Լուսանկարը՝ Եվա Խեչոյանի
Ու կգա մի պահ, երբ կդադարես խուսափել արևից: Կգա մի պահ, երբ դպրոցում այլևս չես լսի. «Կլինի՞ տեղս փոխեմ, ստեղ արև ա» արտահայտությունը…
Մի տեսակ տարօրինակ զգացողություն, երբ հանկարծ նկատում ես այն երևույթի բացակայությունը, որին նախկինում կարևորություն չես տվել:
Օրերից մի օր նայում ես շուրջդ, ու չես գտնում: Փորձում ես վերջին հետքերը գտնել, չկորցնել վերջին հնարավորությունը: Կյանքի գրված ու չգրված օրենքն է՝ «Գնահատում ենք, երբ կորցնում ենք»:
Մտածում ենք, թե պարտադիր ու մշտական հանգամանք է, ու կորցնելուց հետո միայն հասկանում ես, որ կյանքում որևէ բան «մշտական» դարձնելու համար մեծ ջանքեր են պետք: Քանի դեռ արևն իր ջերմության վերջին պաշարն է սփռում շուրջդ՝ մի կորցրու հոգիդ այդ ջերմությունով լցնելու հնարավորությունը:
Արևն էլ շուտով կհեռանա` մի օր կրկին վերադառնալու խոստումով…