aniharutyunyanarm

Իմ 17.am-ը 5 տարեկան է. Անի Հարությունյան

Գրադարակումս մի թղթապանակ կա, որ այդքան էլ հաճախ չի բացվում, բայց երբ բացվում է, մի աշխարհ հիշողություն` փոշու հատիկների հետ, տարածվում է օդում: Թղթապանակում 3 տարվա հիշողություններ են, որոնք դեռ շարունակում են համալրվել` ամեն անգամ նոր ամսագրով, նոր նոթատետրով ու ինչ-որ պատվոգրով: 17.am-ի, մեր 17-ի թղթապանակն է, որտեղ ամսագրերն են` ծալված էջերով, ծալված էջերի մեջ խելոք, հերթական անգամ բացվելուն ու կարդացվելուն սպասող իմ նյութերով: DSC_0203

-Երեխեք, մեր կայքը 5 տարեկան է, – գրել էր տիկին Ռուզանը: Նորից առիթ, որ բացեմ թղթապանակը, արդեն անգիր արած կազմերն ու թղթերը նայեմ, բայց ամեն անգամ առաջին անգամվա նման վերապրեմ գրկելու ու բաց չթողնելու զգացողությունները: Դատարկում եմ ամեն ինչ, ու թղթերի արանքից ընկնում է առաջին բեյջս, որ ստացել էի առաջին դասընթացների ժամանակ: Փռում եմ սեղանին ամսագրերը, գունավորում սենյակը ու սկսում կարդալ անգիր արած նյութերս: Առաջին տպագրվածն ու վերջինը հատկապես առանձնակի եմ կարդում, որովհետև դրանց համեմատությունը 17-ի հետ իմ` ավելի լավը դառնալու ամենալավ ապացույցն է: Չեք հավատա, բայց գտնում եմ 2016թ.-ի ամռանը Դիլիջանի մեդիա ճամբարի օրակարգը, սկսում եմ կարդալ ու հերթով հիշել ամեն հատվածի կարևոր իրադարձությունները` զվարճալի ու ջերմ, տեսնվելու ուրախ ու հրաժեշտի տխուր զգացողությունները: Օրակարգից հետո ճամբարի նոթատետրս է, ներսում` Սերոժի նկարած իմ դիմանկարը` գրիչով, արագ, առանց ուղղումների, բայց ամենաիսկական ու բնական: Հետո 17-ի առաջին մրցանակաբաշխության ամսագիրն է, ներսում ևս մեկ դիմանկար, որ նորից Սերոժն էր նվիրել` Դիլիջանից մեկ տարի անց, արդեն ավելի գեղեցիկ, պրոֆեսիոնալ, բայց նորից ամենաիսկական ու հարազատ: 

Երբ առաջին անգամ ծանոթացա 17-ին, իմ վառ երևակայությամբ անգամ չէի կարող մտածել, որ նրանց հետ հասնելու եմ Բեռլին: Այդ ժամանակ ինձ համար դեռ լավագույն արդյունքը գոնե դասընթացին մասնակցելուն ընտրվելն էր: Բայց թղթակցել սկսելուց 2 տարի 6 ամիս անց ես Բեռլինում էի: Թղթակցել սկսելուց 1 տարի 4 ամիս անց ես համալսարանում էի` լրագրության բաժնում, ու հենց առաջին օրվանից, երբ սկսեցին անդադար բոլոր առարկաներից նյութեր գրել հանձնարարել, դասեր բացատրել, ես նոր միայն լիարժեք ընկալեցի 17-ի ազդեցությունը լրագրողական իմ գիտելիքների վրա, որովհետև ես գրում էի ավելի համարձակ, գրում էի արդեն ձևավորված իմ ձեռագրով, գրում էի ինձ նման: 59286037_1676391332492988_7895505325892042752_n

Յուրաքանչյուրը, որ թեկուզ մի կարճ ժամանակ եղել է 17-ում, ինչ-որ մեծ փոփոխություն ունեցել է կյանքում, որովհետև 17-ը քո կյանքում թողնում է հիշողություններ ու գիտելիքներ, որոնք ամբողջ կյանքի համար են, 17-ը քեզ տալիս է ընկերներ, որ քո լավագույններն են դառնում: 17-ը քեզ տալիս է ջերմ միջավայր, որտեղ ամեն անգամ քեզ ժպիտով կընդունեն, կհասկանան, կօգնեն: 17-ը քեզ տալիս է ինքդ քեզ բացահայտելու ու արտահայտվելու հնարավորություն: 17-ը քեզ տալիս է սեր, որովհետև 17-ը տուն է, որտեղ ցուրտ օրերին մեզ ու մեր հետաքրքիր մտքերին միշտ մի բաժակ տաք թեյով սպասում են:

Գրկում եմ բոլորիդ: