Մարի Բաղդասարյանի բոլոր հրապարակումները

«Ի՞նչ, ո՞րտեղ, ե՞րբ» խաղը Եղեգնաձորում

«Էկովիլ» ընկերությունը արևային տեխնոլոգիաների ոլորտում առաջատարներից է, ներկայացնում է արևային կայաններ, որոնց միջոցով կարելի է ստանալ անվճար էլեկտրաէներգիա:


Նոյեմբերի 30-ին Եղեգնաձորում «Էկովիլ» արևային տեխնոլոգիաների ընկերությունը մեկնարկեց «Ի՞նչ, ո՞րտեղ, ե՞րբ» ինտելեկտուալ խաղերի մրցաշար ուսանողների համար՝ Հայաստանի Հանրապետության ողջ տարածքից և Արցախից։ Խաղին ներկա էր խաղի գիտակ Էմիլ Միրզոյանը, որը ողջունեց մասնակիցներին և վարեց խաղը:
-Յուրաքանչյուր մարզում մենք անցկացնելու ենք այս մրցույթը, և հաղթող թիմերը ամռանը տեղի ունեցող մեծ գալա խաղին կհավաքվեն: Կունենանք մեկ հաղթող թիմ Հայաստանի ամբողջ տարածքով, բոլոր հաղթողները կստանան նվերներ, իսկ լավագույն խաղացողի ուսման վարձը մեկ տարի շարունակ կտրամադրի «Էկովիլ» ընկերությունը:
Առաջին խաղը մեկնարկում ենք այսօր՝ Եղեգնաձորում, և այսօր կորոշվի, թե որ թիմն է գալա խաղին մասնակցելու:
Իսկ հիմա եկեք ողջունենք այստեղ հավաքված 5 թիմերին՝ «Արևորդի» թիմը, «Սատար» թիմը, «4+1» թիմը, «Ալպիական» թիմը և «Ավետիս» թիմը:
Մենք ունենալու ենք խաղի երեք փուլ, յուրաքանչյուր փուլում` 10 հարց: Յուրաքանչյուր հարցից հետո ես ասելու եմ ժամանակ, և Ձեզ տրվելու է 1 րոպե ժամանակ, որպեսզի մտածեք հարցի շուրջ, մեկ րոպեն լրանալուց 10 վայրկյան առաջ ես կզգուշացնեմ, թիմերի ավագները պետք է ճիշտ պատասխանը գրանցեն իրենց մոտ եղած թերթիկների վրա` նշելով նաև թիմի անունը և հարցի համարը: Երբ ասեմ` ժամանակ, մեր օգնականները կվերցնեն հարցերի պատասխանները և կփոխանցեն ինձ: Հետո ես կկարդամ ճիշտ պատասխանը:
Այսօր կունենաք երեք հաղթող թիմ: Հաղթող թիմերը, որոնք կներկայացվեն վերջում, լավագույն խաղացողի իրենց թեկնածուին կներկայացնեն, որոնց կտանք 30 հարց: Հարցեր կտանք մինչ այն պահը, երբ կմնա մեկ հոգի, և նա կհամարվի լավագույն խաղացող: Մենք ունենք նաև օնլայն լավագույն հարցեր ուղարկելու հնարավորություն, ընտրելու ենք լավագույն հարցը, որը կհնչի վերջում, և լավագույն հարցի հեղինակը նույնպես կստանա մրցանակ:

Խաղի ընթացքում հնչեցին տարբեր հարցեր՝ բլից հարցեր, տրամաբանական հարցեր: Թիմերի անդամները քննարկում էին հարցը, գտնում պատասխանը, հաճախ ճիշտ պատասխանն էին տալիս, նաև սխալվում էին:
Խաղի ավարտին Էմիլ Միրզոյանը հայտարարեց հաղթող թիմի անունը, որը պետք է մասնակցի գալա խաղին: Հաղթող ճանաչվեց «Ավետիս» թիմը, այնուհետև յուրաքանչյուր թիմից մեկ մասնակից ընտրվեց, նրանց տվեցին հարցեր, հարցերի ավարտին լավագույն խաղացող ճանաչվեց Տարոն Նազարյանը:
Թիմերը ստացան նվեր քարտեր «ԷկոՎիլ» ընկերության կողմից, իսկ հաղթող թիմի մասնակիցները և լավագույն խաղացողը արժանացան նվերների:

Mari Baghdasaryan malishka

Պարույր Սևակի Զանգակատանը

Պարույր Սևակի տուն թանգարան էի այցելել, որը գտնվում է Զանգակատուն գյուղում: Տուն, որը բանաստեղծը կառուցել է 10 տարում: Երկար տարիներ Մոսկվայում ապրելուց հետո Պարույր Սևակը վերադառնալով Հայաստան, որոշում է իր հայրենիքում նոր տուն կառուցել, իսկ հայրական տունը, որը գտնվում է գյուղամիջում, հին տուն է:
Պարույր Սևակը կառուցում է այս տունը, այգում տնկում է ծառեր, հետո այստեղ է տեղափոխում իր ծնողներին: Մինչ օրս աճում է բանաստեղծի տնկած ուռենին, որն արդեն 60 տարեկան է:
Այգում են գտնվում Պարույր Սևակի և նրա ծնողների շիրմաքարերը:

IMG-5db939df6d16936f690e042f0e14de8d-V
Պարույր Սևակի շիրմաքարը ամբողջովին բնական քար է և այստեղ է բերվել նրա մահից 10 տարի անց` 1981 թվականին: Քարի վրա կան փորագրություններ:
Քարը խորհրդանշում է Պարույր Սևակի կյանքը, առաքելությունը որպես գրող:
Պարույր Սևակի տուն թանգարանը նրա հայրական տնից մի քանի մետր հեռավորության վրա է գտնվում:
Թանգարանը բացվել է Պարույր Սևակի մահվան 10-ամյա տարելիցի օրը՝ 1981 թվականի հունիսի 17-ին, այն ներառում է նախասրահ, որտեղ պահվում են Պարույր Սևակի կյանքին նվիրված տարբեր ցուցանմուշներ՝ գրադարանը, գրասեղանը, թախտը, ռադիոն, գրամեքենան, ծխամորճը, կրակայրիչը: Սևակի կինը` Նելլին, շատ է սիրել դաշնամուր նվագել, այստեղ է գտնվում նաև նրանց տան դաշնամուրը:

IMG-2ca813101786c36c860f0ea3d58cb7ac-V
Թանգարանում շատ այցելուներ ենք ունենում, լինում են օրեր, երբ թանգարանում այցելուների թիվն անցնում է 200-ը:
Նաև միջողառումներ են կազմակերպվում հաճախ: Նոյեմբերի 9-ին Պարույր Սևակի տուն թանգարանում տեղի է ունեցել միջոցառում նվիրված Կոմիտասի 150 և Պարույր Սևակի 95 ամյակներին: Նոյեմբերի 17-ին Պարույր Սևակի տուն-թանգարանում տեղի ունեցավ հայ մեծանուն բանաստեղծի 95-ամյակին նվիրված ցերեկույթ: Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի ուսանողական խորհրդի նախաձեռնությամբ՝ համալսարանի տարբեր ֆակուլտետների ուսանողները ներկայացան ասմունքով: Միջոցառմանը մասնակցեցին նաև Ջրվեժի միջնակարգ դպրոցի սաները:
Ուսանողները ներկայացրեցին Սևակի կյանքը, կենսագրությունը, այնուհետև ասմունքեցին մեծ բանաստեղծի ստեղծագործություններից:

IMG-6a22614181b9d43f735d5b2fbbee3ac6-V
Անցնել Զանգակատուն տանող ճանապարհով ու չայցելել Պարույր Սևակի տուն թանգարան անկարելի է: Անկարելի է չբացել թանգարանի դուռը, չնայել պատերին, որոնք նկարների տեսքով պատմում են Պարույր Սևակի կյանքի մասին, մի քանի րոպե կանգ չառնել, նայել Սևակի ուրախ և տխուր նկարներին, նրա թղթերին, չզննել նրա գրասեղանը, չնստել Սևակի կնոջ՝ Նելլիի դաշնամուրի դիմաց ու մի քանի նոտա նվագել:
Կասեմ նաև` անհնար է չմտնել տան հարակից այգին, քայլել այն այգով, որտեղ աշնան շնչին խառնված Սևակյան շունչ կա…

Mari Baghdasaryan malishka

Արվեստի ամենակարևոր գործառույթը

Հոկտեմբեր 25-ին Եղեգնաձորի երկրագիտական թանգարանում «Հաղորդակցություն» շրջիկ ցուցահանդեսի շրջանակներում տեղի ունեցավ հանդիպում արվեստաբան Նազարեթ Կարոյանի հետ:

Հաղորդակցական գործառույթը արվեստի առանցքային գործառույթներից մեկն է։ Դրանով է նախ և առաջ դրսևորվում արվեստի սոցիալական բնույթը։ Եթե չլիներ հաղորդակցական գործառույթը, արվեստ որպես այդպիսին՝ չէր կարող դառնալ մարդկային համայնք կազմակերպող գործիքներից մեկը։

Տարբեր ժամանակաշրջաններում գերիշխող է եղել արվեստի գործառույթներից այս կամ այն մեկը։ Դիցուք՝ վաղնջական ժամանակներում, երբ արվեստը դեռևս չէր առանձնացել կրոնից, գերիշխողը մոգական (թովչանքի) գործառույթն էր։ Եթե հիշենք Վերածնունդը, առաջին հարթության վրա գտնվողը ճանաչողական գործառույթն էր։ Ժամանակակից արվեստի պարագայում հաղորդակցական գործառույթն է, որ առաջ է մղվում ու ճանաչողական, դաստիարակչական, հաճույքի և մյուս գործառույթների նկատմամբ դառնում գերիշխող։

Արվեստը՝ իբրև գիտելիքի ու իմաստի կոլեկտիվ արտադրության ու կիսման վայր, հնարավոր է դառնում միայն այդ տեղաշարժի շնորհիվ։ Այդ տեղափոխությունը արվեստի կյանքում այնքան նշանակալից է, որ այն գալիս է փոխելու արվեստի շրջանառության նախկին՝ ներկայացուցչական ձևը մասնակցայինով։

IMG-0fe549fc5319e0d5d1ac4e589d38a399-V

Նազարեթ Կարոյան՝ արվեստի քննադատ, բազմաթիվ թարգմանությունների հեղինակ:

-Իմ խոսքը այս միջոցառման շրջանակներում վերաբերում է հաղորդակցությանը:
Ես՝ խոսելով արվեստի գործառույթների մասին, հիմնականում կանգ առա հաղորդակցության գործառույթի վրա՝ իբրև արվեստի գործառույթների մեջ հիմնականներից մեկը, որը ժամանակակից արվեստի շրջանակում առաջին պլան է մղվել, և դարձել է հիմնական գործառույթ:

Արվեստի մոգական գործառույթը առաջին գործառույթն է, պայմանավորված է նրանով, որ մի ժամանակ արվեստը առանձնացված չէր կրոնից, և վերաբերում էր կրոնական առարկաներին։ Պաշտամունքային առարկաների գործառույթը և մեր հարաբերությունը այդ առարկաների հետ նախնադարյան ժամանակներից մինչև 20-րդ դարի կես պահպանվել է և դրել է արվեստի նկատմամբ վերաբերմունքի հիմքերը:
Մոգական գործառույթը, ինչպես և արվեստի ցանկացած գործառույթ, բազմաշերտ է։ Թե ինչով է մոգական գործառույթը կարևոր եղել արվեստի համար, որոշել է հանդիսատեսի կամ դիտորդի և առարկայի փոխհարաբերությունը:

Կախարդանքի, հիպնոսի կամ պաշտամունքային վիճակում գտնվող առարկաներին չի կարելի ձեռք տալ: Այս կամ այն առարկային դիպչել-չդիպչելու գրվածքը սահմանում է տարբերությունը մոդերն արվեստի և ժամանակակից արվեստի միջև:
Տարբերությունն այն է, որ մոդերն արվեստի գործերին դիպչել չի կարելի, ժամանակակից արվեստի պարագայում հակառակն է, պետք է դիպչես:
Մի օրինակ եմ ուզում բերել՝ առարկային ձեռք տալու վերաբերյալ, որը տեղի է ունեցել 1995 թվականին ժամանակակից արվեստի թանգարանում։ «Նոյյան Տապան» անունը կրող արվեստի նախագիծ էր՝ հայ և ռուս կոնցեպտուալ արվեստագետների միությամբ, և դրա շրջանակներում մեր հայտնի կոնցեպտուալ արվեստագետներից մեկը՝ Անդրեասյանը արել էր մի այսպիսի բան․ վերցրել էր կացինը և թանգարանի պատերին կացնով գրել էր՝ հանգիստ, այսինքն՝ առարկային չէր դիպել, բայց դիպել էր պատերին:

IMG-9c710f77db96273168850d665f4795a1-V

Կա նորմ, ըստ որի՝ կրոնին, աստվածներին վերաբերող առարկաները սուրբ առարկաներ են համարվում այն իմաստով, որ ենթակա չես ընդհանուր օգտագործման, դրանք հանված են օգտագործումից, հետևաբար դրանց դիպչել և դրանք օգտագործել չի կարելի:
Եվ այդ առարկաները, որպեսզի հանվեն քարացված վիճակից, նվիրականությունից, սրբությունից, պետք է գործողություն անել, հռոմեական իրավունքի մեջ այդ գործողությունը կողվում է պղծել:
Ըստ էության՝ ժամանակակից արվեստը հրաժարվում է մոգական արվեստի մեջ գործածվելուց, և առաջ է մղվում հաղորդակցական գործառույթը, որի շնորհիվ կարող ես դիպչել առարկաներին, հարաբերվել և հաղորդակցության մեջ մտնել այդ առարկաների հետ:

Ես ուզում եմ անդրադառնալ մեր իրականության մեջ այն պրակտիկաներին, որոնց շնորհիվ արվեստի աշխարհում տեղի է ունեցել կոնսոլիդացիա, փոխներթափանցումներ արվեստի և ոչ արվեստի աշխարհի շփման գծի վրա:
Այժմ ուզում եմ գնալ հետ՝ սովետական ժամանակներ։ Երևի ձեզանից շատերը գիտեն, որ տեղի էր ունենում շարժում ամբողջ սովետական շրջանում՝ քաղաքական, սովետմիության մեջ և դա տարածվում է նաև արվեստի դաշտի վրա:
Որպեսզի հաղթահարվի նորմատիվ, խորհրդային սոցիալիստական հրահանգի տակ գործող արվեստը, արվեստագետները դիմում էին ժանրերի փոփոխության: Գլխավոր ժանրեր էին համարվում այն ժանրերը, որոնք արվեստագետներին ճանաչում և վաստակ էին բերում, խոշոր, բազմաֆիգուր կոմպոզիցիաները՝ պատմական, պատմահեղափոխական թեմաներով։ Ինչքան մեծ լիներ նկարը, ինչքան շատ ֆիգուրներ լինեին նկարված, այդքան մեծ էր արվեստագետի շնորքը, և տվյալ արվեստագետը ավելի շատ պատվերներ ստանալու հնարավորություն ուներ:
Մեր նկարիչները սկսեցին հրաժարվել այդ մեծ, բազմաֆիգուր կոմպոզիցիաներից և սկսեցին նկարել նատյուրմորտներ, պեյզաժներ, որտեղ մարդիկ չկային: Այսինքն՝ այնպիսի նկարներ, որոնց համար նրանք շանս պետք է չունենային ճանաչում գտնելու, գումար վաստակելու, պատվերներ ստանալու։ Բայց որոշ նկարիչների, որոնց անունները այսօր հայտնի են մեր հասարակության մեջ, հաջողվեց անուն ձեռք բերել, իրենց աշխատանքները սկսեցին գնել մարդիկ, ովքեր հասարակության մեջ բարձր դիրք ունեին և գումար:

IMG-525dd4b87a745606228c37fbdac75188-V

Արվեստի տեսակների մեջ տեղի է ունենում մի շարժում, որի շնորհիվ գեղանկարիչը գեղանկարիչ չէ, քանդակագործը քանդակագործ չէ, այսինքն՝ ոչինչ այն չէ, ինչ որ պետք է լիներ: Այս վիճակը խնդիր է դնում ներկայացման, և երբ որ հարցնում էին դու ո՞վ ես, մեկը որ պետք է ասեր գեղանկարիչ եմ, բայց ինքը գեղանկարներ չի նկարում, ասում էր արվեստագետ եմ:Արվեստագետ բառը սկսել է շրջանառության մեջ դրվել 1990-ական թվականներին:
Այսպիսով գեղանկարիչը, քանդակագործը և բոլորը սկսում են իրենց ներկայացնել որպես արվեստագետ:
Արևմտահայերի համար արվեստագետը գեղանկարիչը չէր, քանդակագործը չէր, ստեղծագործող որևէ մեկը չէր, այլ արվեստի մասին գիտելիքներ ունեցող մեկն էր:
Արվեստագետ ասելով՝ հասկանում էինք ոչ թե ի՞նչ է անում, այլ ի՞նչ է ասում արվեստի հետ կապ ունեցող մարդը, նրա արածի մեջ ասելիք կա, թե ոչ, եթե նրա արած աշխատանքի մեջ ասելիք կա, ապա նա արվեստագետ է:
Արվեստագետը տիտղոս էր, որ գեղանկարիչը, դերասանը, կինոռեժիսորը իրենք իրենց տալ չէին կարող, դա կոչում էր, որ տալիս էր ժողովուրդը:
Ժամանակակից արվեստի տարածման ձևը և դաշտը ցույց են տալիս, որ արվեստագետ կարող է լինել յուրաքանչյուրը:
Այստեղ՝ Երկրագիտական թանգարանում առկա են տարբեր ժամանակաշրջանների ցուցանմուշներ, և «Հաղորդակցություն» ծրագրի առարկաները շատ հեշտությամբ տեղ են գտել այդ ցուցանմուշների շարքում…

787

Մի քիչ ժամանակ

Ժամանակը անցնում է ոմանց համար դանդաղ, ոմանց համար արագ: Արդյունքում գալիս է պահ, որ նայելով ձեռքիդ կապած սև գույնը կրող ժամացույցիդ՝ նկատում ես, որ սլաքները վազում են, և հասկանում ես, որ ուշանում ես ինչ-որ կարևոր հանդիպումից:
Ամիսների, տարիների ընթացքում այնքան ես շտապել գործերով, որ մնացածի համար ժամանակ չի մնացել, մնացածի մասին չես մտածել:
Իսկ այդ մնացածն էլ երևի զրույցներն են՝ կիսատ թողած, հանդիպումներն են, որոնցից ուշացել ես, սուրճն է, որ աշխատանքի շտապելու պատճառով չես խմել, զբոսանքներն են քաղաքի մայթերով, որոնց համար անգամ ժամանակ չես ունեցել:
Իսկ հիմա շտապում ես, որ չուշանաս, կանգնեցնում ես ժամիդ սլաքները, որ քեզ համոզես թե շատ ժամանակ ունես, որ կյանքը առջևում է…

Քնիր

Եթե արթնացել ես առանց նպատակներդ իրագործելու ցանկության, ապա քնիր:
Հա, հենց այդպես է ասում ընկերներիցս մեկը:
Նկատի ունի՝ ում է պետք առավոտյան արթնանալը, եթե ոչ մի քայլ չի անելու նպատակին հասնելու համար, թող ինչքան ուզում է՝ քնի:
Նպատակներին հասնելու ճանապարհներով մարդիկ առաջ են վազում, մեկը ընդունվում է բուհ, սովորում՝ մտածելով, որ դիպլոմ ունենալով՝ հեշտությամբ աշխատանք կգտնի, մեկ ուրիշը այնքան փող ունի, որ գնում է այդ դիպլոմ կոչվածը՝ առանց գիրք բացելու, կարդալու, մեկն էլ, որ հնարավորություն չունի բուհ ընդունվելու՝ սկսում է աշխատել, սկսում է ամենաչնչին աշխատավարձով աշխատել, հավաքում է գումար ու կյանքի է կոչում իր վաղեմի նպատակները:
Մեկը հազար ծանոթ է խառնում՝ ընդունվելով բարձր վարձատրությամբ աշխատանքի, հետո ցած է ընկնում իր հասած բարձունքից:
Մեկ ուրիշն էլ առանց որևէ մեկից օգնություն խնդրելու բարձրանում է վեր ու պայքարում է բարձունքում մնալու համար:
Եթե արթնացել ես ու չես մտածում բարձունքներ նվաճելու մասին, քնիր…

Հրաժեշտ

Հրաժեշտներ կան անժամանակ, հրաժեշտներ էլ կան՝ մտածված:
Երկու դեպքում էլ ցավոտ է, մեկ հրաժեշտ տվողն է ցավ զգում, մեկ էլ նա, ում հրաժեշտ են տալիս: Հրաժեշտներ կան, որոնց ժամանակ լռություն է տիրում: Լավ մնա, գնում եմ, մնաս բարով…
Կարելի է անվերջ թվարկել հրաժեշտի բառերը, կամ մի երկար ճառ գրել:
Հրաժեշտների ժամանակ հրաժեշտ տվողներից մեկը հեռանում է՝ առանց հետ նայելու, մյուսը մնում է տեղում կանգնած՝ սառած հայացքով, թաց աչքերով:
Հաճախ հրաժեշտ են տալիս՝ հետ գալու հույս տալով սպասողին: Բաց են թողնում ձեռքդ դանդաղ՝ աչքերիդ մեջ նայելով, վերջին անգամ գրկելով ու գնում են:
Մեկը միշտ սպասողի դերում է, մինչ այն պահը, երբ գիտակցում է, որ հրաժեշտ տվողը չի գալու: Մնալու են հիշողություններ հրաժեշտի օրվա դրվագներից: Դե չէ, այդ դրվագները հիշելով՝ ֆիլմ չես նկարի, բայց քո պատմությունը գրել կկարողանաս:
Գուցե մի օր ինքդ լինես հրաժեշտ տվողի դերում: Կտա՞ս հրաժեշտ քեզ սիրողին, թե՞ կդժվարանաս բառեր արտաբերել, ու կգնաս՝ լուռ, առանց հետ նայելու:
Հրաժեշտներ կան, որ անխուսափելի են, գուցե և անհրաժեշտ…

Աշուն

Դեղնակարմրավուն տերևները գամվել են ծառերին ու աշնան մասին մի երգ են երգում, որ միայն իրենց է հայտնի: Աշնան մասին բանաստեղծություններ են ձոնվում, երգեր են գրվում, ու դեռ գրվելու են, քանի կան գրողները և անդավաճան մուսան:
Մի սովորական օր արթնանում ես ու հասկանում, որ բոլոր նոյեմբերները անցնում են ու հիշեցնել տալիս աշնանային օրերի յուրահատուկ պահերը, որ ունեցել ես: Աշունը անցնում է, իսկ հիշողությունները այն մնայուններն են, որոնցից ազատվելու տարբերակներ չկան:
Բոլոր նոյեմբերներն անցնում են՝ իրենց հետևում թողնելով աշունները, և ձմեռների սկիզբն ազդարարվում է:
Աշուններին կարոտ մի աղջնակ դեռ սպասում է աշնան սիրահարի վերադարձին:

Անքնություն

Բա լուսինը արթուն չլինե՞ր, հետը խոսեի:
Մտքեր կան, որ մնում են ներսումդ կուտակված, շուրթիդ ծայրին, բայց դժվարանում ես արտաբերել, դժվարանում ես սիրտդ մեկի մոտ բացել, որովհետև չունես այնպիսի մեկին, որը կհասկանա քո բառերը, քո ներսում տեղ գտած իրականությանը կկարողանա նայել պարզ աչքերով, ու չկա մեկն, ով կհասկանա լռությունդ:
Անուններ կան, որ շուրթերիդ դաջված են մնում, այդ անունները մնում են հոգուդ խորքում, մեկ-մեկ հիշում ես: Բայց բարձրաձայն արտաբերելու իրավունք չունես:
Գիշերները երկնքին ես նայում, ու մտածում ես, թե ինչու է լուսինը ամպերի տակն անցել, գոնե մտքերով կկիսվեիր հետը, իսկ լուսինը չէր մեղադրի, կլսեր:
Անքուն գիշերներիդ զրուցակիցը կլիներ լուսինը, մինչ այն պահը, երբ սև ամպերը կծածկեին նրան, կամ կբացվեր առավոտը: Իսկ առավոտյան տխրությունդ թաքցնող դիմակը կվերցնես ու կշտապես դասի կամ աշխատանքի:
Լուսինը արթուն լիներ, անքուն գիշերներիս մտքերը պատմեի, մտքերս առներ, տաներ հետը, գոնե լուսադեմին քնեի…

Mari Baghdasaryan malishka

Նոր անուն երգարվեստում

Հարցազրույց սկսնակ երգիչ Միհրան Առաքելյանի հետ

-Միհրա՛ն, պատմի՛ր քո մասին:

-Ես ծնվել եմ Երևանում: Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել և սովորել եմ Երևանի ճարտարապետության և շինարարության պետական համալսարանում` շենքերի նախագծում բաժնում: Երեք տարի սովորելուց հետո ուսումս կիսատ եմ թողել, բայց կցանկանայի նկարիչ լինել:

Չորս տարի առաջ եմ սկսել զբաղվել երգով, ասեմ, որ չունեմ երաժշտական կրթություն:

Երգի, երաժշտության հանդեպ սերը ժառանգել եմ մորական կողմիցս, փոքր ժամանակ միշտ երգում էի քեռուս հետ:

-Երաժշտական ժանրերից ո՞րն ես նախընտրում, և ո՞րն է եղել քո առաջին երգը:

-Ավելի շատ նախընտրում եմ փոփ, ռոք, հիփ հոփ ժանրերը: Հիմնականում ստեղծագործում եմ փոփ ժանրի մեջ: Առաջին երգս «Վստահիր» երգն է եղել՝ 2015 թվականին:

-Մոտ ժամանակներս պատրաստվո՞ւմ ես նոր երգ-տեսահոլովակ ներկայացնել երգարվեստի սիրահարների դատին: Կա՞ն հայտնի աստղեր, որոնց հետ կցանկանայիր համագործակցել:

-Այո, շուտով ինձ լսողների դատին կներկայացնեմ իմ նոր «Դու-դու-դու» երգը՝ տեսահոլովակով:

Ասեմ, որ տեսահոլովակի նկարահանումներն անցել են շատ հետաքրքիր և ուրախ, տեսահոլովակի նկարահանման գործում ընկերներս են օգնել և ընկերներս են նկարահանվել:

Երազանքս է համաշխարհային աստղերից համագործակցել Ջեյմս Արթուրի հետ, իսկ հայ աստղերից Արտեմ Վալտերի հետ կցանկանայի համագործակցել:

-Երգելուց բացի՝ ի՞նչ նախասիրություններ ունես, ազատ ժամանակ ինչո՞վ ես զբաղվում:

-Հիմնականում ազատ ժամանակ չեմ ունենում: Վերջերս բացել եմ երաժշտական բլոգ, որը չկա Հայաստանում, աշխատում եմ այդ ուղղությամբ: Սեր ունեմ նաև առևտրային բիզնեսի հետ, նաև սիրում եմ նկարել: Հիմնականում բնապատկերներ եմ նկարում:

-Ե՞րբ որոշեցիր ձայնագրման ստուդիա բացել: Հե՞շտ է ստուդիայում աշխատելը:

-Մոտ 3 տարի առաջ գումար էի հավաքում, որ ձայանգրվեի, ու նպատակ դրեցի իմ առաջ, որ պետք է իմ սեփական ստուդիան ունենամ:

Start studio կոչվող ստուդիան բացել եմ մոտ 6 ամիս առաջ իմ լավ ընկերոջ հետ: Հեշտ չէ, բայց երբ սիրածդ գործով ես զբաղվում, նույնիսկ դժվարություններն են հաճելի դառնում:

-Ինչպե՞ս ես ընտրում երգերի թեմաները:

-Երգերի համար թեմաներ չեմ ընտրում, ինչ-որ պահի մտքերս գալիս հավաքվում են, և այդպես ստեղծվում է երգը:

Մեծ ցանկություն ունեմ հայերենով ստեղծել այնպիսի երգեր, որոնք կսիրվեն նաև արտերկրում:

-Երաժշտական գործիքներից ո՞րն ես սիրում, և կա՞ որևէ գործիք, որ նվագում ես:

-Երաժշտական գործիքներից սիրում եմ կիթառը, դաշնամուրը, շվին: Ցավոք, դեռ չեմ նվագում որևէ գործիք:

-Հիմա սոցցանցերը հնարավորություն են տալիս որոշակի ճանաչում ձեռք բերելու, քո կարծիքով՝ սոցցանցերի միջոցով հնարավո՞ր է հայտնի դառնալ, թե՞ հայտնի դառնալու ճանապարհն ավելի դժվար է:

-Միայն սոցցանցերի միջոցով դժվար է հայտնի դառնալ, կան երաժշտական նախագծեր, որոնք շատ են օգնում սկսնակ արտիստներին: Ես որոշել եմ մասնակցել «Ազգային երգիչ» նախագծին:

-Միայն երգելով հնարավո՞ր է գումար ձեռք վաստակել, թե՞ երկրորդ աշխատանքի անհրաժեշտություն է լինում:

-Եթե հայտնի ու սիրված լինես, երկրորդ աշխատանքի կարիք չի լինի:

Իսկ հայտնի ու սիրված լինելու գրավականը, ըստ իս, որակով և ճաշակով երգերի մատուցումն է։

«Բնության գրկում»

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Ապրիլի չորսին Եղեգնաձորի պատկերասրահում տեղի ունեցավ գեղանկարիչ Մհեր Հարությունյանի «Բնության գրկում» խորագիրը կրող ցուցահանդեսը։

Մհեր Հարությունյանը ծնվել է 1976 թվականին Գնդեվազ գյուղում։ 1986-1990 թվականներին սովորել է Ջերմուկի արվեստի դպրոցում։ 1991-1995 թվականներին սովորել է Փ. Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանի գեղանկարի բաժնում։ 1996-2002 թվականներին սովորել է Երևանի գեղարվեստի պետական ակադեմիայի գեղանկարչության բաժնում։ Մասնակցել է մի շարք ցուցահանդեսների, և այս ցուցահանդեսը դրանցից մեկն էր։

Ցուցահանդեսի ներկաների թվում Վայոց Ձորի մարզպետի տեղակալ Նանե Բագրատունին էր, որը շնորհավորեց գեղանկարչին և իր սրտի խոսքն ասաց.

-Ես վերջերս տեղեկացա, որ գեղարվեստի թանգարանում նույնպես բացվել է գեղանկարիչ Մհեր Հարությունյանի ցուցահանդեսը։ Շատ ուրախ եմ, որ մեր մարզի ստեղծագործող անձինք ոչ միայն այստեղ, այլ նաև ավելի լայն հարթակներում ներկայանալու հնարավորություն ունեն։ Գարունները հայ ժողովրդի համար դժվար ու հետաքրքիր են։ Ջերմուկում գարունները ձնառատ են լինում, հետո բնությունը շռայլ է գտնվում, և մենք այժմ կտավներին նայելով՝ վայելում ենք Վայոց Ձորի բնության հրաշքները։ Ես վստահ եմ, որ արվեստագետների գործը ամենակարևորն է, որովհետև նրանք տպավորվում, ընկալում և վերաիմաստավորված անգնահատելի կտավներ են փոխանցում սերունդներին։ Այն ժառանգությունը, որ թողնում են արվեստագետները՝ հանձինս այս կտավների, շատ ավելի երկար են պատմելու մեր Վայոց Ձորի մասին, մեր բնության մասին։

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Այնուհետև խոսքը փոխանցվեց Ջերմուկի պատկերասրահի տնօրեն Վարդան Ավետյանին։

-Ես եկել եմ այստեղ՝ ներկայացնելու գեղանկարիչ Մհեր Հարությունյանին իմ աչքերով։ Այնպես, ինչպես մարդկանցից յուրաքանչյուրն է անհատականություն, այդպես էլ յուրաքանչյուր նկար իր առանձնահատկությունն ունի։ Եթե յուրաքանչյուր մարդ նույն նկարը նկարի, նա իր տեսածն է վերարտադրելու, իր գույներով։ Ես շատ կարևոր եմ համարում պրոֆեսիոնալիզմը բոլոր առումներով և բոլոր մասնագիտությունների մեջ։ Եթե բժշկության մեջ բժիշկը պրոֆեսիոնալ չեղավ, նրան ոչ ոք չի վստահի իր առողջությունը։ Իսկ գիտե՞ք՝ ինչքան լավ է, երբ իր գործում պրոֆեսիոնալ է արվեստագետը, տվյալ դեպքում՝ գեղանկարիչը։ Հարգի է և մնայուն այն նկարիչը, որը անցել է պրոֆեսիոնալ ճանապարհ և իր աշխատանքները կարողանում է ներկայացնել պրոֆեսիոնալ մակարդակով։
Ինչպես ասում է մեծ արվեստաբան Շահեն Խաչատրյանը՝ նկարիչը նկարիչ է անպայման, երբ կարողանում է առաջին հերթին իր զգացածը վերարտադրել կտավի վրա։
Նկարիչ են նրանք, ում բնությունը այդ կոչումը տվել է, և իրենք իրենց սովորած, անցած ճանապարհը համադրում են այդ տաղանդի հետ։
Մհեր Հարությունյանը այն եզակի նկարիչներից է, որը միշտ զարգացնում է իր նկարները, զուգահեռ օգտվում է գրականությունից, անընդհատ կարդում է, նկարում է, և այդ ամբողջը համակցում է իրար՝ արդյունքում ստանալով իրական նկարներ։
Ես սրտանց շնորհավորում եմ Մհեր Հարությունյանին՝ այս ցուցահանդեսի առթիվ։

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Իսկ հետո խոսեց գեղանկարիչ Մհեր Հարությունյանը.

-Երբ նկարը դրված է արվեստանոցում, մենք նայում ենք։ Ես նայում եմ նկարներին, շատ ժամանակ հիանում եմ, շատ ժամանակ դրանք ինձ դուր չեն գալիս։ Նկարներ են լինում, որոնք տարիներով մնում են մի անկյունում դրված, բայց երբ նկարները կախում ես ցուցասրահում և տեսնում ես, որ մարդիկ եկել և նայում են նկարները, գնահատում են աշխատանքներդ, ինչ-որ հարազատ մի բան են գտնում նկարներում, հենց այդ ժամանակ է, որ քեզ բավարարված և գնահատված ես զգում։ Ցուցահանդեսները շատ լավ առիթ են այն մարդկանց համար, ովքեր հետաքրքրված են արվեստով։ Նայում ու տեսնում ես, որ հարազատներդ, ընկերներդ և շատ մարդիկ են եկել ցուցահանդեսդ նայելու, և միտք է առաջանում ավելի շատ ցուցահանդեսներ կազմակերպելու։
Ես շատ ուրախ եմ, որ կան պատկերասրահներ, որոնցում ցուցադրվում են տարբեր նկարիչների աշխատանքները։
Շնորհակալություն եմ հայտնում Եղեգնաձորի պատկերասրահի աշխատակիցներին, որոնք աջակցեցին ինձ, և հնարավորություն ունեցա մեր մարզում կազմակերպելու իմ գեղանկարների ցուցահանդեսը։

Ներկաների թվում էր նաև Եղեգնաձորի քաղաքապետ Դավիթ Հարությունյանը։
Բոլոր ներկաները շնորհավորեցին գեղանկարչին ցուցահանդեսի կապակցությամբ՝ մաղթելով բազմաթիվ հաջողություններ։

Բակունցի տունը

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Գորիս քաղաքի Մաշտոցի փողոցի տներից մեկը արձակագիր, գրականագետ, սցենարիստ Ակսել Բակունցի տունն է, որը 1968 թվականից դարձել է տուն-թանգարան:

Թանգարանի հիմնադրման, այնտեղ գտնվող ցուցանմուշների մասին է պատմում թանգարանի վարիչ Վարդան Սարգսյանը:

-Նախ ասեմ, որ ես, մինչև Բակունցի տուն-թանգարանում աշխատանքի անցնելս, աշխատել եմ Գորիսի երկրագիտական թանգարանում, եղել եմ Գորիսի մշակույթի բաժնի տնօրենը, Բակունցի անվան միջնակարգ դպրոցում փոխտնօրեն եմ աշխատել: Իսկ 2011 թվականից սկսած՝ անցել եմ աշխատանքի Բակունցի տուն-թանգարանում:

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

1968 թվականին որոշում է եղել, որ Ակսել Բակունցի հայրական տունը վերածվի թանգարանի: 1969 թվականից սկսվել են նախապատրաստական աշխատանքները: Թանգարանը սկսել է գործել 1970 թվականին: Այն Չարենցի անվան Գրականության և արվեստի ՊՈԱԿ-ի մասնաճյուղ է:

Թանգարանը հիմնադրել է բանասեր Քաջիկ Միքայելյանը, որը երկար տարիներ նաև եղել է թանգարանի տնօրենը, այնուհետև՝ վարիչը: Քաջիկ Միքայելյանը աշխատել է մինչև 2011 թվականը:

Թանգարանն ունի մոտ 440 ցուցանմուշ, այն հիմնական ֆոնդից բացի՝ ունի նաև օժանդակ ֆոնդ, ժամանակի ընթացքում նվիրաբերված մի քանի հարյուր գրքեր կան։

Թանգարանում ավանդական միջոցառումներ են անցկացվում՝ Բակունցի ծննդյան օրը, թանգարանների միջազգային օրը, մեր տարածաշրջանի նշանավոր գործիչների կյանքին, գործունեությանը վերաբերող և բազմաթիվ այլ միջոցառումներ:

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Ասեմ նաև, որ աստիճանաբար ավելանում է թանգարաններ այցելողների թիվը, հատկապես վերջին շրջանում: Այլազգի զբոսաշրջիկների աճ ունենք, բայց հիմնականում ներքին զբոսաշրջությունն է՝ դպրոցականներ, ուսանողներ, որոնք ուսումնական տարվա վերջին՝ մայիս, հունիս ամիսներին այցելում են:
Այս տարի դպրոցականները թանգարաններ անվճար այցելելու հնարավորություն ունեն, արդեն բազմաթիվ զանգեր ունենք: Անցած տարի ունեցել ենք 4000-ից ավելի այցելուներ:

Ակսել Բակունցի տուն-թանգարանով շրջելուց, լուսանկարելուց հետո զրույցը շարունակվեց Վարդան Սարգսյանի հետ, բայց արդեն Երկրագիտական թանգարանի մասին:

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

-Ես այժմ որպես գիտաշխատող շարունակում եմ իմ աշխատանքը նաև Երկրագիտական թանգարանում:

Երկրագիտական թանգարանը հիմնադրվել է 1947 թվականին: Այն եղել է Սյունիքի մարզի առաջին թանգարանը, առաջին անգամ հայտնաբերված հնագիտական իրերը տեղ են գտել այս թանգարանում:

Թանգարանն ունի 5000-ից ավելի ցուցանմուշներ, ցուցանմուշները թանգարան են մտել հիմնականում նվիրատվությունների արդյունքում, և հենց այդպես էլ ձևավորվել է Երկրագիտական թանգարանը: Անցյալում որոշակի միջոցներ էին հատկացվում ամեն տարի թանգարանում նոր ցուցանմուշներ ձեռք բերելու համար, վերջին շրջանում, կախված երկրի տնտեսական վիճակից՝ միջոցներ չեն հատկացվում, բայց դա չի խանգարում, որ մենք թանգարանը նոր ցուցանմուշներով համալրենք:

Մեր թանգարանները Հայաստանի թանգարանների ասոցիացիայի հետ տարբեր առիթներով կապ են ունեցել, այժմ էլ ամեն տարի միջազգային զարգացման գործակալության կողմից կազմակերպվող «Իմ Հայաստան» ծրագրի շրջանակներում արդեն 4-րդ տարին է՝ համագործակցում են, և ունենք բազմաթիվ ձեռքբերումներ:
Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Ասեմ նաև, որ մոտ ժամանակներս նույն ծրագրի շրջանակներում նախատեսված են էքսկուրսավարների վերապատրաստման դասընթացներ, նաև անգլերեն լեզվի խորացման, թանգարանային ցուցադրությունների կազմակերպման ծրագրեր ունենք:

Ակսել Բակունցի տուն-թանգարանում կարող եք տեսնել նրա ծնողների սենյակը, Բակունցի աշխատասենյակը, գրասեղանը, գրքերը, նկարները, դրանցում տարիների միջով անցած, բայց և նույնը մնացած շունչ կար: Եվ դա Բակունցի շունչն էր…

Թումանյանական օր Եղեգնաձորում

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Փետրվարի 19-ին, որը Հայաստանում նշվում է նաև որպես գիրք նվիրելու օր, Հովհաննես Թումանյանի 150-ամյակին նվիրված միջոցառում տեղի ունեցավ Եղեգնաձորի մշակույթի տանը, որին մասնակցում էին թիվ 2 հիմնական դպրոցի 3-րդ դասարանի աշակերտները:

Երեխաները կարդացին Թումանյանի հեքիաթները՝ «Անբան Հուռին», «Կացին Ախպերը», «Բարեկենդանը» և այլն:

«Ծիածան» մանկապարտեզի սաները նույնպես ներկա էին միջոցառմանը և ասմունքեցին Թումանյանի բանաստեղծություններից: Գրադարանավարները գրքեր նվիրեցին միջոցառմանը մասնակցող երեխաներին:

Մանկական միջոցառմանը հաջորդեց Հովհաննես Թումանյանի 150-ամյակին նվիրված գրական գեղարվեստական ցերեկույթը, որի մասնակիցներն էին 8-երորդ դասարանի աշակերտուհիները:

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Բացման խոսքով հանդես եկավ գրադարանավարուհի Ջեմման.

-Այսօր մենք նշում ենք Հովհաննես Թումանյանի 150-ամյակը, և այսօրվա մեր բոլոր խոսքերը նվիրված են նրան: Այսօրվա միջոցառման ընթացքում մենք կանգ չենք առնելու, և չենք խոսելու Թումանյանի ստեղծագործությունների մասին, որովհետև Թումանյան գիտենք բոլորս, որովհետև բոլորս ենք կարդացել նրա ստեղծագործությունները՝ սկսած մանկապարտեզի երեխաներից, մինչև խորը ծերություն ապրող մարդիկ: Այսօր մենք խոսելու ենք մի մեծ մարդու, մի մեծ անհատի, նշանավոր քաղաքացու, նշանավոր հայրենասերի, 10 լավագույն երեխաների հայր՝ Հովհաննես Թումանյանի մասին: Մի բանաստեղծի, որի բերդը միշտ անառիկ է և կանգուն, ինչպես Թմկաբերդը:

Իսկ միջոցառման ավարտին իր սրտի խոսքն ասաց առաջին դպրոցի ուսուցչուհիներից մեկը:

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

Լուսանկարը` Մարի Բաղդասարյանի

-Ինձ թվաց, թե այսօր ես մի նոր դաս վարեցի, մտել եմ դասարան ու խոսում եմ Թումանյանի մասին, հուզվում և հուզում եմ երեխաներին: Եվ իմ խոսքերին լրացնելու եկան այսօրվա միջոցառմանը մասնակցող երեխաների խոսքերը: Փոխվում են ժամանակները, փոխվում են մարդիկ, իմաստուն բանաստեղծի քառյակները միշտ մնում են, նա այդ փիլիսոփայական մտքերը գրել է ժողովրդի համար, մեզ, մեր երեխաների համար, և հավերժանալու համար է գրել: Ուստի բոլորիս խորհուրդ է տրվում հոգու խորքում միշտ վառ պահել նրա հիշատակը: Եվ ես ցանկանում եմ մի խորհուրդ տալ․ այն ժամանակը, որ տրամադրում եք հեռախոսի կամ համակարգչի առաջ անցկացնելուն, այդ ժամանակը տրամադրեք ընթերցանությանը, որովհետև այն գրականությունը, խոսքի արվեստը, որին տիրապետելու եք դուք, որով քայլելու եք այս դժվար ճանապարհը, ձեզ պետք է գալու:

Mari Baghdasaryan malishka

Եղեգնաձորի ՀՊՏՀ մասնաճյուղը

Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարանի Եղեգնաձորի մասնաճյուղում որոշ փոփոխություններ են տեղի ունեցել: Համալսարանի ներկայիս գործունեության, փոփոխությունների և առաջիկա ծրագրերի մասին ինձ հետ զրույցում պատմում է համալսարանի նորանշանակ տնօրեն Արփինե Հովակիմյանը: 61e76d873654aba0a911697e

-Պատմեք Ձեր մասին, որտե՞ղ եք սովորել, ի՞նչ մասնագիտություն ունեք: Մինչ տնօրենի պաշտոնում նշանակվելը, որտե՞ղ եք աշխատել:

-Ես ծնվել եմ Եղեգնաձորում 1982 թվականին: 1999 թվականին ավարտել եմ Եղեգնաձորի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցը՝ գերազանց առաջադիմության համար պարգևատրվելով ոսկե մեդալով: Ավարտելուց հետո ընդունվել եմ Երևանի ժողովրդական տնտեսության ինստիտուտի Կառավարման ֆակուլտետը և 2004 թվականին ավարտել այն գերազանց առաջադիմությամբ: 2006 թվականին ընդունվել եմ նույն բուհի ասպիրանտուրան` «Տնտեսության, նրա ճյուղերի տնտեսագիտություն և կառավարում» մասնագիտությամբ: Պաշտպանել եմ ատենախոսությունը` «ՀՀ գյուղական բնակչության զբաղվածության հիմնահարցերը» (Վայոց ձորի մարզի օրինակով) թեմայով և 2012 թվականի ՀՀ ԲՈՀ-ի կողմից ինձ շնորհվել է տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան:
2006 թվականից մինչև 2013 թվականն աշխատել եմ ՀՀ Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարության «Սոցիալական ապահովության պետական ծառայության» Եղեգնաձորի տարածքային բաժնում որպես գլխավոր մասնագետ: 2010 թվականից համատեղությամբ դասավանդել եմ Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարանի Եղեգնաձորի մասնաճյուղում: 2013 թվականից մինչև 2018 թվականի հուլիս ամիսն աշխատել եմ ՀՊՏՀ Եղեգնաձորի մասնաճյուղում որպես փոխտնօրեն: 2017 թվականին ստացել եմ դոցենտի գիտական կոչում:

-ՀՊՏՀ Եղեգնաձորի մասնաճյուղի հիմնադրման 11-ամյակն եք նշել, այդ մասին խոսեք:

-2007 թվականի դեկտեմբեր ամսին ՀՀ կառավարության որոշմամբ հիմնադրվել է ՀՊՏՀ Եղեգնաձորի մասնաճյուղը, և 2018 թվականի դեկտեմբերին նշեցինք մեր մասնաճյուղի հիմնադրման 11-րդ տարեդարձը: Միջոցառմանը ներկա էին ՀՊՏՀ Եղեգնաձորի մասնաճյուղի հիմնադրման և կայացման գործում անգնահատելի ավանդ ունեցած նախկին տնօրեններ պարոն Էդգար Ղազարյանը և պարոն Սոս Խաչիկյանը, որոնք շնորհավորեցին ներկաներին և հանդես եկան զեկուցումներով: Զեկուցումներով հանդես եկան նաև մասնաճյուղի դասախոսները և ուսանողները:

-Բացի դրանից, այլ միջոցառումներ կազմակերպվո՞ւմ են, կամ մասնակցություն ունենո՞ւմ եք այլ միջոցառումների:

-Այո, մասնաճյուղում պարբերաբար կազմակերպվում են սեմինարներ, քննարկումներ, տարբեր գիտական, կրթական և մշակութային միջոցառումներ, կազմակերպվում են էքսկուրսիաներ: Մասնակցում ենք նաև մարզային և հանրապետական միջոցառումների: Օրինակ՝ ամեն տարի անցկացվող Արենիի գինու փառատոնին:20190125_134808

-Ուսման որակը բարձրացնելու նպատակով ի՞նչ աշխատանքներ են տարվում:

-Մասնաճյուղն իր գործունեությունն իրականացնում է պետական կրթական չափորոշիչներին համապատասխան, ռազմավարությունը բխում է մայր բուհի ռազմավարությունից, որի շրջանակներում իրականացվում է ուսուցումը: Կազմակերպվում են ուսանողների համար պրակտիկաներ, որոնց շրջանակներում համագործակցում ենք մարզում գործող տարբեր բանկերի հետ: Մասնաճյուղը հագեցած է կրթության իրականացման համար անհրաժեշտ համակարգչային լսարաններով և կոնֆերանս դահլիճներով, գործում է գրադարան:

-Ի՞նչ ծրագրեր ունեք, որոնք պատրաստվում եք իրականացնել մոտ ժամանակներս:

-Կարևոր ծրագրերից է տեղեկատվական տեխնոլոգիաների ավելի լայն ներառումը կրթական ծրագրերի մեջ: Կարևորում եմ նաև օտար լեզուների իմացությունը և՛ ուսանողների, և՛ դասախոսների համար, որովհետև, ինչպես գիտենք, մասնագիտական գրականությունը հիմնականում օտարալեզու է: Կարևորում եմ այդ ուղղությամբ հատուկ դասընթացների կազմակերպումը և վերապատրաստումը:

-Տարվա կտրվածքով քանի՞ շրջանավարտ և քանի՞ դիմորդ եք ունենում:

-2017-2018 ուստարում ունեցել ենք 84 շրջանավարտ, 2018-2019 ուստարում մասնաճյուղը կավարտեն 57 ուսանողներ: Ինչ վերաբերում է դիմորդներին, ինչպես գիտենք, վերջին տարիներին բուհերում դիմորդների թիվը գնալով նվազում է:

Մենք ընդունելություն ենք իրականացնում առկա բակալավրիատում` «Ֆինանսներ», «Հաշվապահական հաշվառում» և «Կառավարում» մասնագիտություններով, հեռակա բակալավրիատում «Կառավարում» մասնագիտությամբ, իսկ առկա մագիստրատուրայում` «Գործարար վարչարարություն» և «Հանրային ֆինանսներ» մասնագիտություններով: Ուսանողները հիմնականում նախընտրում են «Ֆինանսներ» և «Կառավարում» մասնագիտությունները: