-Աղջիկները պիտի գրեն, տղաներն էլ՝ արտագրեն:

-Որ հետո աղջիկներն աշխատեն, տղաներն էլ նարդի խաղա՞ն:

-Ես նարդի չեմ սիրում:

Կրտսեր ընկերոջս՝ Արմենի հետ հաճախ էի վիճում ու հանդիմանում նրան ստացած ամեն «երկուս»-ի համար:

-Դու էլ ես «երկուս»-ի նմանվել: Գլուխդ՝ միշտ կախ, պոչ-ծուլությունիցդ էլ՝ անբաժան:

-Կարևորը՝ Լուսինեն ինձ հավանում ա:

-Լուսինեն ուղղակի դեռ երեխա է, քեզ նման երեխա: Կմեծանա, կտեսնի, որ քեզ հետ ապագա չկա, կթողնի քեզ ու կընտրի խելքը գլխին, աշխատասեր ու կրթված տղայի:

-Բա ե՞ս:

-Դե, քեզ էլ կհիշի մեկ-մեկ ու կծիծաղի իր նախկին հիմարության վրա:

-Ի՞նչ անեմ բա ես: Ինձ սովորել չի սազում:

-Ամբողջությամբ սև հագուստը, ծխախոտն ու «գողական» ընկերնե՞րդ են սազում: Խաբել են: Ի՞նչ է, ուզում ես նրա՞նց նմանվել,- ասացի ես ու աչքերս ուղղեցի փողոցում պարապ-սարապ թրև եկողներին:

Ի զարմանս ինձ, վերջին ասածիս Արմենը չհակաճառեց ու գնաց տուն: «Երևի շատ խոսեցի, նեղացրի»,- մտածեցի ես ու որոշեցի այլևս չխոսել նրա հետ սովորելու ու լավ կրթություն ստանալու կարևորության մասին:

Մոտ մեկ շաբաթ անց Արմենից հաղորդագրություն ստացա. «Մի՜լ, ինձ հետ անգլերեն կպարապե՞ս. ամենապարզ բաները գոնե իմանամ»:

Երջանկությանս չափ ու սահման չկար, երբ իմացա, որ հորդորներս աննպատակ չէին: Ուրախությունս կրկնապատկվեց, երբ տեսա, թե ինչ մեծ եռանդով ու պատրաստակամությամբ է Արմենն անգլերեն նոր բառեր յուրացնում ու հեշտությամբ ըմբռնում լեզվի քերականությունը:

-Ուզում եմ ոսկերչություն սովորել, որ ապագայում մշտական գործ ունենամ: Անգլերենն էլ էնքան լավ եմ սովորելու, որ Լուսինեն կողքիս չամաչի ու ինձ ուրիշով փոխելը մտքի ծայրով նույնիսկ չանցնի:

-Ինչ անում ենք՝ Լուսինեի համար ենք անում,- կատակեցի ես ու անցա Արմենին կրթելու նվիրական գործին: