Աշակերտական խորհրդի անձնակազմով որոշեցինք պատվիրել «1 բացիկը 1 բնակարան է 1 անօթևանի համար» բացիկ նամակները, վաճառել և գումարը հատկացնել Գյումրիի անօթևան որևէ ընտանիքի: Պատվիրելու և ձեռք բերելու հոգսը վերապահեցինք ընկեր Հոխիկյան Արաքսին: Ամբողջ հարցերով զբաղվում էր նա: Երբ նա մեզ ասաց, որ արդեն պատվիրել է, մենք գրեթե ամբողջ շաբաթը դասասենյակից դուրս չէինք գալիս և ամեն րոպե նրանից հարցնում էինք, թե արդյո՞ք լուրեր չկան բացիկների մասին, թե ե՞րբ պատրաստ կլինեն, ե՞րբ կսկսենք վաճառել:
Պատրաստվում էինք Ամանորին, երբ տեսանք բացիկները: Սկսեցինք հետաքրքրվել և փորձեցինք ծրագիր կազմել, թե ինչպես կարելի է դրանք վաճառել: Նշեմ, որ բացիկը Գյումրու Յոթ վերք եկեղեցու բարեգործական խումբն է իրականացնում, որից գոյացած հասույթը տրամադրվում է 1988թ. երկրաշարժի հետևանքով մինչև օրս անօթևան մնացած ընտանիքների համար բնակարանների գնմանը: Ստացանք մեր հասանելիք բացիկները: Նախ սկսեցինք վաճառել դպրոցում, հետո նաև մեր շրջապատում: Բացիկն արժեր 400 ՀՀ դրամ: Ուսուցիչներն առանց գումար խնայելու գնում էին, երբ լսում էին, որ դա Գյումրիի անօթևան ընտանիքների համար է արվում: Իսկ մենք, երբ վաճառում էինք, շտապում էինք դասասենյակ, բոլորին ներկայացնում գնորդի անունը և գումարը լցնում տարայի մեջ: Բոլորս շատ էինք ուրախանում ամեն մի հաջողությունից, որովհետև իրականանում էր մեր երազանքներից մեկը՝ օգնել անտուններին: Մենք շատ էինք չարչարվում, սակայն ոգևորվում էինք, երբ մեզ գնահատում և գովում էին: Կային աշակերտներ, ովքեր սկսեցին գնել և օգնել, որ վաճառվեն բացիկները: Երբ տեսանք, որ դպրոցում այլևս հնարավոր չէ վաճառել, սկսեցինք արդեն մեր` Լիճք գյուղում վաճառել: Հաշվեցինք տարայի գումարը և տեսանք, որ մեր ակնկալիքները գերազանցել են…
Երբ արդեն բոլոր բացիկները վաճառել էինք, ուրախանում և հպարտությամբ էինք լցվում մեկս մյուսի նկատմամբ: Հաջորդ օրը ընկեր Հոխիկյան Արաքսի հետ գումարը փոխանցեցինք բարեգործական կազմակերպության հաշվեհամարին: Ասեմ, որ բացի մեզանից կային նաև այլ մարզերի երիտասարդներ, ովքեր զբաղվում էին այդ ծրագրով, իսկ կազմակերպությունը հասույթը ամբողջացնում է ու զբաղվում բնակարան գնելու և տրամադրելու հարցերով:
Այս տարի, երբ հերթական ընտանիքը նվեր կստանա բակարան, մեր ուրախությունը կրկնակի կլինի. չէ որ մենք էլ մաս կունենանք այդ ուրախությունից: