանշում է համընդհանուր, հիմնարար արժենքներ, ինչպես՝ խաղաղությունը, միասնությունը, ազատությունը և արդարությունը: Եվրոպայի օրը նաև ցնծություն է: Ինչո՞ւ, որովհետև Եվրամիության օրհներգը դա ձոնն է ցնծության: Եկեք միասին ուրախ օր անցկացնենք: Ես բոլորին հրավիրում եմ ծանոթանալու Եվրամիության կողմից իրականացվող ծրագրերին, որոնք ներկայացված են այս տաղավարներում: Ավելի ուշ արդեն համերգ կկազմակերպվի ձեզ համար, ելույթ կունենան հայտնի հայ երգիչներ, իսկ ժամը 18:30 մենք կհայտարարենք Գորիսում թանգարանային գիշերվա բացումը: Անհամբեր սպասում ենք ձեր ակտիվ մասնակցությանը: Թույլ տվեք նաև օգտվել հնարավորությունից և շնորհակալություն հայտնել Գորիսի քաղաքապետին և քաղաքապետարանի անձնակազմին: Նրանք իսկապես մեծ աշխատանք ենք արել՝ մեր այս նախաձեռնությունը այսօր պատրաստելու համար: Շատ շնորհակալություն , պարոն քաղաքապետ, խոսք ենք տալիս, որ ամեն տարի կայցելենք Գորիս և այս քաղաքում ավելի կամրապնդենք մեր տեսանելիությունը: Վայելեք այս օրը, շնորհակալություն:

Բեմից իր շնորհակալությունը հայտեց նաև Գորիսի քաղաքապետ Վաչագան Ադունցը.

-Հարգելի հյուրեր , սիրելի գորիսեցիներ , ինչպես մենք համոզվեցինք, ոչինչ , այդ թվում նաև եղանակը, չի կարող մեր տրամադրությունը փչացնել , չի կարող մեր նախատեսած գործը խանգարել: Մենք այսօր հավաքվել ենք միասին շնորհավորելու մեզ բոլորիս, համայն մարդկությանը՝ Եվրոպայի օրվա կապակցությամբ: Եվրոպան մեզ համար ոչ միայն զուտ աշխարհագրական տեղանուն է, Եվրոպան մեզ համար ոչ միայն այցելությունների հաճելի վայր է, այլ նաև մեր էությունն է: Բոլոր ժամանակներում մեր տարածաշրջանում հայը և հայաստանցին դավանել է Եվրոպական արժեքները, եղել է մարդասիրության, մարդամոտության , փոխադաձ հարգանքի, փոխադարձ վստահության և համագործակցության ջատագով: Այսօր մենք տեսնում ենք, որ այդ արժեքները Եվրոպայի համար գլխավորն են: Մենք տեսնում ենք, որ Եվրոպան փորձում է բոլոր խնդիրները լուծել համերաշխության, փոխադարձ վստահության ոլորտում, նույնը նաև մենք ենք. հայերս: Չնայած մեր դավանած այդ արժեքներին , մենք գտնվում ենք բարդ աշխարհագրական դիրքում և ունենք ժամանակավոր դժվարություններ: Այդ դժվարությունները հաղթահարելու համար մեզ մշտապես աջակցում է Եվրոպական միությունը և առանձին Եվրոպական կառույցներ: Դուք լավ գիտեք, որ Գորիսը տարբեր ծրագրերի, տարբեր նախաձեռնությունների մասնակից է, և այսօր ընթացքի մեջ են այդ ծրագրերի մի մասը, և դրանց համար ես ուզում եմ, օգտվելով առիթից, շնորհակալություն հայտնել Եվրոպական միությանը և համոզմունք հայտնել, որ մեր համագործակցությունը հետագայում էլ ավելի է զարգանալու: Կրկին ուզում եմ ասել շնորհակալություն պարոն Սվիտալսկուն , և հույս հայտնել, որ մեր հետագա հանդիպումների ժամանակ, բնությունը նման փորձության մեզ չի ենթարկի: Ինչպես մեր հարաբերություններն են ջերմ, այնպես նաև բնությունը կլինի:
Բեմը տրամադրեցին Գորիսի պատանի երաժիշտների խմբին, ովքեր կատարեցին Եվրոպայի օրհներգը և շնորհակալական խոսքեր ստացան Եվրամիության դեսպանից:
Մոտենալով տաղավարներին, ծանոթացանք բոլոր ծրագրերին: Զրուցեցինք «Եվրո ակումբներ» ծրագրի համակարգող Անի Խաչատրյանի հետ:

-Ի՞նչ ծրագիր եք իրականացնում:
-Մենք իրականացնում ենք «Եվրաակումբներ» ծրագիրը, որի հիմնական նպատակն է՝ Հայաստանին տեղեկացնել Հայաստան-Եվրամիություն հարաբերությունների մասին, ինչպես նաև Եվրամիության կողմից տրվող հնարավորությունների մասին. լինի դա կրթական, գիտական: Նշեմ նաև, որ Եվրաակումբներ գործում են բոլոր մարզերում, տարբեր քաղաքներում, իհարկե, պարտադիր չէ մարզկենտրոներում, ինչպես օրինակ, Սյունիքի մարզում Գորիսում է գործում: Թե ինչպես են աշխատելու Եվրաակումբները , Եվրաակումբի կառավարումը և գործողությունների ծրագրավորումը հանձնվում է տեղական Եվրաակումբին, այսինքն` մենք ոչինչ չենք պարտադրում: Կախված մարզի ցանկություններից, կարիքներից, իրենք իրականացնում են որոշակի ծրագրեր:

-Իսկ Գորիսում ո՞ւմ հետ եք համագործակցում:
-Գորիսում համագործակցում ենք «Թթենի» հասարակական կազմակերպության հետ, բացումը իրենց հետ ենք արել, երկրորդ փուլն է շուտով լինելու Եվրաակումբների , հուսով ենք նաև այդ ժամանակ կհամագործակցենք իրենց հետ:
Մեր զրույցն ավարտելուց հետո մոտեցանք Թումոյի տաղավարին և զրուցեցինք Թումոյի աշխատակից` Էլեն Մխիթարյանի հետ:

-Ի՞նչ ծրագիր եք այսօր ներկայացնում:
-Մենք Եվրամիության հետ հակակոռուպցիոն խաղ ենք ստեղծում, որը լինելու է անվճար ու հասանելի է լինելու սեպտեմբերից:-Որտե՞ղ եք իրականացնում այդ ծրագիրը:
-Երևանի Թումոյում, բայց Թումոն բոլոր քաղաքներում նույնն է ու համագործակցում ենք մնացած քաղաքների Թումոների հետ:
Մոտեցանք նաև «Աջակցություն Եվրամիության մասին դասավանդմանը Հայաստանի դպրոցներում և բուհերում» ծրագրի տաղավարին, որը ներկայացնում էր Սիսիանի թիվ 1 ավագ դպրոցը, նաև հարցազրույց վարեցինք Սիսիանի թիվ 1 ավագ դպրոցի, պատմության և հասարակագիտության ուսուցիչ Լյուդմիլիա Գրիգորյանի հետ:

-Ի՞նչ ծրագիր եք իրականացնում:
-Իրականացնում ենք «Աջակցություն Եվրամիության մասին դասավանդմանը Հայաստանի դպրոցներում և բուհերում» ծրագրը, որի շրջանակներում մենք ընտրել ենք Շվեդիան և ուսումնասիրել Շվեդիայի մշակույթը, արվեստը, գրականությունը և այլն:

-Որտե՞ղ եք իրականացնում այդ ծրագիրը:
-Ծրագիրը իրականացնում ենք Սիսիանում, Սիսիանի թիվ 1 ավագ դպրոցում:

Մենք շրջեցինք տաղավարից տաղավար, ուսումնասիրեցինք ներկայացված ծրագրերըմ որից հետո երեկոյան բոլոր գորիսեցիների հետ մասնակցեցինք Եվրոպայի օրվան նվիրված համերգին: Ելույթ ունեցան հայ երգիչներ Հայկ Պետրոսյանը և Մաշա Մնջոյանը:

Գորիսեցի հանդիսատեսը մեծ ջերմությամբ և ոգևորությամբ էր մասնակցում Եվրոպայի օրվան նվիրված միջոցառմանը:

Լուսանկարները՝ Անի Ասծատրյանի

Iza Astsatryan

Անգույն մանկությունն ու կարուսելները

Ես Իզա Ասծատրյանն եմ, ու Հալիձորի հենց մեջտեղից, անարատ հալիձորցի: Ինչպես բոլոր տան փոքրերին, ինձ նույնպես գրավել է քույրերիս և նրանց ընկերների հավաքույթներին ականջ դնելը: Դե, բնական է, արգելված պտուղը միշտ էլ քաղցր է լինում, իսկ ինձ համար իսկապես քաղցր էր: Տղաների թեման մի կերպ ավարտելուց հետո բանը հասավ մասնագիտական կողմնորոշմանը: Մեկ էլ հանկարծ աղջիկներից մեկը ասաց, որ ուզում է լրագրող դառնալ…

«Վա՜խ, ինչ սիրուն ա հնչում` լրագրող, ես էլ եմ ուզում»:

Ու էս պահից անպոչ գդալի պես մեջ մտա, ստացա հարցերիս պատասխանները ու այդ պահից որոշեցի, որ հենց լրագրող եմ դառնալու… Դե, իհարկե 5 տարեկանում դեռ չէի գիտակցում իմ ընտրած մասնագիտության լրջությունը: Ժամանակի ընթացքում շփվելով լրագրողների հետ, մասնակցելով տարբեր դասընթացների, որոնք առնչվում էին լրագրությանը, հասկացա` էս է, որ կա, իմն ա… Ու 5-ամյա աղջնակի երազանքը իր հետ մեծանալով դարձավ նպատակ ու խոստումնալից ապագայի սկիզբ… Հիմա ամեն ինչի լրագրողի տեսանկյունից եմ նայում: Այ, օրինակ, հենց այս պատմությունը:
2014թ. էր, գնում էի մեր գյուղի խանութներից մեկը, հանկարծ ճանապարհին ձայներ լսեցի, որոշեցի կանգ առնել` պարզելու, թե ի՞նչ ձայներ են: Կանգ առա թե չէ, տեսնեմ` ի՞նչ… Հերթական անգամ երեխաներից մեկը ընկել էր մանկապարտեզի կարուսելներից: Ինչո՞ւ են ամեն անգամ երեխաները ընկնում կարուսելներից, բարդ է պատասխան գտնել: Ամբողջ Հալիձորով մեկ լսվում էր այդ երեխայի ձայնը: Որոշեցի մոտենալ նրանց, որովհետև շա՜տ էր հետաքրքրում, թե ինչո՞ւ է ամեն օր նույն «կինոն» մանկապարտեզում: Մոտեցա…

-Բարև ձեզ, անկեղծ ասած, մի հարցով եմ ուզում դիմել, կարելի՞ է:
-Բարև, այո, բայց արագ, ժամանակ չունենք:
-Ինչո՞ւ են ամեն օր երեխաները ընկնում մանկապարտեզի կարուսելներից:
-Ասեմ, մանկապարտեզի կարուսելները գտնվում են շատ վատ վիճակում, ուստի ամեն օր նույն պատմությունն է:
-Լավ, շնորհակալություն,- ասացի և հեռացա…

Անցավ 2 օր: Գնացի մանկապարտեզ (հա, ի դեպ, էլի նույն «կինոն» էր)… Գնացի մանկապարտեզ, տեսա կարուսելները, բայց ոչ մի բան այն չէր… Կարծես 2 օր առաջվա կարուսելները չլինեին: Որոշեցի ուսումնասիրել կարուսելները, պարզելու ողջ եղելությունը… Պարզվում է` երեխան ոչ մի մեղք չունի, մեղավորը հենց կարուսելներն են, որոնք գտնվում են շատ վատ վիճակում: Չնայած դժվար է դրանց կարուսել անվանել, դրանք մետաղյա ջարդոն են:

Իսկ երեխաների մանկությունը պետք է գունավոր լիներ…