Հարցազրույց հայրիկիս՝ Ալբերտ Համբարձումյանի հետ
-Հայրիկ, ինչպե՞ս որոշեցիր, որ դառնալու ես բժիշկ:
-Քանի որ իմ ընտանիքում համարյա բոլորը բժիշկ են, այդ պատճառով ես էլ որոշեցի դառնալ բժիշկ: Բժշկական համալսարանը ավարտելուց հետո ընդունվեցի կլինիկական օրդինատուրա և այն ավարտելուց հետո ծառայեցի ՀՀ Զինված ուժերում որպես բժիշկ:
-Զորամասում բժիշկ մասնագետ լինելուց հետո որտե՞ղ շարունակեցիր քո ծառայությունը:
-Այնուհետև տեղափոխվեցի ռազմաբժշկական վարչություն, որպես բժիշկ-սպա, այնուհետև` ավագ սպա:
-Ի՞նչ գործունեությամբ է զբաղվում ռազմաբժշկական վարչությունը:
-Ռազմաբժշկական վարչությունը կազմակերպում և կառավարում է ամբողջ ԶՈՒ-ի բժշկական ծառայությունը թե զորամասային օղակում, և թե հոսպիտալային օղակում:
-Զինվորական բժիշկնե՞րն էլ են ստանում զինվորական կոչումներ:
-Այո, ես օրինակ բժշկական ծառայության մայորի կոչում ունեմ:
-Հիմա ի՞նչ գործունեությամբ ես զբաղվում:
-Ես աշխատում եմ Մ. Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանի ռազմաբժշկական ֆակուլտետի Բժշկական ծառայության կազմակերպման և մարտավարության ամբիոնում որպես դասախոս: Ռազմաբժշկական ֆակուլտետում մենք ԶՈՒ-ի համար պատրաստում ենք ապագա ռազմական բժիշկներ:
-Իսկ ինչպե՞ս եք դա անում:
-Մենք նրանց դասավանդում ենք առարկայի գիտական մասը, ինչպես նաև ներգրավում ենք պրակտիկ պարապմունքներին: Պրակտիկ պարապմունքները նրանք անցնում են զորամասերում, ինչպես նաև բժշկական զորավարության տեսքով:
-Էլ ի՞նչ առարկաներ են անցնում ապագա բժիշկները:
-Բացի «Բժշկական ծառայության կազմակերպում և մարտավարություն» առարկայից, նրանք ռազմաբժշկական ֆակուլտետում անցնում են ընդհանուր զինվորական պատրաստություն, ռազմաբժշկական թունաբանություն, ռազմադաշտային վիրաբուժություն, ռազմադաշտային թերապիա, դիմածնոտային վիրաբուժություն, ռազմական հիգիենա, ռազմական համաճարակաբանություն և արտակարգ իրավիճակներ առարկաները: Ինչպես տեսնում ես, սովորական բժիշկ լինելուց բացի նրանք պետք է կարողանան ռազմական գործողությունների ժամանակ բժշկական օգնություն ցույց տալ բոլոր իրավիճակներում: