Լուսանկարը՝ Ստելլա Ավետիքյանի

«Փակոցի օր ա էսօր»՝ այսինքն խառը, գունավոր ու հավես օր:

Այդ օրը պահածոյացնում ենք բանջարեղենից պատրաստված տարբեր ուտելիքներ կամ, այլ կերպ ասած, ձմռան պաշարի 50%-ն ենք պատրաստում:

Փոքր ժամանակ ուղղակի ատում էի այս օրը, որովհետև այդ ամբողջ օրվա ընթացքում ես պարզապես «ոտքի տակ ընկնող» էի: Հիմա ուրիշ է. հիմա ես մայրիկի «աջ ձեռքն եմ»: Անկեղծ ասած, այս դերը ավելի հաճելի է ու ոչ նվաստացուցիչ, ի տարբերություն «ոտքի տակ ընկնող»-ի:

Չմտածես, թե «փակոցի օրը ինչ-որ համագյուղական օր է նշանակված, ո՜չ, յուրաքանչյուր տուն ինքն է ընտրում այդ օրը:

Հիմա սիրում եմ այդ օրը. հավաքվում են բոլոր հարևանները, ու միասին անցնում ենք գործի: Դե՜ ինչ, մեծացել եմ, ես եմ դրսի գործերի ղեկավարը: Դրսի գործերն էլ սմբուկի, բադրիջանի ու տաքդեղի խորովումն է թեժ կրակի վրա, մաքրումը: Որպես «ղեկավար»՝ բաշխում եմ բոլոր գործերը՝ ինքս մասնակցելով բոլորին:

Լուսանկարը՝ Ստելլա Ավետիքյանի

Մայրս էլ տանը տարաների մեջ է լցնում մշակած բանջարեղենը ու փակում:

Ճիշտ է, վերջում ոտքից գլուխ ծխի մեջ ու մատներս սևացած են լինում, բայց դա չի խանգարում, որ ուղղակի սիրահարված լինեմ այս գործընթացին:

Որպես չգրված կանոն, «փակոցի օրը» վերջանում է միասնական ընթրիքով ու ժամը 23:00-ից ոչ շուտ:

Այս օրը կողմնակի մարդկանց (չհաշված օգնող հարևան-բարեկամներին) մուտքը մեր տուն չի խրախուսվում: