Երրորդ օրն է ճամբարում: Բոլոր վաղ արթնացողները նենգաբար բացելով վարագույրները՝ արթնացնում են մյուսներիս.

-Դե, հելեք, էլի, ճաշարան ենք գնում:

Ինն անց կես բոլորս ճաշարանում ենք: Սեղաններից մեկի շուրջը նստած` աղջիկների խումբը շարունակ ուտում է ու դրա հետ մեկտեղ խոսում նիհարելուց: Մյուս սեղանն ինչպես միշտ քրքջում է: Նախաճաշը վերջացավ, ու բոլորը վազում են կոնֆերենս-դահլիճ: Մի քանիսը մոլորվում են ճանապարհին, քանի որ բարձրացել են սխալ աստիճաններով: Միջանցքում նորից նույն մտահոգ ու ոգևորված ձայներն են.

-Վայ, մոռացա հարցերը գրեմ:

-Ֆիլմի լավ գաղափար եմ մտածել:

-Շուտ-շուտ, լիքը գործ կա անելու:

Բոլորս զբաղեցնում ենք մեր տեղերն ու սկսում քննարկումը: Կարծես թե այսօր բուռն քննարկում է լինելու: Ընտրվել է 10 ֆիլմի գաղափար, ու բոլորը պիտի նկարվեն:

-Ջա՜ն, էսօր առաջին անգամ ֆիլմ եմ նկարելու:

Խմբերը քննարկում են իրենց ապագա ֆիլմի կադրերն ու նկարահանման ընթացքը, փորձում են շլացնել իրենց բացառիկ գաղափարներով:

Ճաշից հետո 3 խմբերը մեկնում են նկարահանումների: Առաջին խումբն Արզականում է՝ դարբին Արտակ Պետրոսյանի տանը, ով նախկինում ունենալով ինժեների մասնագիտություն, աշխատել է որպես հանգստյան տան փոխտնօրեն, իսկ մոտ ապագայում պատրաստվում է հիմնադրել սեփական թանգարանը:  Նա այնտեղ է ներկայացնելու իր պապերից իրենց հասած հինավուրց իրերը` կճուճներ, կարասներ, կարպետ ու էլի հայ գյուղացու օջախում օգտագործվող բազմաթիվ կենցաղային իրեր:

Դարբինը նկարահանման ընթացքում մոմակալ  պատրաստեց ու նվիրեց «Մանանային»:

Երկրորդ խումբն ուղևորվում է Գյումուշ՝ գյուղացիների կողմից վերանորոգված եկեղեցու պատմությունը ֆիլմի վերածելու: Խումբը հանդիպել ու հարցազրույց է վերցրել Արմիկ տատիկից, ով ծանոթացրել է նրանց տեղանքին ու պատմել եկեղեցու մասին:

Երրորդ խումբը Բջնիում է: Նրանց հաջողվում է պատրաստել հրաշալի ֆոտոշարք գյուղի մասին ու հարցազրույց վերցնել գյուղի քահանա  Տեր Արիստակես Բաղալյանից, ով խմբին հորդորում է վստահել սեփական հավատքին և ապրել, ինչպես վայել է իրական քրիստոնյային: