anna Baghdasaryan lori

Իմ պատմությունը

Տատս ունի 5 թոռ, ու 5-ի միջից ամենահետաքրքրասերը, թերևս, ես եմ: Դեռ մանկուց եմ հետաքրքրվել իմ հարազատներով ու միշտ սիրել եմ ազգակիցներիս:

Առհասարակ, ես բոլորին մեծ հաճույքով ու հպարտությամբ եմ պատմում իմ պապերի ու ապուպապերի մասին: Հորս պապը՝ Միհրանը, ապրել է Խոժգյալդի կոչվող գյուղում, որը հայտնի տվյալներով Սասունի շրջանում է գտնվում: Քույր ու եղբայր է ունեցել: Պատերազմի տարիներին իրենց աչքի առաջ մորթելով ծնողներին՝ փորձել են նաև իրենց սպանել, բայց Աստծո կամոք նրանց հաջողվել է փախչել: Նա փոքր էր այդ ժամանակ՝ 5 տարեկան, Բաղդասարը՝ 7 տարեկան, իսկ Զիլիֆը՝ նրանց մեծ քույրը, 18 տարեկան: Երբ նրանց փախցրել են, բոլոր երեխաները լրիվ տարբեր ուղղություններով են գնացել, հորս պապին բերել են Ստեփանավան՝ մանկատուն, Զիլիֆին տարել են Թալին. քանի որ նա արդեն չափահաս էր, ամուսնացել է: Նրանց միջնեկ եղբորը՝ Բաղդասարին, տարել են Ամերիկա:
Շատ տարիներ անց, երբ Միհրան պապս չափահաս է եղել, ինչ-որ տպագրության միջոցով գտել է քրոջը ու այդքան երկար ընդմիջումից հետո նորից կապվել նրա հետ: Եղբայրը, որը գտնվում էր Ամերիկայում, մինչ օրս անհայտ է: Իմ ամենամեծ երազանքներից մեկն է նրա ժառանգներին գտնելն ու պապերիս վաղեմի ցանկությունը կատարելը:
Միհրան պապս ունեցել է 3 որդի, որոնցից մեկը՝ Հրանտը, իմ պապն է: Հրանտ պապիկս 41 տարեկան հասակում մահացել է հիվանդությունից, ես նրան երբեք չեմ տեսել: Միհրան պապս նաև դերասան որդի է ունեցել՝ Մայիս անունով, որը նույնպես երիտասարդ տարիքում մահացել է:
Զիլիֆն ունեցել է շատ երեխաներ ու հիմա նրանք բնակվում են Արմավիրի մարզի Խանջյան գյուղում: Ամեն ամառ մեծ անհամբերությամբ եմ սպասում, թե երբ եմ գնալու իրենց տուն ու մասնակցելու ծիրանահավաքի հաճելի գործընթացին:
Հիմա այնքան հպարտ եմ, որ կապված եմ հարազատներիս հետ ու այնքա՜ն մեծ համոզմունք կա իմ մեջ, որ կգտնեմ Բաղդասար պապիս զավակներին: