Ըհըն, էս էլ ես՝ կորած-մոլորվածս: Միջոցառման փորձից նոր տուն էի եկել և 17.am-ում կարդում էի երեխեքի գրած նյութերը: Մտքիս մեջ ասացի` ինչի՞ չէ, մի նյութ էլ ես ուղարկեմ: Ու էդ պահին ինձ զանգ եկավ. կլիներ ժամը 4:30:
-Ալո, ասա, Դավ:
-Արա, շուտ հասի ստի:
-Ըտի որդի՞:
-Դաշտը: Ղշխոթանցիք էկել են` ֆուտբոլ խաղ անող:
-Առանց ինձ խաղը սկսել եք՝ նեղանաս ոչ:
Չնայած, որ շատ էի հոգնած, բայց գնացի: Խաղը հիմնականում անցավ հանգիստ, բայց լարված մթնոլորտում: Չեմ ուզում շատ մանրամասնեմ խաղի մասին, բայց այ, խաղից հետո, մեր լեզվով ասած, շան ոտի հետ հասա տուն՝ լրիվ ուժասպառ եղած: Մի կերպ հասա տուն, բացեցի ֆեյսբուքյան էջս: Մեկ էլ ի՞նչ. հայոց լեզվի դասատուն «եքա» տեքստ ա ուղարկել, որ սովորեմ ու մյուս օրը պատասխանեմ: Էս միջոցառումների միակ բացասական պահը էս պահն ա՝ պատրաստվելը: Ըհըն, էս էլ ես՝ կորած-մոլորվածս: