hripsime baloyan

Գյուղ չեմ գնալու

Ինչ լավ է, որ գարնանային արձակուրդները այս տարի չեղյալ համարվեցին:

Դե, ձեզ համար չգիտեմ, բայց ինձ համար ուղղակի հիանալի է, որովհետեւ ազատվեցի գյուղ գնալու պարտականությունից: Չգիտեմ, հիշո՞ւմ եք, թե չէ, բայց ես իմ նյութերից մեկում նշել էի, որ ձանձրանում եմ գյուղում:

Մի քանի օր առաջ զանգահարել էր պապիկս.
-Բարև, բալ ջան, ի՞նչխ ես:
-Բարև, պապ ջան, շատ լավ եմ, դու սա:
-Լավ եմ, լավ եմ, կարոտցել եմ:
-Հա՜, ես էլ եմ կարոտցել:
-Դասերդ ի՞նչխ են, գարնանային արձակուրդից ձեն-ձուն չկա՞:
-Կա, պապ ջան:
-Հա, դե սա` եբ կերևաք:
-Չէ, պապ, չկպավ, չեմ գա:
-Ի՞նչխ թե:
-Արձակուրդ չկա, հանել են:
-Նայե, հլը: Ինչեր կհորինե, ինչ է` չգա գյուղ, միամ պապին տեսնի:
-Պապ, չեմ հորինե, տամ` տնեցիքին հարցնե՞ս:
-Ի՞նչխ եղավ, օր անցած տարիներին միշտ կար. իսկ հմի տարի չկա:
-Պապ, էս գրիպների մասին իմացար, չէ՞:
-Հա, բը չիմացա՞, ամիսըմ արձակուրդ տվին` սուտ գրիպ ձևացար, միամ չեկար գյուղ` պապիդ տեսնեիր:
-Լավ, պապ, ըտիկ հեչ: Կարևոր չէ, որ չեմ եկել, կարևորը` ես գրիպ չկպա: Հըմի նայե, էդ արձակուրդների տեղը բըդի լրացնենք: Ըդուր համար շաբաթ օրերին դասի ենք, պլյուս` գարնանային արձակուրդներն էլ հետը:
-Է, բալա, մտքիդ տեղ էղնի:
-Չէ, լուրջ, ես էլ գուզեմ գամ, ահագին վախտ չեմ եկել,- լեզուս կծելով ասացի ես:
-Լավ, լավ, հլը տուր տնեցիքին, նայեմ` ինչ կա-չկա, ինչ կենեն:
-Լավ, դե մինչ մյուս տարի… Է… կըսեմ` մյուս տարի մինչ… Ըըըը… Լավ, հեչ:
Լավ է որ արդարացում ունեցա, այն էլ` իրականությանը համապատասխանող արդարացում: