Եթե իմանայի, որ պետք է ստիպված լինեմ քեզանից այսքան հեռու ապրել, ամեն օրս, ամեն րոպես քեզ հետ կանցկացնեի….
Ապրում եմ, բայց կիսամարդ դարձած։
Երանի հնարավորություն լիներ երազները իրականություն դարձնել, այդպես ես ոչ մի օր քեզանից հեռու չէի մնա…
Ամեն օրս դու ես… Օրս քո անունը տալով եմ սկսում և վերջացնում, քո անունը տալով… Եթե հանկարծ գիշերները վատ երազից արթնանում եմ, էլի քո անունն եմ տալիս…
Ես երազկոտ չէի, բայց հիմա ամեն պահ երազում եմ քեզ տեսնելու ու քեզ գրկելու մասին, Նոր…
Ամեն օր երազներումս դու ես, ասում եմ` ամեն օր երազումս Նորոյին եմ տեսնում, ասում են` քեզ շատ է կարոտել, դրանից է…
Երանի այդպես լինի, երանի դու ապրես… Ապրիր, բայց ոչինչ, համաձայն եմ, մի կարոտիր ինձ…
Ես պատրաստ չէի քեզանից այսքան հեռու լինել, իմ մի մասնիկ, իմ հարազատ:
Բոլորի համար 2020-ը վատ տարի էր, բայց ինձ համար լավագույն տարիներից մեկն էր (իհարկե, մինչև պատերազմը), որովհետեւ 2020-ում ես ու Նորոս ավելի լավ էինք լեզու գտնում իրար հետ…
Ու ոնց մայրս է ասում. մեր Աստվածը մեծ է, հաստատ մի լավ լուր կստանանք։
Դու կա՛ս, դու ապրում ես քո հերոսի կոչումով:
Դու պե՛տք է գաս ու էլի լցնես մեր օրերը քեզանով, պե՛տք է էլի զորամասիդ ԿՅԱԺ մականունը կրողը լինես…
Նվիրվում է քառասունչորս օրյա պատերազմում անհետ կորած Նորայր Նահապետյանին՝ քրոջից: