Անի Աճեմյանի բոլոր հրապարակումները

Երազում եմ դառնալ օլիմպիական չեմպիոն

Հարցազրույց հունահռոմեական ոճի ըմբշամարտիկ Կարեն Ասլանյանի հետ

Լուսանկարը՝ Անի Աճեմյանի

Լուսանկարը՝ Անի Աճեմյանի

-Որքա՞ն ժամանակ է, ինչ զբաղվում եք սպորտով և ինչպե՞ս եղավ, որ ընտրեցիք հունահռոմեական ըմբշամարտը:

-11 տարի է, ինչ զբաղվումեմ այս սպորտաձևով: Եղբայրս նույնպես հաճախել է հունահռոմեական ըմբշամատի, և ահա այդ տեղից է գալիս իմ սերը այդ սպորտաձևի նկատմամբ:

-Ի՞նչ հաջողությունների եք հասել հունահռոմեական ըմբշամարտի բնագավառում:

-2011 թվականին Եվրոպայի փոխչեմպիոն դարձա Լեհաստանում, Աշխարհի առաջնությունում 3-րդ մեդալակիր դարձա Հունգարիայում, 2012 թվականին Եվրոպայի չեմպիոն դարձա Լեհաստանում, 2013 թվականին Աշխարհի Երիտասարդական առաջնության չեմպիոն դարձա Բուլղարիայում, 2014 թվականին Աշխարհի առաջնության փոխչեմպիոն՝ Խորվաթիայում և բազում այլ մրցաշարերի հաղթող եմ եղել:

-Հետաքրքիր է, կա՞ն արդյոք աղջիկներ, և ինչպե՞ս եք ընդունում նրանց ներկայությունը նման կոպիտ սպորտաձևում։

-Կարծում եմ աղջիկների համար դա շատ դժվար, միաժամանակ, շատ գեղեցիկ սպորտաձև է:

-Հիասթափության պահեր եղե՞լ են:

-Չնայած իմ ունեցած պարտություններին, ես ոչ մի անգամ չեմ հիասթափվել:

-Եթե չընտրեիք այս մարզաձևը, ապա ի՞նչ այլ սպորտաձև կընտրեիք:

-Այդ մասին չեմ մտածել:

Լուսանկարը՝ Անի Աճեմյանի

Լուսանկարը՝ Անի Աճեմյանի

-Արդյո՞ք Ձեր ընտրած սպորտաձևը համապատասխանում է Ձեր բնավորությանը:

-Ես բնավորությամբ շատ նպատակասլաց եմ, երբ մի բան մտքիս եմ դնում, ամեն հնարավոր բան անում եմ դրան հասնելու համար: Բնավորությամբ մի փոքր կոպիտ եմ, որն ամենաբնորոշ գիծն է իմ ընտրած սպորտաձևի հետ:

-Ի՞նչ երազանքներ ունեք:

-Օլիմպիական չեմպիոն դառնալ:

«Սարդարապատ» պարային համույթը

 

Լուսանկարը` Անի Աճեմյանի

Օրերս հյուրընկալվեցի «Սարդարապատ» պարային համույթին: Համույթի ղեկավար Մուրադ Հակոբյանը բարձր է պահում հայի ոգին հայ ժողովրդական պարերով: Դասավանդվում է նաև աշխարհի տարբեր ժողովուրդների պարեր, դասական պար, ստեպ և այլն: 

Լուսանկարը` Անի Աճեմյանի

Վաղուց եմ ճանաչում եմ այս պարային համույթի ղեկավար Մուրադ Հակոբյանին և ծանոթ եմ ստուդիայի «oրենքներին»: Ինչու եմ ասում «օրենքնե՞ր», քանի որ ընկեր Մուրադը պարի բնագավառում ունի իր յուրօրինակ մոտեցումները և պարային լուծումները: Մեծ քույրս չորս տարեկանից հաճախում էր «Սարդարապատ» պարային համույթ, երկու տարի առաջ լրացավ նրա ուսումնառության տասնմեկ տարին: Ընկեր Մուրադն այդ ժամանակ դիպլոմներ հանձնեց ավարտողներին: Նրանք, համերգի սկսվելու պահից մինչ համերգի ավարտը, արցունքն աչքներին, բայց ժպտալով, պարում էին: Համերգից հետո, երբ խոսեցի իրենց հետ, նրանք միայն ասում էին.

-Առանց պարի, առանց ընկեր Մուրադի, ինչպե՞ս ենք ապրելու:
Ասում էին, որ շատ դժվար է կտրվել մի վայրից, ուր անցկացրել են իրենց կյանքի մեծ մասը:

Լուսանկարը` Անի Աճեմյանի

Թեև ես չեմ պարել այնտեղ, բայց այդ տասնմեկ տարիների ընթացքում եղել եմ նրանց հավատարիմ հանդիսատեսը:
Այժմ ընկեր Մուրադի հետ դասավանդում է իր որդին՝ Էդգար Հակոբյանը, որը սիրով ընդունեց ինձ և թույլատրեց նկարահանել փորձերը: Այնտեղ տիրում էր շատ ջերմ, միաժամանակ, խիստ և պարարային մթնոլորտ: