Արթուր Գալստյանի ակտիվ կյանքը սկսեց այն ժամանակ, երբ տեղափոխվեց բազմահարկ շենքի առաջին հարկ: Քանի որ չէր կարողանում քայլել. վիրավորվել էր Ղարաբաղում իննսունականերին: Առաջին հարկի հետ սկսվեց առաջին քայլերը սպորտում: Նա սկսել էր զբաղվել սեղանի թենիսով, ակտիվ մասնակցել հասարակական կազմակերպություների աշխատանքներին, նույնիսկ կարողացավ աշխատանք գտնել: Դա էլ հերիք չէ, զբաղվել կոշկակարությամբ և մեքենա վարել միայն ձեռքերով:
Քանի որ առաջին մասնագիտությամբ պարող էր, սկսեց կարել մասիկներ պարողների համար:
Լուսանկարը` Խաչիկ Բունիաթյանի
Սակայն սայլակին գամված կյանքն Արթուրի համար չէր: Նա սկսեց զբաղվել սպորտով, անգամ ընտանիքով մասնակցել էին տարվա լավագույն մարզական ընտանիք մրցույթին և գրանցել հաջողություններ:
Ասեմ, որ մենք գնացել էինք նրանց տուն Աղվերանի մեդիա ճամբարի շրջանակներում, որպեսզի ֆիլմ նկարենք Արթուրի մասին:
Մեր այցելությունը նրանց շատ էր ոգևորել: Արթուրի կինը հպարտությամբ ցույց էր տալիս ամուսնու պատվոգրերը, որոնք ստացել էր մարզական և այլ միջոցառումներին:
Լուսանկարը` Խաչիկ Բունիաթյանի
Մինչ մենք շփվում էին Արթուրի հետ, կինը կատակելով ցույց էր տալիս իրենց պահարանի վրա դրված տիկնիկը ու ասում, որ դա իրենց տան սիմվոլն է, որովհետև բոլորը աղջիկ են:
Ինչ եմ ուզում ասել. մարդու կյանքը կարող է փոխվել, եթե մարդն ինքը որոշում է փոխել: Արթուրի հետ ծանոթանալով ես հասկացա. Կյանքի դժվարությունները չեն կարող ընկճել մարդուն, եթե մարդը պայքարում է, նպատակներ ունի: