Բոլոր երեխաներն էլ պետք է ունենան անհոգ և լուսավոր մանկություն, անկախ նրանից. քաղաքում են ապրում, թե՝ գյուղում:
Եթե տարիներ առաջ ինձ այս մասին ասեին, ես անշուշտ կբացեի բողոքի մի մեծ գիրք ու ցույց կտայի, որ այդ խոսքերը Հայաստանի երեխաների համար չեն ասված: Անշուշտ կբերեի մի շարք օրինակներ, որոնք կապացուցեին, որ գուղում ապրող երեխաները շատ ու շատ պակաս հնարավորութուններ ունեն բազմակողմանի զարգանալու համար:
Բայց սա տարիներ առաջ, քանի դեռ մեր գյուղ չէր եկել «Հայաստանի մանուկներ հիմնադրամ»-ը՝ COAF-ը: Այս կազմակերպությունը տարբեր ծրագրեր է իրականացնում Արմավիրի, Արագածոտնի, հիմա նաև Լոռու մարզերում բնակվող գյուղերի երեխաների համար: Դպրոցներում գործում են տարբեր արտադպրոցական խմբակներ, որոնց երեխաները հաճախում են անվճար: Այս ամենի մասին դուք կարող եք իմանալ համացանցից, բայց ես ուզում եմ կիսվել իմ տպավորություններով:
Դեռ տարիներ առաջ ես կարծում էի, որ սովորելու բան կարելի է գտնել միայն դպրոցում ու դասագրքերում, բայց հիմա ես վստահ կարող եմ ասել, որ այն, ինչ ես սովորել եմ` հաճախելով COAF-ի խմբակներին, ոչ մի դասագիրք ինձ տալ չէր կարող: Գնում էինք թատերականի, ու գյուղում ապրող երեխան բեմ էր դուրս գալիս իբրև դերասան և դերասանուհի:
Հիշում եմ, որ ամեն անգամ, երբ COAF-ի մեքենան գյուղ էր մտնում, գլխի էինք ընկնում, որ մի նոր ծրագիր է լինելու: Ամառային ճամբարներ, տարբեր էքսկուրսիաներ, և ի վերջո, մենք այսօր սովորում ենք վերանորոգված և բարեկեցիկ դպրոցում հենց COAF-ի շնորհիվ:
COAF-ը փոխեց ինձ: Ես և ինձ նման հարյուրավոր երեխաներ սովորեցինք ազատ մտածել, սովորեցինք, որ մենք այս փոքրիկ գյուղերի փոքրիկ բնակիչներս կարող ենք փոխել մեր շրջապատը դեպի լավը: Մենք կարող ենք ամեն ինչ, եթե հավատում ենք ինքներս մեզ:
COAF –ը մի մեծ լույս բերեց մեզ: Այդ լույսը թափանցեց ու հասավ մեր բոլորի հոգու խորքերը ու լուսավորեց մեզ ներսից: Ես սկսեցի սիրել իմ գյուղը հենց COAF-ի շնորհիվ: Այսօր մենք` գյուղի երեխաներս, ունենք հնարավորություններ, որոնք չունեն անգամ քաղաքի երեխաները:
Մենք չենք վախենում ազատ լինելուց, մենք պատրաստ ենք պայքարել ու հասնել մեր երազանքներին, մենք պատրաստ ենք մեր մտածածն արտահայտել և ազատ ստեղծագործել:
Ես կարող եմ վստահորեն ասել, որ այն մեծ կամ փոքր հաջողությունների ու ձեռքբերումների համար, որ ունեցել եմ այս տարիների ընթացում, պարտական եմ COAF-ին:
«Հայաստանի մանուկներ հիմնադրամը» շարունակում է իր բարի գործը, ու այժմ ինձ նման երեխաների թիվը գնալով շատանում է, և ես վստահ եմ, որ կգա մի օր, երբ այս կազմակերպության և նմանատիպ այլ կազմակերպությունների շնորհիվ Հայաստանի գյուղերում ապրող երեխաները կունենան վառ ու լուսավոր ապագա…