marine ghahramanyan

Ներքին Կարմիրաղբյուրի խնդիրները

Հարցազրույց սահմանապահ Ներքին Կարմիրաղբյուր գյուղի գյուղապետ Մանվել Կամենդատյանի հետ 

-Ինչո՞ւ որոշեցիք դառնալ գյուղապետ:
-Ցանկացել եմ դառնալ գյուղապետ, որովհետև դա 1999թվականն էր: Մեր գյուղը Հայաստանի Հանրապետության ամենաշատ հրետանակոծված գյուղն է
եղել: Ուզում էի օգտակար լինել գյուղիս: Մեր գյուղը նախկինում խմելու ջուր չի ունեցել: Ինչպես շատերը, ես էլ եմ երազել, որ մեր գյուղը ջուր ունենա, ու ես իմ 17 տարվա աշխատանքային տարիների ամենակարևոր գործն եմ համարում գյուղին խմելու ջրով ապահովելը: Ճիշտ է, շատ աշխատանքներ են կատարվել նաև գազաֆիկացման հարցում ևս, բայց իմ կարևոր նպատակը խմելու ջուրն է եղել:

-Դժվար չէ՞ արդյոք երկար տարիներ աշխատել սահանապահ գյուղի ղեկավար:
-Եթե մարդիկ այդ գյուղում ապրում են` սահմանին, ու իրենց համար դժվար չէ, նման մարդկանց հետ համայնքի ղեկավար աշխատելը հեշտ է:

-Քանի՞ տնտեսություն ունի գյուղը, հիմնականում ինչո՞վ են զբաղվում մարդիկ:
-Փաստացի գյուղն ունի 300 տնտեսություն: Հիմնականում զբաղվում են գյուղատնտեսությամբ և անասնապահությամբ, պայմանագրային զինծառայողներ ունենք, զինվորականներ, ներքին գործերի աշխատակիցներ: Արտակարգ իրավիճակների կողմից ստեղծվել է «Արագ արձագանքման կենտրոն», որտեղ ևս 25 երիտասարդ աշխատում են:

-Ներքին Կարմիրաղբյուրի հողերի մեծ մասը գտնվում է հակառակորդի նշանառության տակ: Ինչպե՞ս է անդրադառնում գյուղատնտեսության զարգացման վրա:
-Իհարկե վատ, որովհետև հենց այդ պատերազմական իրավիճակն է պատճառը, որ մեր մոտ մարդիկ չեն կարողանում հողերը մշակել, այդ պատճառով գյուղատնտեսությունը տուժում է: Օրինակ` խաղողի այգին հնարավոր չէ մի քանի տարի թողնել, հետո լավ մշակել ու արդյունք ստանալ:
Չնայած, անկախ այդ բոլոր հանգամանքներից, մարդիկ էլի նույն հողերը որոշակի չափով մշակում են: Լավատես են, գիտեն, որ մի օր պիտի պատերազմը վերջանա, իրենք էլ իրենց հողերը մշակեն:

-Ինչպե՞ս է ազդում արտագաղթը գյուղի վրա:
-Գյուղում արտագաղթ չունենք: Գործում է գյուղի մանկապարտեզը, դպրոցը: Անգամ ամենավատ ժամանակներում գյուղի մանկապարտեզը և դպրոցը չեն փակվել:

-Ի՞նչ պլաններ ունեք հետագայում:
-Իմ պլանները նույնն են` ամեն տարի մի բան ավելացնել գյուղի համար, որպեսզի մարդիկ իրենց ապագան տեսնեն, ու ոչ մեկը գյուղից չգնա, թեև գյուղից գնացող չկա: Ապրում եմ ժողովրդի հետ, աշխատում եմ ժողովրդի հետ:

-Եթե հնարավորություն լինի, ի՞նչը կփոխեիք` գյուղը բարելավելու համար:
-Ամենակարևորը, որ լինի աշխատանք երիտասարդության համար, որպեսզի գյուղի բնակչությունը շատանա: Արդեն ունենք ամեն ինչ, բայց պետք է աշխատանքով ապահովենք մարդկանց: