Լիդա Արմենակյանի բոլոր հրապարակումները

lida armenakyan

Ինչ անել, երբ ինքնամեկուսացած ես

Մի ամբողջ to do list եմ կազմել, որով առաջնորդվում եմ, ու ենթադրում եմ, որ պետք կգա, որպեսզի ամբողջ օրը տխուր չանցկացնես տանը:

1. Կարդալ գրքեր, շատ գրքեր
Սկզբում կարդալ տան բոլոր չկարդացած գրքերը, որոնք միշտ ուզել ես կարդալ, բայց չես հասցրել: Եթե տանը գրքեր չունես, օնլայն հարթակում բազմաթիվ գրքեր կան, ներբեռնիր ու կարդա։ Կարող ես օգտվել․
1․1 էլեկտրոնային գրքեր Յավրուհրատից
*https://yavrumyan.blogspot.com/p/ebook.html?fbclid=IwAR0A_u7YYFGUHSdqmbUe4RC6WFx93gJOYVkNktvf2Ph4vG6C0ILi_g9CUjI
1․2 աուդիոգրքեր Գրքասերից, տելեգրամի Книжная полка ալիքից, Youtube-ի ИДДК ալիքից
* http://grqaser.org/am
* tglink.ru/knizhnay
* https://www.youtube.com/channel/UC9KNcRNJZBZ9g1YN1tdOkew

1․3 գրքային վերլուծությունները կարդալ Գրանիշում ու նայել Youtube-ի Coffeebook Mari ալիքում
* https://granish.org/
* https://www.youtube.com/channel/UCYOfOAhFPm_L2Stsgq_LJWg

2. Դիտել լիքը ֆիլմեր ու սերիալներ
Իսկական ժամանակն է 2016 թվականից պահած ու էդպես էլ չնայած ֆիլմերը նայելու համար։ Բազմահազարանոց սերիաներով սերիալների մասին չեմ էլ ասում։ Ֆիլմային կայքերը ենթադրում եմ, որ գիտեք, բայց այ, ֆիլմերի ու սերիալների մասին քննարկումներն ու վերլուծությունները կարելի է նայել․․․
2․1 Youtube-ի КиноПоиск պաշտոնական ալիքում
* https://www.youtube.com/channel/UC4tlrTXCBw6NPZ9nCA3_s9w

3․ Հավես բաներ Յութուբասեր հասարակության համար
3․1 Նայել/լսել թեդ թոլքերը – աշխարհի, կյանքի, գիտական փորձերի, ուսման, աշխատանքի, ամեն ինչի մասին
* https://www.youtube.com/channel/UCsT0YIqwnpJCM-mx7-gSA4Q
* https://www.youtube.com/channel/UCAuUUnT6oDeKwE6v1NGQxug

3․2 Նայել/լսել Բուն TV – մասնագիտական դասընթացներ, ու էլի աշխարհից ամեն ինչի մասին հավես բաներ
* https://www.youtube.com/channel/UCRrEtoEV1qKbmhL3JHabWSQ
3․3 Նայել/լսել Yerevanderful-ի պոդքասթները
* https://www.youtube.com/channel/UC0Ie4_wSZQVX7k0CkzwnXpA
3․4 Մշակութային հետաքրքրություններով
Google Arts & Culture
* https://www.youtube.com/channel/UCGn7dlcAmH44GqycKa_3ssA
Arzamas
* https://www.youtube.com/channel/UCVgvnGSFU41kIhEc09aztEg

3.5 Ինչու չէ, նաև հոգեբանություն
Authentic Mental Health
* https://www.youtube.com/channel/UC6EyD09YAae38tfAmm383Tg

4․ Սովորել նոր լեզու
Կարելի է սկսել հենց DuoLingo-ից
* https://www.duolingo.com/

5․ Անցնել օնլայն դասընթացներ
Համացանցը լի է անվճար օնլայն դասընթացներով։ Մեծամասնությունն անգամ օնլայն սերտիֆիկատներ են տրամադրում։ Ուրեմն հիանալի հնարավորություն պահը օգտագործելու ու նոր բաներ սովորելու համար։
* http://learn.edx.org/partner-harvard/?msclkid=0935a3c883b51e7291dffda7c70b933d&utm_source=bing&utm_medium=cpc&utm_campaign=bs-us-nonbrand-partner-harvard&utm_term=harvard%20coursera&utm_content=name_b
* https://www.coursera.org/?ranMID=40328&ranEAID=je6NUbpObpQ&ranSiteID=je6NUbpObpQ-qzai8Z8IAty_ymYjRIkLeg&siteID=je6NUbpObpQ-qzai8Z8IAty_ymYjRIkLeg&utm_content=10&utm_medium=partners&utm_source=linkshare&utm_campaign=je6NUbpObpQ

 

6. 1200-ից ավել թանգարան, որոնք այս օրերին առցանց են դաձել
* https://artsandculture.google.com/partner?hl=en&fbclid=IwAR2oGRJEGrkApVb8DwyD5NRkoffAmzU4ia-unDMZaUaLTcpebq6bS5B2vO4&tab=pop

 

7. Զբաղվել սիրելի հոբբիներով, որոնց համար դասերի և աշխատանքի պատճառով շատ հաճախ ժամանակ չենք գտնում։ Նկարեք, լուսանկարեք, նվագեք, երգեք, խոհարարությամբ զբաղվեք։ Արեք այն, ինչ իսկապես ուզում եք։

Ու էստեղ առայժմ ավարտենք, պիտի որ մի շաբաթվա (դեռ ավելիի) համար լավ ու օգտակար պաշար լինի։ Եղեք առողջ ու երջանիկ։

Խմբագրության կողմից. Չմոռանաք, www.17.am -ը ֆիլմերի, լուսանկարների, հետաքրքիր նյութերի մեծ, շատ մեծ ռեսուրս ունի, որը համոզված ենք, ժամանակն օգտակար անցկացնելու լավագույն աղբյուրներից մեկն է:

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

#SSS19

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Ամառը լավ անցկացնելու տարբերակներից մեկը տարբեր ֆորումների, իվենթների, ֆեսթերի մասնակցելն է: Էլ չեմ ասում, որ բոլորս սիրում ենք ոչ ֆորմալ կրթության տարբերակը, ու հավես է, երբ ծեծված` «հաճելին համատեղել օգտակարի հետ» նախադասությունը արդիական է լինում:

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Հուլիսի 28-ին մեկնարկեց Սևան Ստարտափ Սամիթը, որին ես մասնակցում էի, որպես ստարտափեր: Մեր ստարտափը՝ 4hars.com (for brides) իրենից ներկայացնում է օնլայն հարթակ, որտեղ ներկայացված են լինելու Երևանի բոլոր հարսանյաց խանութների զգեստները, իրականացվելու է առաքման ու խորհրդատուի ծառայություններ, որի միջոցով հարսնացուները խնայելու են գումար, ժամանակ, նյարդեր ու էներգիա՝ ամենաթանկ բաները:

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Սևանա լճի ափին վրանային ճամբար` 7 հագեցած օրերով: Սամիթին մասնակցում էին 120 ստարտափներ Հայաստանից և աշխարհի 45 երկրներից: Ավելի քան 100 հաջողակ մենթորներ Հայաստան էին ժամանել իրենց փորձով կիսվելու, դասախոսություններ իրականացնելու, օգնելու՝ բացահայտել առավել արդյունավետ զարգացման գաղտնիքներն ու դրանց լավագույն միջոցները միջազգային շուկաներ մուտք գործելու համար:

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Առաջիկա օրերին ստարտափերներին օգնում են պատրաստել իրենց ելույթները, որոնցով ներկայանալու էին շաբաթվա վերջին տեղի ունեցող բաթլին: Սամմիթի շրջանակներում campfire talk-երի ժամանակ հյուրերը պատմում էին իրենց հաջողության գաղտնիքներից, կիսվում փորձով, պատասխանում մասնակիցների հարցերին: Խարույկի շուրջ զրույցներից մեկի ժամանակ Comedy Club Production-ի հիմնադիր և գլխավոր պրոդյուսեր Արթուր Ջանիբեկյանը պատմում էր կոնտենտի ստեղծման ճանապարհներից, ՀՀ տրանսպորտի, կապի և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների նախարար Հակոբ Արշակյանը պատմում էր, թե ինչպես հասավ այն կետին, որում հիմա է` բանակում պարապելով և ծառայությունից հետո համալսարան ընդունվելով:

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Սկայպ տեսազանգ ունեցանք հանրապետության նախագահ Արմեն Սարգսյանի հետ, որի ընթացքում ամենահետաքրքիր երկկողմանի սելֆիները եղան, հյուրընկալեցինք Հանրապետության վարչապետին և կառավարության անդամներին:

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Հանդիպմանը ներկա էին ԱԺ նախագահ Արարատ Միրզոյանը, առողջապահություն նախարար Արսեն Թորոսյանը,  ՀՀ տրանսպորտի, կապի և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների նախարար Հակոբ Արշակյանը, ԱԱԾ տնօրեն Արթուր Վանեցյանը, ԱԺ պատգամավոր Լիլիթ Մակունցը:

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Վերջին օրը մասնակիցներին հանձնվեցին իրենց մրցանակները սամիթի և նրա հովանավորների կողմից:

lida armenakyan

Բռնության ձայնը

Հայաստանում կա բռնություն: Այո, որքան էլ զարմանալի է, մեր ազգն էլ սուրբ չէ։ Հայաստանում կա ամեն տեսակ բռնություն՝ սկսած մտքի ու ազատ խոսքի բռնությունից մինչև սեռական բռնություն:

Վերջերս hetq.am-ը հրապարակեց «Մազերն են մեղավոր» հոդվածը, որտեղ Հայաստանում բնակություն հաստատած չեխ աղջիկը պատմում է իր հետ կատարված սարսափելի պատմության մասին՝ նշելով, որ դա միակ դեպքը չէ․ Հայաստանում անցկացրած 1 տարվա ընթացքում բազմաթիվ սեռական ոտնձգությունների է ենթարկվել, և ահա մեկ անգամ էլ բռնաբարության փորձի: Թե ինչպես, երբ, որտեղ ու մնացած մանրամասներին ծանոթանալու համար առանց մի վայրկյան սպասելու՝ հոդվածի բնօրինակը կարդացեք: Էվայի այս պատմությունից, ինչպես նաև մինչ այդ Խաչատրյան քույրերի պատմությունից հետո Հայաստանում (վերջապես) բարձրացավ մի ալիք, մասնավորապես՝ Լյուսի Քոչարյանի ֆեյսբուքյան էջում, որտեղ լրագրողը սկսեց պարբերաբար տեղադրել անանուն պատմություններ #բռնության_ձայնը հեշթեգով, որոնք գրված են այն մարդկանց կողմից, ովքեր ենթարկվել են սեռական բռնության: Պատմությունները մեկը մյուսից սարսափելի ու ահավոր են: Մեկը մյուսից վտանգավոր ու հուզող: Բայց անգամ այս ամենի ֆոնին կան մարդիկ, ովքեր կասկածում ու չեն հավատում պատմություններին, ասելով՝ «սորոսից գրանտներ կերածների հորինածներն են», «դե լավ, Հայաստանում չի կարա տենց բան լինի», «հայ տղամարդը կնամեծար է, իսկ հայկական բանակում նենց առյուծ տղերք են ծառայում, որ ձև չի, ամոթ է, գոնե մի ասեք, բանակի պատիվը մի գցեք», ու նաև ավելի սարսափելի մարդիկ, ովքեր մեղադրում են զոհին, ովքեր արդարացնում են բռնարարին՝ ասելով, որ «լավ է արել, թույլ է տվել, արել ա»:

Չգիտեմ՝ ինչ աստիճանի ոչ երկրային լավատես պետք է լինել ու ինչ աստիճանի ջայլամի կյանքով ապրել, որ կարելի լինի կասկածի տակ դնել բռնության ենթարկվածներին, որ կարելի լինի չհավատալ, որ կարելի լինի զարմանալ, որ Հայաստանում էլ են նման դեպքեր լինում: Էն, որ բոլոր երկրներում կարող են պատահել նման դեպքեր, միևնույնն է, ոչ մի կերպ չի արդարացնում ձեր՝ բռնությունն արդարացնելու փաստը: Էլ չեմ ասում, որ բռնությունն արդարացնելը ևս հանցանք է ու դուք ինչ-որ մի մինիմալ կետով եք տարբերվում իսկական հանցակցից: Ու միայն էն, որ ձեզ հետ չի պատահել նման մի դեպք, ձեզ թույլ չի տալիս կասկածի տակ դնել, չհավատալ ու դեռ մի բան էլ վստահ-վստահ հերքել եղելությունը: Ձեր բախտը ուղղակի բերել է, ուրիշ ոչինչ:

#բռնության_ձայնը հեշթեգի տակ հնչող ահավոր պատմությունները մեր հասարակության դեմքն են ցույց տալիս, մեկ էլ դրանց տակ հեգնական ու կասկածամիտ «չեմ հավատում»-ներն ու «էս սաղ հորինած ա»-ներն են դիմագիծ ցույց տալիս, բայց մեկ էլ բոլոր էն կանայք (կներեք արտահայտված սեքսիզմի համար) են հասարակության դեմքը ու իրենց տգիտությունը ցույց տալիս, երբ հստակ պատմության տակ, որտեղ իրականում ակնբախ է, ով է բռնարարը ու ով՝ զոհը, դնում ասում են՝ աղջկանից է գալիս, աղջիկն է մեղավոր: Շատ վատ է, երբ տղամարդիկ չեն հավատում, վատ բաներ են ասում, բայց առավել վատ է, երբ կանայք են նույնը անում՝ աջակցելու փոխարեն: Ուղղակի անհասկանալի պահվածք է, ոնց կարելի է կասկածել պատմություններին, էն պատմություններին, որ մարդիկ մի կերպ են պատմում, որ հազար տարի ոչ ոքի չեն ասել, որ դա իրենց վրա մեծ հետք է թողել, որ շատերը չեն կարողանում նորմալ շփվել, որ շատերը նևրոտիկ են: Չգիտեմ, կներեք, բայց անհասկանալի եք:

Տերյանը «Մի խառնեք մեզ» բանաստեղծությունը գրելիս չէր հաշվարկել, որ տարիներ հետո էնպիսի հասարակություն կունենանք, որ վայրի արջի ցեղերին խառնելը խաղուպար կթվա: Պատմությունների մեջ գրեթե անխախտելի գնում է «գիտեմ, որ դու էլ ես ուզում» գիծը, գրեթե անխախտելի գնում է «ոչ ոքի չեմ պատմել տանը, որովհետև մամաս ինձ կմեղադրեր» գիծը, նույն կերպ անխախտելի գնում է «ոստիկանություն չեմ դիմել, որովհետև անիմաստ էր», նաև «ոստիկանությունում ասացին, որ դիմումս հետ վերցնեմ, որովհետև ընտանիք ունի կամ ամոթ է, ծնողներիդ անունը գցում ես»: Էդ պատմությունների մեջ քիչ չեն նաև մանկապղծության, պեդոֆիլիայի, ինցեստի դեպքերը, իսկ մենք անվերապահորեն վստահում ենք հարազատներին ու բարեկամներին: Պատմությունները 200-ից ավելի են, ու դա սարսափելի է էնքանով, որ մեր շրջապատում մեզ ծանոթ զոհերի առկայությունից բացի՝ հավանականությունը ահռելի մեծ է, որ մեր շրջապատում կան/կլինեն նաև նույնքան ծանոթ բռնարարներ: Իսկ ոստիկանություններում խայտառակ վիճակ է, զոհին օգնելու ու բռնարարին կալանավորելու փոխարեն արվում է ճիշտ հակառակը՝ զոհին սպառնում են, որ դիմումը հետ վերցնի կամ ուղղակի գործին ընթացք չեն տալիս, իսկ բռնարարին ազատ են թողնում շատ հեշտ ու հանգիստ, կարծես էդպես էլ պիտի լիներ:

Բնաբարությունների մեծ մասի պատճառը ուղղակի դաստիարակությունն է ու անգրագիտությունը: Ուղղակի մենք էնքան ենք իդեալականացրել «հայ ընտանիք»-ի մոդելը, որ չենք գիտակցում երեխաներին ճիշտ դաստիարակելու անհրաժեշտությունը, որ չենք գիտակցում, որ կարող են առհասարակ նման դեպքեր պատահել: Մեծ մասի պատճառն այն է, որ ծնողը երեխային էնպես չի դաստիարակում, որ իրենց մեջ փոխվստահություն լինի, որ երեխան իմանա, որ թև ու թիկունք կա, որ երեխան դեռ մանկուց ճանաչի իր մարմինը:

Մարդիկ իսկապե՞ս չեն գիտակցում սեռական կրթության կարևոր լինելը, թե խելամիտ լինելը վեր է «ամոթից», «ինչ կմտածեն»-ից ու առհասարակ զարգանալուց: Մայիսին աղմուկ հանած «Իմ մարմինն անձնական է» գիրքը դատապարտվեց հասարակության մեծամասնության կողմից՝ բնորոշվելով, թե գիրքը քարոզում է այլասերվածություն ու ուղղված է հայկական ավանդական ընտանիքի դեմ: Լավ, երբ ենք հասկանալու, որ «հայկական ավանդական ընտանիք» ասվածով անհնար է ապահով, անվտանգ ապրել, որ բանիմաց լինելը այլասերվածություն չի, որ սեքսը տաբու չի, որ սեռական կրթությունը անհրաժեշտ է, որ մարմինը ճանաչելը ամոթ չի, որ հայրիշխանությունը ճիշտ չի, որ բանակի մասին պաթոսախեղդ կարծիքը չափազանցված է, որ չի կարելի բռնաբարել ուղղակի արտաքին տեսքի համար, որ բռնությունն արդարացնելը հանցանք է, որ մարդկանց հույզերին չհավատալը անմտություն է, որ ոստիկանությունում վեթինգ անելը օրհասական է արդեն:

 

Մեր փառահեղ միկրոարվեստը

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Ձեզնից երևի քչերն են տեղյակ Հայաստանում՝ Երևանում գործող միկրոարվեստի թանգարանի մասին: Երևանի ամենագեղեցիկ փողոցներից մեկում՝ Աբովյան 8 («Նոյյան Տապան» գրախանութ, առաջին հարկ) հասցեում է գտնվում (չվախենամ ասել) աշխարհահռչակ Տեր-Ղազարյանների միկրոարվեստի թանգարանը: Թանգարանը բացվել է 2018 թվականի նոյեմբերի 1-ին և իր այցելուներին հյուրընկալում է ամեն օր 10:00-ից մինչև 20:00-ը, ինչը, քիչ թե շատ, բացառիկ է Երևանի թանգարանների համար (եթե մի քիչ տեղյակ ես երևանյան թանգարանային ժամերից, կհասկանաս բացառիկ բառի գործածության իմաստը), և փաստորեն կարելի է այցելել անգամ աշխատանքային օրվա ավարտից հետո և վիքենդներին:

Տեր-Ղազարյանների միկրոարվեստի թանգարանում կարելի է ծանոթանալ երաժիշտ, միկրոքանդակագործ Էդուարդ Տեր-Ղազարյանի գործերին, ինչպես նաև Տեր-Ղազարյան կրտսերի գործերին, ում ջանքերով էլ բացվել է թանգարանը: Էդուարդ Տեր-Ղազարյանի առեղծվածային մոլորակի գաղտնիքները դեռ ոչ մի գիտնականի չի հաջողվել բացահայտել։ Միակ մարդը, որ կարողացել է հասկանալ ու գնալ նրա հետքերով, անվանակից թոռն է: Փաստորեն Տեր-Ղազարյան կրտսերը հանճարեղ պապից ոչ միայն անուն ազգանունն է ժառանգել, այլ նաև՝ արվեստը:

Ավագ Էդուարդ Տեր-Ղազարյանը առաջին հերթին երաժիշտ է, ապա նոր քանդակագործ: Ավարտել է Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիան, նվագել Երևանի օպերայի և բալետի թատրոնի սիմֆոնիկ նվագախմբում, երկար տարիներ եղել է Հայաստանի ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի կոնցերտմայստերը: Ստեղծել է «Դվին» լարային քառյակի յուրօրինակ նվագարանները, նաև «Խաղաղության երաժշտական ավտոմատը», որտեղ համատեղված են տարբեր երկրների 40 մանրաչափ նվագարաններ։ Սակայն նրա գլուխգործոցը Վիոլա պոմպոզայի վերակերտումն է: Յոհան Սեբաստիան Բախը 1724թ․ գծագրել էր մի ալտ, որն իր հսկայական չափերի շնորհիվ պետք է ունենար հզոր ձայն։ Սակայն պատրաստող վարպետ Հոֆմանի սխալների պատճառով գործիքը չէր հնչել։ 270 տարի անց, Բախի գծագրերի հիման վրա, Էդուարդ Տեր-Ղազարյանը վերականգնեց գործիքը, որն արդեն հնչում էր ըստ մեծ կոմպոզիտորի մտահղացման՝ հանդիսավոր։ Իսկ միկրոքանդակագործ Տեր-Ղազարյանը թզի կորիզի, մարդու մազի, բրնձի հատիկի, ալմաստի, պողպատի, ոսկու փոշեհատիկների, ասեղի անցքի և այլ նյութերի՝ միկրոնով չափվող մեծության մասնիկների վրա հզոր խոշորացույցի օգնությամբ ստեղծել է 600-ից ավելի միկրոքանդակներ՝ «Չարլի Չապլին», «Նիկոլո Պագանինի», այդ բնագավառում եզակի շարժվող միկրոֆիգուրներով «Գուլիվերը և լիլիպուտները» (մարդու մազի վրա): Եվ ահա այս բնագավառում նրա խոշորագույն նվաճումը միկրոքանդակագործության մի նոր ուղղության՝ շարժական միկրոաշխատանքների ստեղծումն էր, որոնք դժվարությամբ են բացատրվում և հիմնականում հասու չեն մարդկային տրամաբանությանը։ Դրանք հակասում են ֆիզիկայի բոլոր օրենքներին, անզեն աչքով անտեսանելի միկրոմարմինները շարժվում են՝ կատարելով ոչ սինխրոն շարժումներ՝ չկրկնելով դրանցից և ոչ մեկը։ Այս առիթով Այնշտայնի հետևորդ Ալեքսանդր Օտտո Ստինն ասել է. «Եթե գիտությունը շարունակի այս քայլերով զարգանալ, Էդուարդ Տեր-Ղազարյանի շարժվող միկրոքանդակների գաղտնիքը կբացահայտվի 9000 տարի հետո»:

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Լուսանկարը` Լիդա Արմենակյանի

Նրա տասը մանրաքանդակներ գրանցված են Գինեսի ռեկորդների գրքում։ Աշխատանքները պատրաստվում են 1 շաբաթից մինչև մի քանի ամիս ժամանակահատվածում: Տեր-Ղազարյանները իրենք են ստեղծել իրենց գործիքները և չեն վաճառել: Նրա միկրոգլուխգործոցները նվիրել են Ռոքֆելլերին, Անգլիայի թագուհի Էլիզաբեթ Երկրորդին, իսկ միջազգային ասպարեզ առաջին անգամ դուրս են եկել 1977 թվականին, ցուցադրվել Լոս Անջելեսի խորհրդային ցուցահանդեսի հայկական տաղավարում և որակվել իբրև աշխարհի «ութերորդ հրաշալիք»։

Տեր-Ղազարյանների միկրոարվեստ թանգարան-ցուցահանդեսի յուրօրինակ բաժիններից էին վարպետի պատրաստած երաժշտական գործիքները: Նա մի անգամ ասել է.

«Եթե ես ընտրության առաջ կանգնած լինեի՝ քանդակագործություն, թե երաժշտություն, ես կընտրեի երաժշտությունը»:

Էդուարդ Տեր-Ղազարյան կրտսերը սովորել է պապից, աշխատել նրա հետ, ապա շարունակել կատարելագործվել պապի մահից հետո: Իր աշխատանքների մի մասը նվիրել է, այդ թվում՝ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց կաթողիկոսին, Շառլ Ազնավուրին, Ալ. Սպենդիարյանի տուն-թանգարանին, Ավ. Իսահակյանի տուն-թանգարանին, Երևանի պատմության թանգարանին և այլն:

Արվեստագետի համար իր ստեղծագործական կյանքի ամենահուզիչ պահերից մեկը եղել է 2016-ին. Հայաստան կատարած այցի ընթացքում Հռոմի Պապ Ֆրացիսկոս 1-ինին Ամենայն Հայոց կաթողիկոսն ընծայեց Էդուարդ Տեր-Ղազարյան կրտսերի հեղինակած՝ Պապի՝ աշխարհում ամենափոքր դիմանկարը։

Երևանի ամենահետաքրքիր ու տպավորիչ թանգարաններից մեկն է: Շատ ափսոս, որ տարածքը փոքր է, և հազարավոր աշխատանքներից շատ քչերն են տեղ գտել այստեղ: