Մի օր քեռիս խոստացավ, որ խորոված կպատրաստի: Հացի ժամին նկատեցինք, որ մեքենայի անվադողն է վերանորոգում: Նրա կինը հարցրեց.
-Վարդան, խորովածի կրակը չե՞ս վառում:
-Ուզում ես խորոված ուտես՝ արա ու կեր, ես ժամանակ չունեմ:
Հարսիկս ասաց.
-Չի անում, թող չանի, ես կանեմ: Ասաց ու անցավ գործի: Միսն ու կարտոֆիլը կտրատեց, համեմեց ու դրեց մի կողմ, սալորից թթու կոմպոտ պատրաստեց, նաև՝ ամառային աղցաններ:
Հետո իջավ բակ, մանղալը դրեց հարմար տեղում, ցախը բերեց, կրակը վառեց ու ասաց.
-Վարդան, կրակին կնայես, ես գնում եմ միսը շամփրեմ:
Քիչ հետո շամփուրները ձեռքին իջավ ցած ու միսը դրեց կրակի վրա:
-Դե տես, հեսա ինչ խորոված եմ անելու,- ասաց հարսիկս:
-Արա, արա, տեսնեմ՝ էդ ինչ տես անի:
Խորովածն արդեն պատրաստ էր, ու հարսիկս բոլորին կանչեց սեղանի մոտ:
Ամեն ինչ շատ համեղ էր ստացվել, բոլորին շատ դուր եկավ, մանավանդ՝ քեռուս: Ու քեռիս ասաց.
-Սրանից հետո խորովածը դու ես անելու,- ասաց ու ծիծաղեց: