Մեր հեղափոխության հիմքում սերը, համերաշխությունն ու հանդուրժողականությունն էր: Հրապարակներում ու փողոցներում հավաքաված բոլոր-բոլոր մարդիկ` ծանոթ, թե անծանոթ, իրար սիրում էին, հարգում էին, հասկանում էին: Այդ համատարած սիրո գլխավոր աղբյուրը հեղափոխության առաջնորդներն էին. Նիկոլ Փաշինյան, Սասուն Միքայելյան ու էլի շատ մարդիկ: Բայց այդ մարդկանց մեջ կար մեկը, որն ինձ համար դարձավ այս հեղափոխության ամենասիրուն կողմը, այս հեղափոխության իմ բացահայտումը: Արարատը Միրզոյան` մի ուրիշ գաղափարախոսության ու արժեքների տեր մարդ, հեղափոխության ամենափայլուն ու լուսավոր կետը: Նրա ամեն մի խոսքը ինձ համար մեծ կշիռ ու կարևորություն ունի:
Հիմա արդեն բոլորը գիտեն, որ Արարատն ինձ համար զուտ քաղաքական գործիչ չէ, այլ կայունության, հաստատակամության ու էլի լիքը դրական հատկանիշենրի խորհրդանիշ, ու երբ հեռուստատեսությամբ նա ելույթ է ունենում, բոլորը զանգում են ու զգուշացնում` հեռուստացույցը միացրու, Արարատն է խոսում: Ես պատրաստ եմ նրան ու նրա ելույթները ժամերով ու օրերով լսել, որովհետև իրականում նրա ամեն մի ելույթ շատ կարևոր է ու ուսանելի:
Այսօր արդեն շատ ուրախ ու հպարտ եմ, որ մեր երկրում մի շատ կարևոր պաշտոն հենց նրան է վստահված:
Միշտ հետաքրքրված եմ եղել քաղաքականությամբ, բայց երբևէ չեմ մտածել, որ կունենամ քաղաքական իդեալ: Այս մարդը իմ քաղաքական իդեալն է, որից` յուրաքանչյուրս շատ բան ունենք սովորելու:
Ու մեր նորընտիր փոխվարչապետին սկսում եմ ավելի ու ավելի շատ սիրել, երբ իմացա` որն է նրա ամենասիրելի գիրքը. Բուլգակով «Վարպետը և Մարգարիտան»: Մի մեջբերում հիշեցի այդ գրքից. «Հասկացեք, որ լեզուն կարող է թաքցնել ճշմարտությունը, իսկ աչքերը` երբեք»: Հիմա Արարատը կարող է չխոսել իր` իմ բոլոր նշած դրական հատկանիշների, իր` մեր երկիրը շենացնելու գործին մասնակից լինելու կարևորության մասին, բայց դուք հո կույր չե՞ք, նրա աչքերն ամեն բան ասում են, աչքերը երբեք չեն կարող խաբել: