Այսօր անցկացրինք ֆոտոարշավ դեպի Արզական գյուղ: Մտածում էի, որ հետաքրքիր բաներ չեն լինի, բայց ենթադրություններս սխալ էին: Գյուղում քիչ շրջելուց հետո հանդիպեցինք շատ հետաքրքիր և հյուրընկալ մարդկանց, ովքեր մեծ հաճույքով պատմում էին հետաքրքրաշարժ մարդկանց մասին: Առաջին մարդն, ում այցելեցինք դարբին Արտակն էր, որը արդեն 25 տարի անընդմեջ աշխատում և զարգացնում է իր կարողությունները դարբնություն արհեստի մեջ: Դարբին Արտակի գործերը ոչ միայն ունեն պահանջարկ մեր տեղական շուկայում, նաև հաճախ արտերկրյա պատվերներ է ունենում: Չնայած երկար տարիների աշխատանքին՝ նա պատասխանեց, որ երբեք չի հոգնի իր աշխատանքից:
Հետաքրքիր զրույցից հետո գյուղացիները մեզ ուղեկցեցին մի տուն, որը ես նմանացրի թանգարանի: Տանտիրոջ անունը՝ Վալես էր և հենց նա էր այդ գեղեցկության վարպետը: Աննկարագրելի գեղեցկություն ունեցող այդ տունը երկար տարիների ընթացքում է դարձել այդպես գեղեցիկ: Տունն ամբողջովին պատված էր խճանկարներով: Չեք հավատա, բայց նույնիսկ տան ներսում էր ամբողջովին խճանկար: Նա նաև հին իրերի և կենդանիների սիրահար էր: Հմայված այդ գեղեցկությամբ՝ հետաքրքրաշատ օրը շարունակեցինք ճամբարում: Օրեցօր մտերմանալով իմ նոր ընկերների հետ՝ չեմ պատկերացնում, թե ինչպես կանցնեն այս օրերը և ինչպես կբաժանվենք իրարից: Ամեն ինչ անցնում է ուրախ և հետաքրքիր մթնոլորտում, և հենց դրա շնորհիվ է, որ չենք ձանձրանում, իսկ օրվա վերջում ուժասպառ երանելի քուն ենք մտնում: Մեզ սպասվում են դեռ բազմաթիվ հետաքրքիր արշավներ և ֆիլմերի նկարահանումներ: