Մեր գյուղի՝ Բաղանիսի, արոտավայրերը ընդամենը 30 մետր հեռավորության վրա են գտնվում ադրբեջանական դիրքերից։ Վազող կամ ուղղակի կանգնած «մեշենների»՝ թիրախների դեր ենք կատարում ես և էրիկը, երբ կովերին տանում ենք արածեցնելու։ Հնարավոր է, որ մի պահ աչքդ թարթես, մյուս պահին արդեն էլ չլինես…
Երկու-երեք օր առաջ էր, երբ գնացինք արոտավայր։ Դրանք չգիտեմ՝ ի՞նչ էին իմացել, ի՞նչ չէին իմացել, բայց անընդհատ կրակում էին։ Մենք էլ թաքնված էինք կովերին հետևում, որ մեզ չնկատեն ու չկրակեն։ Ես այդ օրը այնքան էլ լավ չէի զգում և մեկ ժամ շուտ վերադարձա տուն, իսկ Էրիկը մնաց, որ կովերին բերի։ Իմ գնալուց հետո սկսել են Էրիկի վրա կրակել, մի կերպ հասցրել է թաքնվել։ Երբ երեկոյան մեր տուն եկավ, անընդատ դրա մասին էր պատմում ու ասում էր, որ անգամ չի հասկացել, թե ինչպես է այնքան արագ ջուրն անցել, որ չի թրջվել։
Ընդամենը 30 մետր…