Հունիս ամսից սկսեցի թղթակցել 17.am-ին: Ամեն օր, արդեն ինձնից էլ անկախ, պարտադիր նայում եմ օրվա նյութերը, և ուրախանում, երբ արդեն ծանոթ դեմքեր եմ տեսնում, որոնց մի մասի հետ ծանոթացել եմ ճամբարում, մյուսներին՝ դասընթացի ժամանակ:

Նայում եմ, կարդում նյութերը, անգամ մեկ-մեկ մտերիմներիս գրածները կարդում եմ իրենց իսկ ձայնով:

Մի օր էլ, ամեն օրվա պես բացում եմ 17.am-ի էջը ու տեսնում «Կարծրատիպեր կոտրողը» վերնագրով նյութ, որի հեղինակին սկսել եմ սիրել՝ չճանաչելով:

Կարդացի նյութը, ժպտացի ու անցա պարապմունքիս:

Այդ օրվանից մոտավորապես մեկ ամիս է անցել:

Պարապմունքից հոգնած, կիսաքնած, որոշում եմ նայել facebook-ի նորություններն ու քնել:

«Եղանակի 5 օրվա կանխատեսում», «Օրվա աստղագուշակ», «սելֆիներ» ու նմանատիպ այլ նյութերին հաջորդեց «Вы можете их знать» խորագիրը, և առաջինը «Կարինե Նահապետյան» («Կարծրատիպեր կոտրող»-ի հեղինակը):

Միանգամից ժպտում եմ, որովհետև իմ սիրելի թղթակիցներից մեկն էր:

Որոշում եմ ընկերության հայտ ուղարկել ու ծանոթանալ:

Ուղարկում եմ հայտը, ընկերանում ու սկսում խոսել:

Մենք իրար հեռակա ճանաչում էինք փաստորեն. պարզվեց, որ Կարինեն էլ հետևում է իմ նյութերին:

Մենք միանգամից մտերմացանք, ու հուսով եմ, այդ մտերմությունը երկար կտևի:

Շնորհակալություն 17.am, ես նոր ընկերներ սիրում եմ: