100 դրամ ավել, 100 դրամ պակաս, իսկ մեջտեղում` տասնյակ մարդկային կյանքեր…
Բոլորը բարձրաձայնում են երթևեկության խնդիրների մասին, բողոքում հասարակական տրանսպորտում կռացած դիրքից, խցանումներից: Բայց ոչ ոք չի խոսում վարորդների պահվածքի մասին:
Աչք փակելով ծխելու, բարձր ու ռաբիս երաժշտության, վատ լսողության, տարիքի և անհավասարակշիռ վիճակի վրա՝ անդրադառնամ մեկ այլ հանգամանքի:
Երկու տարբեր համարի երթուղայինները, որոնք մասամբ միևնույն երթուղին ունեն, մտնում են «մրցավազքի» մեջ՝ 100 դրամ ավել գումար շահելու համար: Վարելու ընթացքում կապ են հաստատում գործընկերների հետ, պարզում «հակառակորդ» մեքենայի գտնվելու վայրը, ըստ դրա որոշում՝ կանգառներում որքան սպասել, հաշվարկում, թե երբ պիտի հանդիպեն, ինչպես շրջանցեն: Հսկայական ավտոբուսը ճանապարհ չի տալիս, միկրոավտոբուսը ամեն կերպ փորձում է անցնել:
-Ներողություն, չե՞ք լսում, խնդրեցի կանգառում կանգնել,- խելակորույս վարորդին սթափեցնում է ուղևորներից մեկը:
Մոռանում են մանրը, չեն լսում կողքինների ձայնը, դուռը փակում են մարդկանց երեսին: Բնական երևույթ է:
Իսկ հիմա հարց՝ ո՞վ է տվել նրանց իրավունք երթուղին սկսելու առանց հրահանգի, ինքնագլուխ մրցարշավ կազմակերպել, ղեկը բռնած պատասխանել զանգերին և վերջապես, վտանգի տակ դնել մարդկային կյանքեր՝ շահած կամ պարտված 100 դրամի դիմաց:
Չե՞ք կարծում, որ խցանումներից, կռացած վիճակից ավելի կարևոր խնդիր է սա. երթուղայինում անհարմար կանգնած կլինեք, թե բաց պատուհանի դիմաց նստած, չեք կարող ձեզ ապահով զգալ, որովհետև ավտոմրցաշարերի ժամանակ վթարներ հաճախ են լինում: