Գրքեր: Սա դրախտի մեր՝ ընթերցասերներիս, գաղափարն է:
Մի մտածեք սակայն, թե ամեն ինչ միշտ այսպես լավ է եղել:
Մինչև մեկ տարի առաջ գրքերը կարծես իմ թշնամիներն էին: Ես զարմանում էի, թե ոնց են մարդիկ ժամանակ տրամադրում ընթերցանությանը: Պատկերացնո՞ւմ եք, ես պատրաստ էի անիմաստ վատնել ժամանակս համակարգչի առաջ, բայց չկարդալ: (Խոստովանում եմ, ահավորն էի):
Այդպիսի մտածելակերպս փոխեց Վարդգես Պետրոսյանը: Առաջին հեղինակն էր, ում կարդացի մե՜ծ հաճույքով: Ես ուղղակի հիացած էի Պետրոսյանի արվեստով: Ու հենց այստեղից էլ շարունակեցի:
Ինչպիսին եմ ես հիմա՞: Հիմա ինձ ամենուրեք կտեսնեք գիրքը ձեռքիս: Գրքեր կարդալը դարձել է իմ ամենասիրելի զբաղմունքը ողջ օրվա ընթացքում: Օրս սկսվում և ավարտվում է դրանցով:
Երբեմն ընկերներիցս ոմանք, ովքեր նման են մեկ տարի առաջվա Վիրսավիային, ասում են ՝քիչ կարդա, «կցնդես»: Բայց ես գիտեմ, որ իրականում ամեն ինչ հակառակն է լինելու:
Ընթերցելով, մենք պատկերացնում ենք հարյուրավոր աշխարհներ,տխրում ենք մեր հերոսների դժբախտություններով և ուրախանում նրանց հետ միասին, սիրահարվում ենք շատ անգամներ, մահանում և ծնվում ենք վերստին: Կտրվում ենք մեր իրականությունից, տեղափոխվելով այլ իրականություն, որտեղ մենք ուղղակի դիտորդներ ենք:
Մի մեջբերում անեմ շատ սիրելի «Ջեյն Էյր» գրքից.
«Գիրքը բռնած ծնկներիս վրա, ես երջանիկ էի՝ երջանիկ էի յուրահատուկ ձևով: Վախենում էի,որ ինձ կխանգարեն»:
Այո՛, ես երջանիկ եմ, երբ ընթերցում եմ:
Իմ այդ երջանկության համար շնորհակալ եմ նաև իմ գրականության ուսուցչուհուն: Նրա գիտելիքներով հիացած մղվեցի կարդալ շատ գրքեր:
Ո՞վ գիտե, միգուցե մի օր էլ ինչ-որ մեկը սկսի կարդալ՝ հիացած գրքերից ունեցած իմ գիտելիքներով: