Լուսանկարը` Աշոտ Հարությունյանի
Լուսանկարը` Աշոտ Հարությունյանի
7-րդ օրը, քանի որ շաբաթ էր, սեմինարը երկար չտևեց: Դե գերմանացիների դուրը չէր գա, եթե իմանային, որ իրենց երկրում կարգը խախտել ու շաբաթ օրով դասընթաց ենք անում: Մարտինը այս անգամ ավելի մանրամասն ցույց տվեց, թե ինչպես պետք է տվյալների հիման վրա գրաֆիկներ կազմել և սկսեց պատասխանել մեր հարցերին, որոնք առաջացել էին խմբային աշխատանքների ընթացքում:
Լուսանկարը` Աշոտ Հարությունյանի
Օրվա մնացած ժամանակը զբաղված էինք մեր խմբային աշխատանքներով: Եթե մոռացել եք, ապա հիշեցնեմ, որ թեման միգրանտների ինտեգրումն էր: Մեր խումբը կենտրոնացել է միգրանտ երեխաների խնդիրների վրա:
Արդեն պատրաստի մի քանի հարցրազրույց ունեինք անցորդների հետ, պետք էր զբաղվել հայաստանցի միգրանտ ընտանիքի հետ հարցազրույցով: Ես, Դիանան և Մարիանան, ով Իտալիայից է, հանդիպեցինք Նատալիին, ով 21 տարեկան է, երեխա ունի և այժմ բնակվում է Գերմանիայում: Մինչ մենք հարցրազրույցն էինք անցկացնում, Իդան և Սպիրոն՝ մեր խմբի մյուս անդամները, զբաղված էին տվյալներ և վիճակագրություն փնտրելով:
Լուսանկարը` Աշոտ Հարությունյանի
Ավարտելուց հետո պետք էր զբաղվել վիդեոները մոնտաժելով և այլ տեխնիկական հարցերով: Մի մասը անելուց և մյուս մասը վաղվան թողնելուց հետո դուրս եկանք զբոսանքի: Պատահաբար ներկա գտնվեցինք մեծ էկրանների վրա փոքրիկ ֆիլմի ցուցադրության 1989թ.-ի դեպքերի մասին:
Լուսանկարը` Աշոտ Հարությունյանի
3D-ով տեսանք պատի քանդվելը, ամեն ինչ շատ սիրուն էր կազմակերպած: Հետո քայլեցինք արդեն լավ սովորած ճանապարհներով, հիշեցինք որ մեզ մի օր է մնացել կարմիր լույսի տակ պարտադիր կանգնելուն, հեծանիվի ճանապարհով քայլելուն ու պատասխան ջղային հայացքներ ստանալուն ու ամեն շենքի մոտով անցնելիս հիանալուն: