Խատուտիկի նման միշտ մենակ ես մնում,
Բայց ամենքի համար դառնում սիրո «նամակ»:
Խատուտիկի նման
դու ամենքի առաջ
հոգիդ բաց ես անում,
բայց ամենքը՝ անգութ
մի շարժումով դժխեմ
քեզ անում են ծվեն-ծվեն…
Անխղճորե՜ն…
Խատուտիկի նման թևաթափ ես լինում,
Բայց ամենքի համար թռչում կրկի՜ն-կրկի՜ն…
Խատուտիկի նման,
հազար կյանք է քո մեջ,
ու հազարն էլ նման,
ու հազարն էլ տարբեր,
ու հազարն էլ մեկին
նվիրելու պատրաստ…
Վերանալո՜ւ…
Խատուտիկի նման քեզ էլ չեն նկատում,
Քանզի ծակելու տեղ դու շոյում ես հոգին…
Խատուտիկի նման,
դու առաջ ես մեկնում՝
ձեռքդ քամուն… Իսկ այն,
խլում ու տանում է
ամեն հուշ ու գաղտնիք.
թողնում միայն մի բուռ…
կարո՜տ…
Լուսանկարը՝ Մարատ Սիրունյանի