Արդեն գարնան վերջին ամիսն է ավարտին մոտենում՝ մայիսը, և մեր գյուղացիների համար տարօրինակ է, որ այսպիսի վատ եղանակ է՝ անձրև, ամպրոպ, կարկուտ… Նրանք բողոքում են եղանակից.
-Լա գարհետակին, էս ի՞նչ խաբար ա:
-Տենը՞մ ես, էս ինչ ա անում…
-Մենք էլ պեչկը արդեն դուս ենք քցել:
-Չէ, մերը հրեն նայի` վառվըմ ա:
-Ո՞վ ա տեսած էս ամսին սըհե ցուրտ անե:
-Սաղ բաղչեն ցուրտը տարել ա:
Իսկ Ղուշիկ տատը (հիշո՞ւմ եք նրան) «համոզում» էր անձրևին, որ էլ չգա մեր գյուղի վրա:
- Ջանիդ ղուրբան, ստեն գնա, գնա Բաղանիսի, Ոսկեպարի վրին արի, դու ստի էլ գալ մի: