Լուսանկարը՝ Հովհաննես Ղուլիջանյանի
Այսօր ֆորոարշավ գնալու մեր հերթն էր: Գնացինք Մարգահովիտ գյուղ, որը տեղացիների խոսքով Հայաստանի ամենամեծ գյուղերից էր:
Գյուղը ճիշտ է, մեծ էր, սակայն բնակչությունը, այդքան էլ մեծ չէր:
Լուսանկարը՝ Հովհաննես Ղուլիջանյանի
Գյուղում հանդիպեցինք մի պապիկի, ով ինձ միանգամից գրավեց, և ես գնացի նրա հետ զրուցելու նրա հետ: Նա վաթսունվեցամյա Գրիշա պապն էր, ով ծնվել էր հենց Մարգահովիտ գյուղում և զբաղվում էր անասնապահությամբ: Իմ այն հարցին, թե ինչ հետաքրքիր դեպք կպատմի իր կյանքից, նա պատասխանեց. «Բալա ջա՛ն, ոչ մի հետաքրքիր բան չկա, ամեն օր հելնում ենք սար` անասուններին կեր տալու, իրիկուններն էլ պարապ նստում ենք»:
Գրիշա պապն ինձ դուր եկավ, և ես այս օրվա ձեռքբերում՝ բացի նոր գիտելիքներ ստանալուց, համարում եմ նրա հետ ծանոթանալը: