Ֆուտբոլ, շատերի համար ուղղակի սպոտաձև, իսկ մի մասի համար էլ ուղղակի կյանքի իմաստ, տարերք, ցնծություն, խելահեղություն , ճշգրիտ և մտածված խաղեր, փառահեղ գոլեր։ Դա ֆուտբոլն է…
Ես այսօր կխոսեմ Հայաստանի երիտասարդական հավաքականի կիսապաշտպան, գերմանական «Շտուտգարդի» ֆուտբոլիստ Հայկ Գալստյանի հետ։
-Ինչպե՞ս ստացվեց, որ հայտնվեցիք ֆուտբոլային աշխարհում։ Տեղյակ եմ, որ վեց տարեկանից հաճախել եք ֆուտբոլի պարապմունքների, ի՞նչը ստիպեց Ձեզ շարունակել այն։
-Իմ ֆուտբոլային քայլերը սկսվեցին ավելի վաղ տարիքից, երբ երեք տարեկան էի։ Ինձ այդ ուղու վրա դրեց հայրս, քանի որ նա էլ եղել էր ֆուտբոլիստ։ Նա իմ առաջին մարզիչն է եղել, իսկ երբ դարձա վեց տարեկան, սկսեցի հաճախել պրոֆեսիոնալ ակումբ՝ «Միկա», այնտեղ շարունակեցի ելույթներս և հասկացա, որ այդ ամենը իմ արյան մեջ կա և, որ շատ եմ սիրում ֆուտբոլը։ Եվ այդպես շարունակեցի զբաղվել ֆուտբոլով։
-Առաջին անգամ հաջողության հասնելուց հետո ի՞նչ զգացողություններ ունեիք։ Եվ ո՞րն է Ձեզ համար հաջողություն ասվածը։
-Իհարկե, հաջողություններ շատ են եղել, սակայն առաջին հաջողությունս նա էր, որ մանկապատանեկան առաջնությունում ինձ լավ դրսևորելուց հետո զանգահարեցին հայրիկիս և ասացին , որ «Միկա» ակումբը ուզում է պրոֆեսիոնալ պայմանագիր կնքել ինձ հետ։
Նշեմ, որ այդ ժամանակ ես տասնհինգ տարեկան էի։ Այդ տարի ինձ առաջին անգամ հրավիրեցին Հայաստանի մինչև տասնյոթ տարեկանների հավաքական։ Դա ինձ համար շատ մեծ նվաճում էր: Ես կարողացա տասնհինգ տարեկանում, ինձանից մեծ տղաների հետ ներկայացնել Հայաստանի հավաքականը։
Իսկ հաջողությունը ինձ համար դա քրտնաջան աշխատանքի շնորհիվ բարձունքների հասնելն է։ Ես իմ երազանքներին հասնելու համար պատրաստ եմ օր ու գիշեր աշխատել։
-2014 թ֊ին ճանաչվել եք նախկին խորհրդային երկրների 7 տաղանդավոր ֆուտբոլիստներից մեկը։ Դա Ձեզ համար կարևո՞ր ձեռքբերում էր։
-Դա շատ մեծ ձեռքբերում էր։ Հաճելի է, երբ դու գտնվում ես տարածաշրջանի յոթ տաղանդավոր ֆուտբոլիստների ցանկում, սակայն պետք չէ այդ ամենով տարվել։ Ողղակի պետք է առաջ շարժվել, շարունակել աշխատել՝ ավելիին հասնելու համար։
-Այժմ ո՞ր թիմում եք խաղում և ապագայում ի՞նչ պլաններ ունեք:
-Այս պահին խաղում եմ Գերմանիայի «Շտուտգարդ» թիմում։ Շարունակելու եմ պարապել, առաջին խաղն անցկացնել առաջին թիմում, և իհարկե, Հայաստանի ազգային հավաքականում։
- Դուք ձեզ երջանիկ համարո՞ւմ եք։
-Երջանիկ եմ, որ հնարավորություն ունեմ և զբաղվում եմ իմ սիրած գործով։
-Եվ վերջում, որպեսզի Ձեզ լավ ճանաչեն ընթերցողները, մի քանի բլից հարցեր:
Սիրած գի՞րք։
-Մեսսիի և իր կարիերայի մասին:
-Երաժշտությո՞ւն։
-Կոնկրետ սիրած երաժշտություն չունեմ։
-Ֆի՞լմ։
-«Գոլ» ֆիլմը։
-Երկի՞ր։
-Իհարկե, Հայաստան։
-Ֆուտբոլի՞ստ։
- Մեսսի։
-Լեզունե՞ր։
-Տիրապետում եմ չորս լեզվի՝ ռուսերեն, հայերեն, գերմաներեն և հունարեն։ Ինձ թվում է բոլոր լեզուներն էլ հետաքրքիր են, բայց մայրենի լեզուն իր տեղն ունի։
-Եվ վերջին հարցը. ի՞նչ է Ձեզ համար ֆուտբոլը։
-Ֆուտբոլն ինձ համար կյանք է, առանց նրա ես ինձ չեմ պատկերացնում: