Օգոստոսի 12-ին Հայ Առաքելական եկեղեցին նշեց Աստվածածնի Վերափոխման տոնը կամ խաղողօրհնեքը: Տոնին ընդառաջ, Արագածոտնի թեմի Եղիպատրուշ գյուղի Սուրբ Մարիամ Աստվածածին եկեղեցին էլ վերափոխվել էր: Տոնը կրկնակի էր եղիպատրուշեցիների համար՝ շնորհիվ մի խումբ անհատ բարերարների: Բարերարները սեփական նախաձեռնությամբ հոգացել էին եկեղեցին ապահովել պատուհաններով, մոմամաններով, գրակալներով, գորգերով, Սուրբ Սեղանով և ամենից կարևորը, տեղադրվել էր դուռ: Բարերաները, որոնք այդպես էլ չցանկացան անվանական խոսել, նշեցին, որ այս եկեղեցին մի անգամ տեսնողը չի կարող անտարբեր մնալ, չի կարող չդառնալ նրա մի մասը: Դռան ծախսերը հոգացած բարերարը նշեց նաև, որ եկեղեցուն պետք է վերաբերվել ինչպես սեփական տանը:
-Եթե տունդ մաքրում, պահպանում ես քամուց, կենդանիներից, ուրեմն, հոգևոր տունը առավել ևս արժանի է ուշադրության:
Եղիպատրուշեցիների համար Սուրբ Աստվածածին եկեղեցին և Աստվածամայրը գյուղի հովանավոր Սրբություններն են, ուստի այսօրվանից էլ ավելի պարտավորված են պահպանել իրենց սրբությունը: Տեր Մուշե քահանա Վահանյանը, ում մեծ ջանքերի շնորհիվ եկեղեցում ի վերջո բարեկարգումներ եղան, Սուրբ Պատարագի քարոզի ժամանակ նշեց, որ եկեղեցին այլևս միայն աղոթքի տուն է, որտեղ էլ չպիտի կենդանիներ լցվեն, որի պատերը էլ չեն ողողվելու ոչ առաքելական սրբատկերներով:
Եկեղեցու բարեկարգումը շատ կարևոր է հոգևոր կյանքը ակտիվացնելու համար: Դա ևս մեկ անգամ ապացուցեց բարեկարգություններից հետո տոնին մատուցված Սուրբ Պատարագի մարդաշատությունը:
Օգոստոսի 6-12-ը ընթանում է Հաղարծնի շաբաթը: Հաղարծինը սպասում է ձեզ կանաչ շապիկավոր կամավորների հետ։
Դեպի ԱՄՆ իրականացվող ընտանեկան փոքրիկ ճանապարհորդությունները իմ կյանքի բաղադրիչ մասն են կազմում։ Սակայն ամեն անգամ այստեղ հայտնվելիս տարբեր զգացողություններ եմ ունենում։ Երբեմն ուրախությամբ եմ լցվում անծանոթ երևույթների առնչվելիս, երբեմն էլ՝ ուղղակի խուսափում եմ դրանց հետ հանդիպելու հնարավորությունից։
ԱՄՆ-ում անցկացրածս առաջին ժամերը կարելի է բնութագրել միայն մեկ բառով՝ զարմանք։ Այս երկիր ոտք դնելուն պես փորձում էի գտնել ինձ հետաքրքրող հարցերից մեկի պատասխանը՝ ինչո՞ւ են իմ հայրենակիցները լքում իրենց երկիրն ու գալիս այստեղ։ Օդանավակայանից դուրս գալուն պես խառնվել էի մի նոր մշակույթի, որն իրենից ներկայացնում է հազարավոր այլ մշակույթների խառնուրդ։ Նայում էի շուրջբոլորս ու մտածում, որ եկվորների համար այստեղ զրոյից կյանք սկսելը ուղղակի անհնար է։ Սակայն, երբ հասանք տուն, ես նորից ինձ վերագտա Հայաստանում։ Թաղամասը ոչնչով չէր տարբերվում Հայաստանից։ Հայ տատիկներ, պապիկներ, խանութներ՝ լցված դժգոհ վաճառողուհիներով ու հայկական երգեր։ Ու մի պահ մտածեցի, որ ժողովուրդս լքում է իր հայրենիքը, որ գա մեկ ուրիշ Հայաստան՝ օվկիանոսից այն կողմ։
Առաջին օրվան հաջորդող մեկ ամիսը լցված էր բազմազան նոր հայտնագործություններով ու բացահայտումներով։ Ամեն առավոտ զարթնում էի, դուրս գալիս փոքրիկ Հայաստանից ու վերադառնում այնտեղ երեկոյան։ Անընդհատ փնտրում էի հարցիս պատասխանը ու ամեն օր գտնում էի տարբեր պատասխաններ։ Վերադարձա Հայաստան անմոռանալի տպավորություններով ու անպատասխան նոր հարցերով։
Հիմա, երբ արդեն քաջատեղյակ եմ այստեղի ապրելակերպից, սովորություններից ու ավանդույթներից, օվկիանոսից այն կողմ տեսնում եմ մեկ ուրիշ աշխարհ։ Այստեղ տեսնում եմ բազում նոր հնարավորություններ ու անակնկալներ, որ կարող են մատուցվել քեզ յուրաքանչյուր պահի։ Սակայն մինչ այսօր զարմանում եմ՝ տեսնելով, որ այստեղ հավաքվել է տարբեր ազգեր, մշակույթներ ու պատմություններ ներկայացնող անհատներ ու ստեղծել են մի մեծ խճանկար։ Ամեն անգամ խճանկարը փոխվում է՝ մանկական ժպիտներով, կոտրված հույսերով ու նոր ծնվող նպատակներով։ Սակայն խճանկարի բաղադրիչ մասերը միշտ ներդաշնակ են միմյանց նկատմամբ։ Երևի թե հենց այդ ներդաշնակությունն էլ կանչում է բոլորին այստեղ՝ իր մի մասնիկը դառնալու։
Լուսանկարը` Մանե Մինասյանի
Լուսանկարը՝ Անուշ Հովհաննիսյանի
Այ, հիմա ես հպարտ ասում եմ, որ Արմավիրի երիտասարդներից մեկն եմ: Առաջ ամաչում էի, որովհետև կյանք չկար քաղաքում, ուր մնաց՝ հավես երիտասարդություն: Իսկ հիմա նույնիսկ անցկացվում են հետաքրքիր միջոցառումներ: Այսօր «Color party» էր, որին անսպասելիորեն շատ մարդիկ էին եկել:
Լուսանկարը՝ Անուշ Հովհաննիսյանի
Armevents կազմակերպության ղեկավար Արթուր Ոսկանյանի հետ զրույցում նա նշեց, որ նման միջոցառումները Արմավիրում շարունակական կլինեն:
Լուսանկարը՝ Անուշ Հովհաննիսյանի
-Մենք ունենք թիմ, որի անդամները հիմնականում ընտրվում են կամավորության սկզբունքով: Կամավորները ոչ միայն Երևանից են, այլ նաև մարզերից: Մեր կազմակերպությունը չի բավարարվում միայն այս միջոցառումով:
Լուսանկարը՝ Անուշ Հովհաննիսյանի
Մենք կազմակերպում ենք նաև «փրփուր փարթի», «սև և կարմիր փարթի» և նման այլ փարթիներ: Փակագծերը չեմ բացի, բայց կասեմ, որ մյուս տարի Հայաստանում կանենք լրիվ նոր իվենթ: Մենք ուզում ենք շնորհակալություն հայտնել Արմավիրի քաղաքապետարանին, հանձինս քաղաքապետի պաշտոնակատար Դավիթ Խուդաթյանի, որ աջակցեց մեզ ամեն հարցում. թե ոստիկանության միջոցով տարածքի փակելը, և թե բնակչությանը իրազեկելը:
Լուսանկարը՝ Անուշ Հովհաննիսյանի
Իսկ վերջում կազմակերպիչը կոչ-խորհուրդ հղեց երիտասարդներին, որ ավելի շատ ներգրավվեն նման միջոցառումների, տարածեն այս գեղեցիկ միջոցառումը և կոտրեն իրենց մեջ բոլոր կարծրատիպերը:
Հիմա մենք էլ ենք ուզում լինել նախաձեռնող:
