Մուղդուսյան արվեստի կենտրոնը հիմնադրվել է 2014 թվականին մի խումբ երազողների կողմից: Հիմնական նպատակն է եղել ստեղծել կենտրոն, որը բաց կլինի ու ազատ արվեստին վերաբերող բոլոր նախաձեռնությունների համար, սակայն այս պահին առավելապես ակադեմիական նկարչություն է դասավանդում թե մեծահասակներին, թե փոքրերին: Գործում է նաև կավագործության, վոկալի խմբեր: Ապագայում նախատեսվում է նաև բացել թատերական խմբակ:
Մուղդուսյան արվեստի կենտրոնում 2015 թվականի նոյեմբերից գործում է նաև «Նաիրյան» վոկալ անսամբլը:
Անսամբլի մասին ավելի մանրամասն տեղեկություններ ստանալու նպատակով զրուցեցի հիմնադիր Նաիրա Մուղդուսյանի հետ:
-Երգչախումբ ունենալու գաղափարը Ձե՞րն է եղել, և ո՞րն էր նպատակը:
-Երգչախումբ ստեղծելու գաղափարը կար հենց սկզբից, սակայն դաշնամուր չունեինք, և շատ դժվար կլիներ առանց դաշնամուրի աշխատելը: Բարի մարդկանց շնորհիվ այսօր մենք ունենք գործիք և կարող ենք հանգիստ աշխատել:
Միտքն իմն է եղել: Ի սկզբանե մտածում էի մանկական երգչախումբ ստեղծել, սակայն այս պահին երգչախմբում երգում են երիտասարդ աղջիկներ, ովքեր ունեն երաժշտական կրթություն: Ընտրվում են երգեր, որոնք կատարվում են առանց նվագակցության` ակապելլա:
Քանի որ այս պահին երիտասարդներ են հավաքված խմբում, նպատակը մեկն է՝ նրանց տալ հնարավորություն ներկայանալու, տրամադրել հարթակ՝ զբաղվելու սիրելի գործով:
Ուզում եմ նաև ավելացնել, որ կենտրոնը շահույթ չի հետապնդում նրանց հետ աշխատելիս:
-Հիմա քանի՞ հոգի կա երգչախմբում:
-Մենք 15 հոգի ենք, սակայն մշտական կազմը 6 հոգի է: Ընդգրկում է 17-ից բարձր տարիքային խումբը:
-Ինչպե՞ս են ընդունվում Ձեր երգչախումբ :Ի՞նչ կարևոր պայման կա ընդունվողների համար:
-Համապատասխան կրթություն և սեր արվեստի նկատմամբ:
-Ի՞ նչ ժանրի երգեր եք երգում :
-Շեշտը դրվում է ազգային, կոմիտասյան երգացանկի վրա, սակայն երգում ենք նաև արտասահմանյան կոմպոզիտորների ստեղծագորություններ, ջազային թեմաներով երգեր, սպիրիչուելսներ և այլն: Մեր երգացանկում մեծ տեղ են զբաղեցնում առանց նվագակցության ստեղծագործությունները:
-Ելույթներ ունեցե՞լ եք:
-Այո, ունեցել ենք: Մեր առաջին բեմելը եղել է Չարենցի տուն-թանգարանում «Մուղդուսյան արվեստի կենտրոն»-ի գործունեությանը նվիրված միջոցառմանը, որտեղ ներկայացրել ենք վեց երգ: Իբրև խումբ դա մեր առաջին ելույթն էր:
-Ի՞ նչ խնդիրներ կան, կամ ինչի՞ կարիք ունի երգչախումբը:
-Խնդիրներից կուզեի ասել, որ երգչախմբի անդամներին կենտրոնը, իհարկե, տալիս է հնարավորություն զբաղվել սիրելի գործով, բայց լավ կլիներ, եթե կենտրոնը կարողանար նաև հոգալ երգչախմբի անդամների գոնե ճանապարհածախսը, մենք ունենք նաև հագուստի խնդիր:
-Հետագայում, ի՞ նչ ծրագրեր ունեք:
-Մեծ համերգով ներկայանալու ծրագիր ունենք , բայց այդ մասին կխոսեմ, երբ ամեն բան արդեն պատրաստ լինի: Նախատեսում ենք ձայնագրություն կատարել և կենտրոնի նկարչական խմբակի սաների հետ տեսահոլովակ պատրաստել:
Մանկական երգչախումբ ունենալու միտքը դեռ ինձ հանգիստ չի թողնում, հուսով եմ, որ մոտ ապագայում հնարավորություն կընձեռվի ստեղծել մանկական երգչախումբ նույնպես:
Այն հարցին, թե արդյո՞ք խմբի հետ կապված երազանքներ ունեք, զրուցակիցս պատախանեց.«Ավելի շատ նպատակներ ունենք, քան երազանքներ»: