Զրուցակիցս Մելինե Հունանյանն է՝ հայրենասեր մի աղջիկ, ով ծնվել է Վայքում, սակայն երկար տարիներ ապրել է Ղազախստանում
-Ինչո՞ւ վերադարձաք Հայաստան:
-Ես կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր հայ, ապրելով օտար երկրում, միշտ երազում է հայրենիք վերադառնալու մասին: Չհարմարվեցի Ղազախստանի կյանքին, քանի որ միշտ ցանկացել եմ ապրել Հայաստանում, հայերի մեջ և ունենալ հայ ընկերներ: Հայաստանն ինձ համար ամենահոգեհարազատ բնակավայրն է, որտեղ ես ինձ շատ ազատ եմ զգում, որտեղ ցանկանում եմ ապրել ողջ կյանքս: Եվ ուզում եմ, որ հենց այստեղ ծնվեն և մեծանան իմ երեխաները:
-Ղազախստանը համարո՞ւմ եք Ձեր երկրորդ հայրենիքը:
-Մեկ հայրենիք է լինում, և դա ինձ համար Հայաստանն է:
-Ձեր ծնողներն ու հարազատները ապրում եմ Ձեզանից հեռու, ինչպե՞ս եք համակերպվում:
-Շատ դժվար է ընտանիքից հեռու ապրելը, չնայած նրան, որ մենք հաճախակի ենք հանդիպում: Այնուամենայնիվ, շատ կցանկանայի, որ հարազատներս նույնպես վերադառնան Հայաստան:
-Ավարտելով տուրիզմի բաժինը՝ պատրաստվո՞ւմ եք աշխատել Ձեր սովորած մասնագիտությամբ:
-Շատ հեռու ապագայում նման ծրագրեր ունեմ:
-Հաճա՞խ ե՞ք ճամփորդում:
-Բավականին հաճախ: Եղել եմ Չինաստանում, Ռուսաստանում, Վրաստանում, Պաղեստինում, Մոնտենեգրոյում, Իտալիայում, Հունաստանում, Հորդանանում…
-Իսկ Հայատանում ո՞րն է Ձեր ամենասիրելի վայրը:
-Սիրելի վայրեր Հայաստանում շատ ունեմ, բայց ամենասիրելի վայրերը Ջերմուկն ու Պարզ լիճն են:
-Եղել ե՞ք Ղարաբաղում:
-Հաճախ եմ լինում Ղարաբաղում և հպարտ եմ, որ մեր ազատամարտիկները իրենց արյան գնով պաշտպանել են մեր հողը, իսկ մեր զինվորները՝ մինչև այսօր շարունակում են նրանց գործը:
Ես նրանց մաղթում եմ, որ միշտ լինեն առողջ, ծառայեն անփորձանք և վերադառնան տուն։