Լուսանկարը՝ Շուշան Վահանյանի
Ինչպես արդեն երևի գիտեք, Հայաստանի ամենացուրտ վայրը Շիրակն է՝ Ամասիայի և Աշոցքի տարածաշրջանները: Ու մի քանի օր առաջ մենք հանկարծակիի եկանք, երբ ժամը 17:30-ից 18:00 ընկած ժամանակում սկսեց Բանդիվանում ձյուն տեղալ:
Ես և՛ ուրախացա և՛ ինձնով հպարտացա, որ հետս գլխարկ էի վերցրել, ու այդքան չէի մրսի. ես ու ընկերուհիս գնացել էինք մեր մյուս ընկերուհու տուն, որ մի քանի բաներ գրեինք մեր Վերջին դասի հետ կապված: Նստած զրուցում էինք, երբ ընկերուհուս մայրիկը եկավ և ասաց.
-Վա՜յ, ձմեռը հետ էկավ:
Չհավատացինք: Պատուհանից դուրս նայեցինք ու տեսանք, որ իսկականից ձյուն էր գալիս: Իբր ձյունը քիչ էր, ճանապարհին ընկերուհուս ձեռքի տոպրակը պատռվեց, ու մեր թղթերը թափվեցին ձյան մեջ. բնական է՝ թրջվեցին, բայց բախտներս բերեց. շատ բան չեղավ:
Ու գիտեք՝ մարտ ամսի տաք եղանակը մեր տարածքի համար անսովոր է, քանի որ մեզ մոտ 12 ամիսներից 5-ը ձմեռ է: Շատ ուրախացանք, բայց ինչպես ասում են, ուրախանալու համար շուտ էր: Էս էլ մեր Սիբիրն է: Բայց դե Շիրակի մարզից ու մեր տարածաշրջանից լավ տեղ չկա: