Իմ կրթօջախը

Ես սովորում եմ Էջմիածնի պետական քոլեջում բանկային գործ մասնագիտությամբ: Քոլեջում կա մոտ 600 ուսանող: Սկզբում ես չէի ուզում գնալ այնտեղ և նույնիսկ լացելով էի գնում, որովհետև տանել չէի կարողանում այդ քոլեջը, ուսանողներին էլ չէի սիրում: Բայց հետո սկսեցի հարմարվել և հիմա նույնիսկ սիրում եմ իմ կրթօջախը: Մեր դպրոցում շատ լավ են սովորեցնում, և դասախոսներն էլ տիրապետում են իրենց մասնագիտությանը: Հիմա արդեն ավարտական կուրսում եմ: Մեր կուրս քչերն են եկել սովորելու համար. մի մասը եկել է ժամանակ անցկացնելու, մյուսները` դիպլոմ ունենալու, և միայն մի մասն է ուզում լավ մասնագետ դառնալ: Բոլորն էլ ցանկանում են շարունակել կրթությունը բուհում (շատերի համար դա հեղինակության հարց է), իսկ ես ցանկանում եմ լավ մասնագետ դառնալ:

Վազաշենս

Դուք գիտե՞ք, թե որտեղ է գտնվում Վազաշեն գյուղը: Վազաշենը գտնվում է Տավուշի մարզում:      Ես  յոթ տարի սովորել եմ Վազաշեն գյուղում: Իսկ 2014 թվականին եկել եմ Մեծամոր: Վազաշենում ուսումը լավ չէր, շատ առարկաներ ուսուցիչ չունեին: Եկա այստեղ ուսման մեջ առաջադիմություն ձեռք բերելու համար: Հայրս, եղբայրս և մայրս գյուղում են: Քույրս, ով ինձանից երկու տարի է մեծ, լավ ուսում ստանալու համար արդեն չորս տարի է սովորում է Մեծամորում: Հիմա ես ու քույրս այստեղ միասին ենք ապրում:

Ինձ շատ հուզում է Տավուշի մարզի Վազաշեն գյուղի վիճակը: Այնտեղ չկան աշխատատեղեր, մարդիկ աշխատանք չունեն և միայն փարոսների ու թոշակների միջոցով են իրենց ընտանիքները պահում: Ամեն օր մտածում եմ նրանց մասին: Եթե կարողանայի ինչ-որ բան ավելացնել գյուղում, ապա առաջինը աշխատատեղեր կստեղծեի: Եթե մարդիկ աշխատանք ունենան, իրենք էլ բոլորի պես կապրեն, ու ինձ նման ստիպված չեն լինի հեռանալ գյուղից ու ամբողջ օրը ընտանիքս, գյուղս, ընկերներիս կարոտել: 

Զբոսանք ինտերնետում

Լուսանկարը՝ Էլզա Զոհրաբյանի

Լուսանկարը՝ Էլզա Զոհրաբյանի

Արձակուրդների վերջին օրն էր: Այդ ամբողջ օրը անցկացրի սոցիալական կայքերում, գրում էի ընկերներիս` բամբասում էինք, նկարներ և տեսահոլովակներ էինք տեղադրում ցանցում, հետո էլ այդ նկարները և տեսահոլովակները քննարկում: Օրս շատ աննկատ անցավ, նույնիսկ չէի նկատել, որ արդեն երեկո է: Իսկ երեկոյի մասին էլ ինձ հիշեցրեց իմ ընկերուհին, որը եկել էր մեր տուն, որպեսզի գնանք զբոսնելու:

-Հայ, հերիք ա, անջատիր ինտերնետը: Արի գնանք զբոսնելու, ինձ հրելով աթոռից ասում էր նա:

-Հա, հա: Հեսա սպասիր՝ տեսնեմ ինչ է եղել Աննային, ինձ տխուր «սմայլ» է ուղարկել:

-Լավ, բայց ընդամենը հինգ րոպե,- ասաց նա և նստեց կողքս:

Մենք երկուսով սկսեցինք գրել մեր ընդհանուր ընկերներին, չնկատելով, թե ինչպես թռավ ժամանակը: Հանկարծ ընկերուհուս մայրը զանգահարեց.

-Մայ, որտե՞ղ եք:

-Մամ, զբոսնում ենք,- ասաց նա՝ թաքցնելով, որ մենք տանն ենք և գրում ենք մեր ընկերներին, որոնք նույնպես պետք է գնային զբոսնելու: Սակայն, երբ մտել էին համացանց, նույնպես ժամանակի մասին մոռացել էին: Բայց եթե նրա մայրը իմանար, որ ինտերնետում ենք, կարգելեր դուրս գալ տնից  կասեր, որ  համացանցից նա կարող է օգտվել նաև տանը:

-Տուն արի, արդեն ուշ է:

-Լավ շուտով կգամ,- ասաց նա ու կախեց լսափողը,- Հայ, ես գնում եմ տուն, մայրս կանչում է:

-Լավ,- մի պահ հայացքս կտրելով համակարգչից ասացի ես:

- Հայ, մենք էլի չզբոսնեցինք,- փնթփնթալով ասաց նա:

-Խոսք եմ տալիս, վաղն անպայման դուրս կգանք զբոսնելու,- ասացի ես և ճանապարհեցի նրան մինչև դուռը, հետո էլի վերադարձա սենյակ և կրկին նստեցի համակարգչի առաջ:

Ով եմ ես և ինչն է ինձ հուզում

Ես՝ Օֆելյան եմ: Ծնվել և ապրում եմ Մեծամորում: Սիրում եմ ընկերներիս հետ զրուցել: Ունեմ քույր՝ Հերմինեն: Բնավորությամբ բարի եմ, աշխատասեր, հոգատար, ընկերասեր, բայց և կռվարար եմ: Չեմ սիրում, երբ ինձ ստիպում են, որ «վատը» դառնամ իմ շրջապատի մեջ: Հաճախում եմ կենտրոն, որտեղ ինձ շատ լավ եմ զգում, այնտեղ  սիրում եմ զբաղվել տիկնիկային թատրոնով, նկարչությամբ: Սիրում եմ հետաքրքիր նկարներ դիտել, ուսումնասիրություններ կատարել: Բնավորությամբ համառ եմ և սիրում եմ հասնել իմ ուզածին ամեն գնով:

Ինձ հուզում են իմ քննությունները, որովհետև վստահ չեմ իմ ուժերի վրա կամ այն, որ տարբերություն են դնում աշակերտների միջև: Չեմ սիրում, երբ ուսուցիչները դասերի ժամանակ երեխաներին վիրավորում են: Ինձ հուզում է նաև մեր դպրոցի վիճակը: Մեր դպրոցը վերանորոգված չէ, ամեն ինչ հին է ու քանդված: Ինձ դուր չի գալիս վատ միջավայրում սովորել:

ՕՖելյա Կիրակոսյան

 

Ես Արմինեն եմ, ընկերներս ինձ Արմինկայով են դիմում: Սիրում եմ երգել: Ազատ ժամանակ ստեղծագործում եմ: Սիրում եմ դպրոց հաճախել, բայց չեմ սիրում առավոտյան շուտ արթնանալ: Բնավորության գծերս մասամբ դուր են գալիս մյուսներին, մասամբ՝ ոչ: Հաճախում եմ «Փալանչո» տիկնիկային թատրոն, «Արևածաղիկ» երգչախումբ, նաև Կենտրոնի մնացած առարկաներին: Մասնակցել ու մասնակցում եմ տարբեր մրցույթների: Դպրոցում սովորում եմ գերազանց: Աշխատում եմ չբարկացնել ծնողներիս:

Ինձ հուզում է երկրի խաղաղության հարցը:  Եվ թե ինչո՞ւ են մարդիկ մահանում: Ինչո՞ւ են ստեղծվել հեռախոսները: Ինչո՞ւ է ստեղծվել մարդը: Եվ շատ այլ հարցեր…

Արմինե Կիրակոսյան

 

Բնավորությամբ  համառ եմ, միշտ հասնում եմ իմ ուզածին: Շատ շուտ եմ նեղանում: Նաև շատ եմ խոսում, այդ պատճառով տիկնիկային թատրոնում ինձ ասում են չաչանակ: Սիրում եմ անել այն, ինչ ինձ չի վերաբերվում: Աշխատասեր եմ: Սիրում եմ դիտել շատ ֆիլմեր:

Ինձ հուզում է այն, որ դպրոց գալիս ենք ինը ամիս, իսկ հանգստանում երեք ամիս: Բայց գոնե հավասար լիներ:

Լիանա Ասատրյան

Չեմ սիրում իրենց մասին մեծ կարծիք ունեցող մարդկանց, հատկապես, երբ նրանք վիրավորում են մյուսներին: Ինձ հուզում են իմ դասարանի ամենօրյա կռիվները: Աղջիկներն ու տղաները անընդհատ ամեն հարցով կռվում են իրար հետ և, մենք մեր դասը չենք կարողանում պարապել:

Մոնիկա Խուդինյան

Ով եմ ես և ինչն է ինձ հուզում

 Ապրում եմ Մեծամորում: Սիրում եմ անկեղծ մարդկանց, ունեմ շատ ընկերներ և նրանք ինձ ասում են Ամոկ: Բնավորությամբ շատ նեղացկոտ եմ և շատ շուտ լաց եմ լինում: Ընկերասեր եմ և ամեն պահի ընկերներիս կողքին եմ : Սիրում եմ նկարել և հուսով եմ ապագայում կդառնամ լավ նկարիչ: Ժպտերես եմ, բարի, անկեղծ բոլորի նկատմամբ:

Ինձ դպրոցում հուզում է այն հարցը, թե երեխաներին ինչո՞ւ են տարբերակում արտաքինով կամ սովորելու ունակությամբ: Շրջպատում փոքրերին անտեսելը, վատ վերաբերվելն ու ճնշելը նույյպես ինձ հուզում են:

Արմինե Գևորգյան

 

Սիրում եմ աշխատասեր մարդկանց, բայց չեմ սիրում անպարտաճանաչ, շատախոս, ինքնահավան, ստախոս մարդկանց: Շատ եմ սիրում պարել և երաժշտություն լսել: Դպրոցում սովորում եմ հարվածային: Սիրում եմ հայոց լեզու, գրականություն, հանրահաշիվ և երկրաչափություն առարկաները:

Ինձ հուզում է մեր անգլերենի ժամին ուսուցչուհուն բարկացնելու հարցը, որը մեզ խանգարում է լավ վարել դասը:

Աշխեն Ավետիսյան

 

Ես շատ հանգիստ բնավորության տեր մարդ եմ: Սովորում եմ յոթերորդ դասարանում, սիրում եմ կենսաբանություն առարկան: Սիրում եմ լրատվական տեղեկություններ կարդալ և լուսանկարել:

Ինձ ամենաշատը հուզում է արտագաղթի հարցը, քանի որ ծնողներս գնում են ուրիշ երկիր՝աշխատելու:

Սեդա Գրիգորյան

Ես շատ եմ սիրում նկարել և ուզում եմ դառնալ նկարչուհի: Իմ անունը Անի է, իսկ ազգանունս՝ Կարապետյան: Ես հաճախում եմ կենտրոն, որտեղ շատ լավ է մեզ. նրանք շատ լավ բաներ են մեզ սովորեցնում:

Ինձ հուզում է, թե մեր դպրոցը ինչու վերանորոգված չէ:

Անի Կարապետյան

Ես Անի Կիրակոսյանն եմ՝ բնավորությամբ ընկերասեր, բարի, բայց շատ դեպքերում նաև համառ: Ես ունեմ մի քանի նախասիրություն, սիրում եմ երգել, պարել, նկարել, նաև ստեղծագործել: Ես միշտ ձգտում եմ հասնել իմ նպատակներին: Երբ մեծանամ, ուզում եմ դառնալ երգչուհի և դերասանուհի, նաև պարուհի: Ես ամբողջ օրս անցկացնում եմ դպրոցում և Կենտրոնում, բացի շաբաթ և կիրակի օրերից: Ես նաև ամեն կիրակի գնում եմ եկեղեցի, մասնակցում բոլոր արարողություններին: Ես բացի Կենտրոնում երգելուց, նաև երգում եմ եկեղեցում: Ահա իմ մասին բոլոր կարևոր տեղեկությունները:

Իսկ ինձ հուզում է, թե ինչու են մարդիկ մահանում: Ես կարծում եմ, որ եթե մարդիկ չմահանան, երկրագունդը մարդաշատ կլինի, քանի որ ինչքան մարդաշատ, այնքան բնությունը աղտոտված կլինի: Բայց կարծում եմ, որ բոլորի համար երկնքում ավելի լավ կլինի, քանի որ այնտեղ երջանկությունը փողի մեջ չէ, այլ բարի և ընկերասեր լինելու մեջ: Ահա ինձ հուզող հարցը:

Անի Կիրակոսյան