Հարցազրույց հայրիկիս՝ Արմեն Համբարձումյանի հետ
-Հայրի’կ, ինձ միշտ հետաքրքրել է, թե ինչո՞ւ որոշեցիր դառնալ անտառապահ:
-Դե, իմ հայրն էլ էր անտառապահ, փոքր ժամանակ շատ էի սիրում այդ գործը, հաճախ նրա հետ գնում էի անտառ:
-Պապին քեզ ինչո՞ւ էր տանում անտառ:
-Ես նրան օգնում էի հավաքել ծառերի այն ճյուղերը, որոնք ծառահատումներից հետո մնացած էին լինում:
-Մի քիչ կպատմե՞ս քո գործից:
-Դե~հ, մեր գործը այդքան էլ դժվար չէ: Մենք պետք է մեզ բաժին հասած տարածքը հսկենք, որ ծառահատումներ տեղի չունենան:
-Որքա՞ն ժամանակ ես մնում այնտեղ:
-Գարնանը և ամռանը մեկ ժամ, քանի որ ծառահատումներ քիչ են լինում, իսկ աշնանը և ձմռանը ավելի շատ, քանի որ մարդիկ ուզում են վառելափայտ տանել:
-Իսկ հիմա ծառահատումներ հաճա՞խ են լինում:
-Այո’, հիմա ցուրտ է, մարդիկ գալիս են վառելափայտ տանելու:
-Ծառատունկ տեղի ունենո՞ւմ է անտառում:
-Հիմա ծառատունկ չի լինում, բայց եղել է տարիներ առաջ:
-Անտառն ի՞նչ խնդիրներ ունի և ի՞նչ լուծումներ եք գտնում:
-Սևանա լճի մակարդակի բարձրացման ժամանակ կատարվում են ծառահատումներ, որպեսզի ծառերը չմնան ջրի տակ:
-Նման դեպքեր հաճա՞խ են լինում:
-Այո’, և նման դեպքերը շատ մեծ վնաս են հասցնում անտառին և լճին:
-Կա՞ն արդյոք այնպիսի ծառատեսակներ, որոնք անտառում հազվագյուտ են:
-Կարծում եմ, չկան:
-Վառելիքի համար ո՞ր ծառերն են հատում:
-Բարդի, ակացիա, սոճի, փշատենի:
-Իսկ ստուգատեսներ լինո՞ւմ են:
-Այո’, օրինակ երեկ ամբողջ օրս այնտեղ ստուգողների հետ եմ եղել: Փաստաթղթեր ուսումնասիրելուց հետո, անցանք բոլոր տարածքները ստուգելուն:
-Իսկ քո տարածքում ծառահատումներ եղել ե՞ն:
-Ո’չ, բայց շատերի տարածքներից շատ ծառեր էին հատել:
-Իսկ երբ նրանք նկատում էին, որ ծառահատում է տեղի ունեցել, ի՞նչ էին անում:
-Ըստ ծառահատումների քանակի` ակտ են կազմում: