Երբ դեռ փոքր էի, ամեն Նոր տարվա առավոտյան արթնանում վազում էի տոնածառի մոտ: Տեսնելով տոնածառի տակ դրված նվերները՝ շտապում էի դեպի դուռը, որ հասցնեմ տեսնել Ձմեռ պապին: Բայց ամեն անգամ չէի հասցնում: Բայց չէի էլ դադարում հավատալ նրա գոյությանը: Ճիշտն ասած՝ հիմա արդեն մեծ եմ, բայց դեռ հավատում եմ:
Արդեն մի քանի տարի է, ինչ մեր տանը հայտնվել է մեկը, ով բոլորից շատ է հավատում և սպասում Ձմեռ պապիկին՝ փոքրիկ քույրս է… Ամեն տարի, ամբողջ ընտանիքով առանձին-առանձին տարբեր նվերներ ենք գնում նրա համար։ Առավոտյան, երբ արթնանում է և տեսնում նվերները, շա՜տ-շատ է ուրախանում: Կարծես մոռանում է ամեն ինչ և տարվում նոր խաղալիքներով և հագուստներով։ Ժամը 12:00-ին հայրս լցնում է բաժակները և մի հայկական կենաց ասում, շնորհավորում ենք միմյանց և շարունակում տոնը՝ զանգահարելով մեր` երկրից դուրս ապրող բարեկամներին:
Բայց մեր օրն այդքանով չի ավարտվում՝ ես և մեծ քույրս էլ ենք նվերներ ստանում ու չնայած, որ արդեն գիտենք, թե ովքեր են այդ նվերների հեղինակները, մեկ է՝ շատ ենք ուրախանում։ Այդ ամենին հաջորդում է հարազատներին հյուր գնալու հին սովորույթը: Նաև հյուրեր ենք ընդունում մեր տանը։ Թեև Ամանորի համար շատ գնումներ ենք անում, բայց միևնույն է, մթերքը շուտ է վերջանում: Դա գալիս է նրանից, որ հայերը շատ հյուրասեր են: Ես կարծում եմ, որ Սուրբ ծննդյան տոները ամենալավը Հայաստանում են նշում։
Նոր տարին գալիս է՝ իր հետ բերելով խնդիրներ: Խնդիրներից մեկն այն է, որ մեծերը դժվարանում են հոգալ այս ծախսերը։ Մարդիկ կան, որ պարտքով գումար են վերցնում և նշում Նոր տարին: Մի՞թե մի քանի հոգու զարմացնելու համար ճիշտ է այդքան մեծ ծախսեր անել: Նաև, երբ ձյուն է գալիս, ճանապարհները գրեթե չեն մաքրում, իսկ դա դառնում է պատճառ, որ միմյանց հյուր գնացող մարդիկ ընկնեն սառույցի վրա, և ավտովթարներ տեղի ունենան: Չէ՞ որ այդ օրերին բոլորը գնում են միմյանց շնորհավորելու։
Ես, իմանալով, որ 17.am կայքը շատ են կարդում, որոշեցի գրել այս մասին՝ խնդրելով մեր իշխանությանը, որ այս տարի լինեն ավելի ուշադիր և զգոն, քանի որ այս օրերին լինում են ավելի շատ պատահարներ, քան սովորաբար։
Խնդրո՛ւմ եմ, այնպես արեք, որ երեխաների ամենասիրելի տոնը չփչանա…