Գիշերը ժամանակահատված է, որի ընթացքում արեգակը գտնվում է հորիզոնի գծից ներքև, և մեզ թվում է, որ օրն ավարտելու ժամանակն է, և պետք է քնել: Բայց ախր, ինչո՞ւ քնել, եթե կարելի է ուղղակի այդ ժամանակահատվածն անվանել «Արևի գիշեր», և վերջ:
Պետք է քնել, բայց ինչո՞ւ քնել:
Ինչո՞ւ անջատել փոքրիկի մուլտֆիլմն ու քնեցնել:
Ինչո՞ւ փակել գրքի ամենահետաքրքիր էջն ու քնել:
Ինչո՞ւ քնել, եթե երազելու լավագույն ժամանակահատվածը հենց գիշերն է:
Ինչո՞ւ քնել ու կորցնել ամենալավ մտքերը:
Ինչո՞ւ քնել ու ամեն օր կորցնել մեր անչափ կարճ կյանքից մոտավորապես 8-10 ժամ:
Գիտեմ, հիմա կասես, որ պետք է քնել հանգստանալու համար: Իսկ լռության մեջ, նայելով աստղերին, չե՞ս հանգստանա: Կամ, անվերջ լսելով սիրածդ երգի ամենասիրածդ հատվածը, էլի չե՞ս հանգստանա: Թե՞ ֆիլմ դիտելն էլ հանգստություն չի:
Եվ վերջապես, եթե լիներ միայն գիշեր, մարդիկ գրեթե չէին ժպտա, չէ՞…
Հ.Գ Չէ՛, ես էլ եմ սիրում քնել, բայց ախր, ինչո՞ւ քնել, է՜…