Ի՞նչ է կատարվում ճամբարում, հետաքրքրում է ընթերցողին, ես էլ պատասխանեմ, որ շատ բան է կատարվում ճամբարում: Ես կպատմեմ, որ հակառակ դրսի ոչ այնքան տրամադրող եղանակի, մեզ մոտ իհարկե անբացատրելի ջերմ մթնոլորտ է:
Ազատ ժամ էր, զբաղված էին բակի գունավոր կարուսելները: Հենց այդ կարուսելներից մեկի ու իմ արկածը կպատմեմ ձեզ:
Հեռվից գալիս եմ, Սոֆյան ճոճվում է ճոճանակի վրա, ես մոտեցա, ասում եմ.
-Սոֆ, ախր, դու շատ գուզես է, որ ես նստիմ էդ ճոճանակի վրա ու խաղամ:
Սոֆյան մի պահ չհասկացավ` ինչ եմ ասում, հետո մի քիչ չեմուչում արեց, բայց իջավ, որ ես խաղամ:
Նստեցի, ինձ համար ճոճվում էի, պտույտներ էի անում, խաղում էի կրկեսի աշխատողի պես, մեկ էլ մի յուրահատուկ պտույտից հետո ծեփվեցի գետնին` դառնալով ողջ ճամբարի զվարճանքի պատճառ: Վեր կացա բոլորի օգնությամբ, ու պատրաստվեցի փիքսիլեյշնի նկարահանմանը:
Հիմա կասեք` ի՞նչ է փիքսիլեյշնը, չէ՞: Դա անիմացիայի տեսակ է, որտեղ նկարահանումը կատարվում է ոչ թե վիդեոյի, այլ ֆոտոյի օգնությամբ: Հենց նույն տեսարանի տարբեր փուլերը բազմաթիվ ֆոտոներով միացվում է իրար: Շատ ժամանակատար, հնարավոր է նաև, ձանձրալի գործընթաց է: Բայց քանի որ ես առաջին անգամն եմ մասնակցում այս նկարահանմանը, ինձ համար շատ հետաքրքիր, զվարճալի գործընթաց է: Մեր բեմադրող ռեժիսորը Սիսակն է, կամ պարզապես` Սիսոն: Կրեատիվ, համով գաղափարներով մարդ: Ավելի վաղ նրա հետ քննարկեցինք գաղափարներ, ընտրեցինք ու նկարահանեցինք: Նկարահանման հրապարակում մեզանից մի քանիսը խաղում էին ճոճանակներով, մի քանիսը սահարանի մոտ էին խաղում, մի քանիսը ու ես էլ միասին, կշեռքանման կարուսելի վրա էինք: Ընթացքում մեզ միացան երկու շունիկ, որոնց սկզբում ուրախ էինք, բայց հետո սկսեցին խանգարել մեզ:
Փիքսիլեյշնի մասին էլ չեմ պատմի, որպեսզի պահեմ հետաքրքրությունը և հավեսով դիտենք: Երբ վերջացրեցինք նկարահանումը, ես հիշեցի, որ հոդվածս դեռ չեմ ավարտել, մտա դահլիճ, ու պատկերը ամբողջովին փոխվեց: Նստած էին մի քանի հոգի կլոր սեղանների մոտ, համակարգիչների դիմաց ու ստեղնաշարն են չխկչխկացնում:
Իրականում իրենք նյութեր են գրում և հավաքում: Ամբողջ դահլիճով այդ թույլ աղմուկն էր լսվում: Ճամբարում չկա մի այնպիսի թղթակից, որ օրը գոնե մի անգամ այս գործին չլինի: Նկարահանումներ, ֆոտոարշավներ, հարցազրույցներ, իսկ օրվա մյուս մասը գրում ենք այդ ամենի մասին:
Ինձ էլ մինչև օրվա վերջ նույնն էր սպասվում: