Տատիկս` Սեդա Փաշյանը, ծնվել է 1948 թվականին, Վրաստանում, Ախալքալաքի շրջանի Ազավրեթ գյուղում:

-Որտե՞ղ ես ուսում ստացել, տատ:
-Ազավրեթ գյուղի միջնակարգ դպրոցում: Դպրոցն ավարտել եմ 1966 թվականին:
-Դպրոցը ավարտելուց հետո բարձրագույն կրթություն ստացե՞լ ես:
-Բարձրագույն կրթություն չեմ ստացել, բայց հեռակա սովորել եմ Էջմիածնի ակումբա-գրադարանային տեխնիկումում և նաև  37  տարի աշխատել եմ Ազավրեթի գյուղական գրադարանում գրադարանավարուհի:
-Ե՞րբ ընդունվեցիր աշխատանքի:
-1967 թվականի մայիսից: Մեր գյուղում  նոր էր բացվել գրադարանը, և ես, միջնակարգ դպրոցի ատեստատը ներկայացնելով գրադարանի տնօրենին, ընդունվեցի որպես գլխավոր գրադարանավարուհի:
-Սիրո՞վ էիր կատարում այդ գործը:
-Դե, քանի որ ես շատ էի սիրում գրքեր ընթերցել, այս գործը ինձ համար ուղղակի հրաշալի էր:
-Հաճա՞խ էին գալիս գիրք ընթերցելու:
-Գյուղի մեծ մարդիկ, աշակերտներ և հատկապես բարձրագույն  սովորող ուսանողներ գրեթե ամբողջ օրը գրադարանում գիրք կարդալով էին զբաղվում:
-Կայի՞ն մարդիկ, ովքեր գալիս և խնդրում էին տալ այնպիսի գրքեր, որոնք հետաքրքրությամբ կընթերցեն:
-Իհարկե կային: Ես նրանց առաջարկում էի իրենց նախասիրություններին համապատասխան գրքեր:
-Երեխաները հաճա՞խ էին գալիս գրադարան:
-Շատ հաճախ:
-Իսկ ի՞նչն է պատճառը, որ մեր օրերի երեխաները պարզապես գիրք չեն ուզում բացել:
- Որովհետև օգտվում են համակարգիչներից, հեռախոսներից և այլ տեղեկատվական տեխնոլոգիաներից: Բայց ես հոգուս խորքում  շատ եմ ափսոսում, որ այսօրվա երիտասարդները ընթերցանության անունն անգամ չեն ուզում լսել:
-Իսկ, եթե հիմա լինեիր գրադարանավարուհի, ի՞նչ քայլեր կձեռնարկեիր այսօրվա երիտասարդներին, այսպես ասած, ճիշտ ուղու վրա դնելու համար:
-Դե  կկազմակերպեի բացօթյա  ընթերցանություն, միջոցառումներ, հետաքրքիր գրքերի քննարկումներ, չէ՞ որ յուրաքանչյուր գիրք իր մեջ ունի բարոյախրատական որևէ իմաստ:
-Իսկ ի՞նչ հիշողություններ ունես այդ 37 տարիներից:
-Մինչև ԽՍՀՄ-ի փլուզումը հրաշալի հիշողություններ ունեմ, քանի որ հաճախ էի գրադարանի ներսում կազմակերպում միջոցառումներ:
-Իսկ ԽՍՀՄի փլուզումից հետո ի՞նչ փոխվեց:
-Դե, մարդկանց հոգսերը շատացան, մարդիկ չէին գալիս գրադարան, աշխատավարձը իջեցրին, և այդպես շարունակ:
-Իսկ այդ 37 տարին  քեզ ի՞նչ տվեց:
-Այդ աշխատանքի շնորհիվ ես գտա իմ ամուսնուն, մենք հինգ աղջիկ ունեցանք, և հենց իմ ընտանիքը տվեց այդ սքանչելի տարիները:
-Քո աշխատանքը գնահատվե՞լ է կառավարության կողմից:
-Երկու մեդալ ունեմ. մեկը՝ 25 տարի  հավատարիմ և լավ աշխատող, որը ես ձեռք բերեցի իմ աշխատանքի շնորհիվ, մյուսն էլ որպես բազմազավակ մայր: