Margarita Khazaryan new

«ԱՄՈՒՐ ՀԱՎԱՏՔ, ՀԶՈՐ ԲԱՆԱԿ, ՊԱՇՏՊԱՆՎԱԾ ՀԱՅՐԵՆԻՔ». Գոռ Խուդինյան

Հայ ազգը առաջին հերթին կանգուն է իր քաջ, անպարտ ու անմահ նվիրյալներով: Նրանք այն մարդիկ են, ովքեր համազգայինը բարձր են դասում անձնականից: Այդպիսի մի հերոս է նաև Գոռ Խուդինյանը, որի մասին անկարելի է խոսել անցյալ ժամանակով:

Պատիվ ունեմ այսօր գրել այն մարդու մասին,որի անունն է կրում իմ հարազատ կրթօջախը` Ճոճկանի Գոռ Խուդինյանի անվան միջնակարգ դպրոցը:

Գոռ Խուդինյանը ծնվել է 1991 թվականի ապրիլի 7-ին, ՀՀ Լոռու մարզի Ճոճկան գյուղում:1997 թվականին ընդունվել է Ճոճկանի միջնակարգ դպրոց և այնտեղ սովորել մինչև 2002 թվականը: Այնուհետև ընտանիքով տեղափոխվել է Վանաձոր և տեղի  Վ. Տերյանի անվան դպրոցում շարունակել է ուսումը: 2007 թվականին ավարտել է դպրոցը և ընդունվել Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտ, որն ավարտել է գերազանցության դիպլոմով, ինչի շնորհիվ 2011 թվականին իր ընտրությամբ անցել է ծառայության «Եղնիկներ» զորամասում որպես հետախուզական դասակի հրամանատար՝ լեյտենանտի կոչումով: Երկու տարի անց ստացել է ավագ լեյտենանտի կոչում: 2015 թվականին նշանակվել է որպես հետախուզական վաշտի հրամանատար, ստացել է կապիտանի կոչում: Այնուհետև նույն թվականին տեղափոխվել է Ստեփանակերտ (ՑՕՐ կոչվող զորամաս)՝ որպես հետախուզական վաշտի հրամանատար: 2016 թվականին նորից տեղափոխվել է «Եղնիկներ» որպես գումարտակի շտաբի պետ, հրամանատարի տեղակալ: 2015 թվականին ամուսնացել է և ունի մեկ դուստր՝ Անահիտը, ով կրում է հերոս հայրիկի հերոս մոր անունը:

Գոռը միշտ աչքի է ընկել իր հայրենասեր, բարի, անվախ և ազնիվ, անսահման նվիրված, հոգատար բնավորությամբ, ինչի շնորհիվ էլ միշտ վայելել է շրջապատի մեծ սերն ու հարգանքը: Գոռը միշտ ասել է, որ իր զինվորը պետք է լինի զգոն և հպարտ: Եվ այսօր ոչ միայն իր զինվորները, այլ բոլոր այն մարդիկ, ովքեր լսում են իր մասին, զգում են անսահման հպարտություն: Հենց այդ հպարտությունն է այժմ խոսում իմ փոխարեն…

Կապիտան Գոռ Խուդինյանը իր արիության ու հայրենասիրության համար պարգևատրվել է մի շարք շքանշաններով:

2017թ. փետրվարի 23-ին՝ ժամը 00:45-ի սահմաններում, N զորամասի պահպանության շրջանի մարտական դիրքում, հակառակորդի կրակը ճնշելու ժամանակ մահացու վիրավորում է ստացել և անմահացել…

Ամփոփված է հայրենի գյուղում` Ճոճկանում:

Հերոսն ասել էր. «Ուս-ուսի պետք է պահենք էս պոստերը, որ հակառակորդը չկարողանա իր նպատակին հասնել: Եթե էս պոստերն անառիկ պահենք, իմացեք՝ մեր տունն էլ է անառիկ մնալու…»:

Հերոսի մասին կարելի է խոսել անդադար, քանի որ վերը նշված տեղեկությունները նրա հերոսական կյանքի միայն հակիրճ պատմությունն է:

Անսահման հպարտությամբ և երախտագիտությամբ խոնարհվում ենք  Ձեր առջև, Հերո՛ս Գոռ, Հերոս ծնած և դաստիարակած ծնողնե՛ր, Հերոսի գործը շարունակող հա՛յ քաջեր: